سرویس سینما هنرآنلاین: خسرو سینایی در در پاسخ به این پرسش که چرا سینمای ایران به سمت فیلم‌های عامه‌پسند حرکت کرده است، گفت: آن چیزی که با هدف گیشه ساخته می‌شود، اگر خوب ساخته شده باشد کسی نباید به آن خرده بگیرد. ما نمی‌توانیم فیلمی مثل "سال گذشته در مارین‌باد" را با فیلم‌های لورل و هاردی (که اتفاقا مورد علاقه من هم هستند) مقایسه کنیم. این دو فیلم تنها در ابزار مشترکند. سینما جز یک ابزار نیست و هرکس بسته به ذهنیات خودش آن را به کار می‌گیرد. هر کدام از این دو نیز مخاطب خاص خودشان را دارند اما باید دقت کنیم که جایگاه هر کدام کجاست.
برای فیلم‌هایی که نگاه فرهنگی متفاوتی دارند امکان نفس کشیدن به وجود بیاورید
وی افزود: سینمای سرگرمی باید باشد، اما مسئله مهم سطح فرهنگی است که از طریق آن فیلم به ذهن جامعه القا می‌شود. پس اگر از سطح پیش پا افتاده‌ای برخوردار باشد، باید متاسف بود. اما نباید نادیده بگیریم که در تاریخ سینما، فیلم‌هایی هستند که متکی بر زرق و برق و ستارگان ساخته شده‌اند و از نظر ساختار هیچ چیز تازه‌ای نداشته‌اند - اما - داستانی را آبرومندانه تعریف کرده‌اند که نمی‌شود و نباید آنها را تخریب کنیم.
این کارگردان شناخته شده تاکید کرد: در یک جامعه آزاد همه حق دارند که از یک پدیده در جهت تفکر خود استفاده کنند. آنچه می‌ماند این است که جایگاه هر یک را مشخص کنیم و اگر به بهانه سرگرمی فیلم می‌سازیم و در جهت صرفا خنداندن مردم، پدیده‌های فرهنگی را به نوعی مطرح نکنیم که روی مخاطب تاثیر منفی بگذارد.
فیلم‌هایی زیر دست و پای دیگر فیلم‌ها له می‌شوند
وی در ادامه با تاکید بر اینکه سینمای ایران در این سال‌ها پیشرفت قابل توجهی داشته است، گفت: نسل جوان ما استعدادهای بسیار درخشانی دارند در حدی که بعضی از فیلم‌ها تا حدی خوب است که من را یاد فیلم‌های دهه ۶۰ موج نو فرانسه می‌اندازد. البته این جبر زمان است، هر چه قدر هم شرایط نامساعد باشد، نسل جوان امکانات شناخت بسیاری از طریق رسانه‌ها دارد. سینمای ما امروز در جهان جایگاه خاصی دارد و به هر دلیل در کن و اسکار و ونیز مطرح می‌شویم. اما در همین بستر فیلم‌های خوبی هم ساخته می‌شوند که به هر دلیل شانس پیدا نمی‌کنند تا مطرح شوند و زیر دست و پای فیلم‌های دیگر له می‌شوند و بسیاری از فیلم‌هایی که می‌توانند جریان‌ساز باشد به طور کلی امکان ساخته شدن پیدا نمی‌کنند.
توجه فرهنگ‌سراها برای نمایش فیلم‌های خاص
خسرو سینایی اضافه کرد: نکته‌ای که ما نباید فراموش کنیم "جامعه‌مان" است. مردم ما هرگز این طور نیستند که به سینما و کتابخانه‌ها هجوم ببرند، اما این برخورد به این معنی نیست سینما و کتابخانه نباید باشد. باید برای فیلم‌هایی که نگاه فرهنگی متفاوتی دارند و راه‌های متفاوتی را می‌روند، امکان نفس کشیدن به وجود بیاید.
این کارگردان پرسابقه سینما با اشاره بر لزوم وجود محلی برای نمایش آثار متفاوت گفت: زمانی که فرهنگ‌سراها در تهران ساخته شدند این موضوع عنوان شد که می‌خواهند محلی برای نمایش فیلم‌های خاص باشند. اما در نهایت فرهنگ‌سراها هم به محل نمایش فیلم‌هایی تبدیل شدند که از اقبال عمومی برخوردارند. در گروه هنر و تجربه هم جز این نیست.
در سالن‌های کوچک فرهنگ‌سراها می‌توان اتفاقات بزرگی رقم زد
وی اضافه کرد: ما ایرانی‌ها اهل تجملاتیم در حالی که واقعا می‌شود در همین سالن‌های کوچک محلی فرهنگ‌سراها اتفاق فرهنگی مهمی را رقم زد. لازم نیست سالن هزار نفر ظرفیت داشته باشد اما لازم است که کیفیت پرده و نمایش و صدای استانداردی داشته باشد.
سینایی تاکید کرد: ما عادت داریم که ابزار را می‌خریم، ساختمان‌ها را می‌سازیم اما چه قدر می‌توانیم از این ابزار استفاده کنیم؟ حتی اپراتور استفاده کننده از این ابزارها را هم تربیت نمی‌کنیم. سالن‌هایی که ما در تهران داریم در کمتر شهر اروپایی می‌توان پیدا کرد اما برنامه‌ریزی برای این سالن‌ها و استفاده درست از آنها را بلد نیستیم.
همه می‌خواهند کارگردان و بازیگر شوند
وی در پایان گفت: این اتفاق در سینماگران ما هم می‌افتد. سینمای ما خیلی پیشرفت کرده اما یک بعدی پیشرفت کرده است. ما جوان‌های بسیار بااستعدادی داریم اما همه می‌خواهند یا کارگردان بشوند یا بازیگر یا اگر کوتاه بیایند فیلمبردار. هر سال بیش از صد فیلم ساخته می‌شود اما برای این صد فیلم چند گریمور در سطح جهانی داریم؟ چند طراح صحنه و لباس و چند متخصص کار با جانواران داریم؟ من هر وقت با هر حیوانی بازی داشتم یا بیچاره شدیم یا سکانس را دور انداختیم. این اتفاقی است که وقتی می‌خواهیم یک تصویر فوق‌العاده بیاوریم، از یک فیلمبردار خارجی استفاده می‌کنیم و ۱۰ برابر به او دستمزد می‌دهیم. راه آسان‌تر این است که جوان‌های بااستعداد را شناسایی کنیم و آنها را برای کار به پروژه‌های سطح یک بین‌المللی بفرستیم و بعد از تجربه آنها در آثار سینمایی کشور خودمان استفاده کنیم.