سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم "شکستن همزمان بیست استخوان" ساخته برادران محمودی است که در آن محسن تنابنده، مجتبی پیرزاده، فرشته حسینی، فاطمه حسینی، فاطمه میرزایی، محیی رضایی، سعید چنگیزیان و علیرضا استادی نقش‌آفرینی کرده‌اند.
برادران محمودی اصالتاً افغان هستند و خود درد مهاجرت را حس کرده‌اند، آن‌ها در این سال‌ها در ایران فیلم‌هایی ساخته‌اند که هرکدام در جای خود قابل تأمل هستند، اما آنچه سینمای آن‌ها را نسبت به سایر آثار هم‌رده‌هایشان متفاوت می‌کند، نگاه خاص و ویژه این دو برادر به مسئله مهاجرت و حتی زندگی افغان‌ها در داخل ایران است و این دغدغه باعث شده است آثاری که تولید می‌کنند رنگ و بوی واقعی‌تری داشته باشند؛ از "چند متر مکعب عشق" که روایتی عاشقانه از زندگی یک افغان است، تا "رفتن" فیلم بعدی این دو برادر که آن هم به موضوع مهاجرت می‌پردازد و اکنون "شکستن همزمان بیست استخوان" که روایتی دردناک از زندگی افغان‌های ساکن ایران است. در تمام این آثار افغان‌هایی به نمایش گذاشته شده‌اند که در کنار مردم ایران در حال زندگی هستند، اما از حقوق مساوی برخوردار نیستند و با وجود آن که همواره تلاش بیشتری برای زندگی دارند، اما درد و رنج بیشتری را تحمل می‌کنند.
فیلم جدید برادران محمودی شاید اوج نقطه انتهایی بر این درد و رنج باشد. آن‌ها این بار به سراغ خانواده‌ای رفته‌اند که پسر بزرگ خانواده در تلاش است با وجود مشکلات و تنگناهای فراوان، یک زندگی نسبتاً خوب برای خانواده فراهم کند. بیماری مادر خانواده، شرایط را سخت‌تر می‌کند. پسر برای نجات مادر حاضر است حتی از جان خودش نیز بگذرد. این تلاش مخاطب را در جایگاه قضاوت قرار می‌دهد، قضاوتی که شاید نادرست باشد.
فیلم در حالی نگاه دغدغه‌مند برادران محمودی را به نمایش می‌گذارد که آن‌ها خود نیز این درد را در زندگی واقعی لمس کرده‌اند و حالا در تلاش هستند بخشی از مشکلات مهاجران را در ایران و کشورهای دیگر به نمایش بگذارند و با نگاهی انسانی به این موضوعات بپردازند.
مهاجرت به‌خودی‌خود، مشکلات و سختی‌هایی به همراه دارد، اما این مشکلات وقتی چند برابر می‌شوند که به‌عنوان یک مهاجر از برخی خدمات اجتماعی به‌عنوان محروم می‌شوید و این چیزی است که برادران محمودی در "شکستن همزمان بیست استخوان" به نمایش گذاشته‌اند.
درواقع، "شکستن همزمان بیست استخوان" روایتی است از درد زندگی مهاجران که مخاطب را وادار به تفکر و حتی قضاوت می‌کند، اینکه آیا مهاجران حق دارند در کشوری دیگر همانند شهروندان آن کشور از تمامی خدمات مانند اهدای عضو بهره‌مند شوند، یا نه، موضوعی است که مخاطب را به فکر وا‌می‌دارد. از سوی دیگر این مخاطب است که در جایگاه قضاوت قرار می‌گیرد و نه‌تنها شخصیت اصلی فیلم را قضاوت می‌کند، حتی گاهی خودش را نیز مورد قضاوت قرار می‌دهد که اگر در چنین تنگنایی قرار گیرد آیا حاضر است از جان و مال خود نیز بگذرد یا خیر؟ برادران محمودی با تفکر و تعقل و به‌درستی دست روی موضوعی انسانی و حیاتی گذاشتند که هر کس ممکن است در زندگی با آن مواجه شود و از دید خود درباره آن تصمیم بگیرد.