سرویس سینمایی هنرآنلاین: مواد تبلیغی یکی از موثرترین عناصر و ارکان فروش یک فیلم محسوب میشوند که در کشورهای دیگر بسیار به آن توجه میشود اما متاسفانه در ایران چند سال است که یکی از پایههای اساسی این اتفاق کمرنگ شده است.
از آنجا که تلویزیون یکی از مهمترین رسانهها در عرصه تبلیغات محسوب میشود، اغلب سینماگران انتظار این حمایت را از سوی مسئولان صداوسیما دارند. اتفاقی که در چند سال گذشته بحث تبلیغات و حمایت از آثار سینمایی از سوی صداوسیما تبدیل به یک بحث و مطالبه جدی برای سینماگران شده است.
خود تلویزیون به عنوان یک رسانه قوی به راحتی میتواند در اغوا کردن مخاطب دست داشته باشد و یک محصول را بد یا خوب جلوه دهد. سینماگران نیز برای این که بتوانند اثر فرهنگی خود را به مخاطب معرفی کنند و او را برای تماشای فیلم به سالن سینما بکشانند، این انتظار را دارند که رسانهای چون تلویزیون در این راستا همسو و همراه با آنها باشد و دستهای حمایتش را از سینما کوتاه نکند.
اما در چند سال گذشته اتفاقی که در تلویزیون از سوی مدیران رخ داد این بود که این دستهای حمایتی سایهشان کمرنگ شد و دستهای دیگری برای حمایت از سینما و تئاتر ایران شروع به همکاری کردند که در ادامه این حمایت هرچند سینماها با افزایش مخاطب مواجه شدند، اما دردسرهایی نیز برای سینماگران بوجود آوردند و سینماگران نیز این مشکلات را به جان خریدند تا بلکه گیشه آثارشان اندک تکانی بخورد. تبلیغات فیلمهای سینمایی به شکل خودآگاه یا ناخودآگاه از سوی شبکههای ماهوارهای باعث شد تا مخاطبان با سینما آشتی کنند، اما در ادامه همین مسیر سینماگران از سوی مراجع ذی صلاح با مشکلات بسیاری دست به گریبان شدند. در ادامه رایزنیها برای حمایت بیشتر تلویزیون از سینماگران آغاز شد اما این تنها برای مدت کوتاهی بود و نگاههای سلیقهای و همچنین تیغ تیز سانسور باعث شد تا این حمایت آنچنان که باید نباشد و داد سینماگران از این رفتارهای سلیقهای به آسمان بلند شود.
هرچند در این میان برخی از آثار از حمایت چند جانبه مدیران تلویزیون برخوردار شدند، اما هستند بسیاری از آثار که روی پرده نقرهای سینما نقش میبندند و قاب جادویی تلویزیون آنها را از حمایت خود بی نصیب میگذارد.
با وجود آنکه بحث تبلیغات آثار سینمایی در تلویزیون هزینههای هنگفتی برای سازندگان آثار در پی دارد و در نهایت هم ممیزی و سانسور آثار همان مدت زمان اندک تبلیغات را هم ابتر میکند اما سینماگران باز هم با تمام این مشکلات سر سازش گذاشتهاند و میخواهند در این آشفته بازار تبلیغات اثرشان در جعبه جادویی به نمایش درآید و بتوانند مخاطب را به سمت سالنهای سینمایی بکشانند.
این اتفاقات در حالی رخ میدهند که امروز فضای مجازی در زندگی جوامع بسیار اثرگذاشته است و اگر تلویزیون با همین شیوه مدیریت سلیقهای و سانسورها و خط قرمزهایی که امروز کمتر پاسخ جامعه را میدهد این شیوه را پیش ببرد قطعا اندک مخاطبی را هم که دارد از دست خواهد داد چرا که رسانههای دیگر به راحتی میتوانند جایگزین تلویزیونی شوند که سلیقهای رفتار میکند و دست مخاطب را برای انتخاب میبندد.