گروه سینما هنرآنلاین: روزهای پرخبر دومین جشنواره سراسری آموزشگاههای آزاد سینمایی کشور را پشت سر گذاشیم. این ایام ترغیبم کرد به دل مجاز و واقعیت بزنم و چندوچون گذشته و حال و آینده این جشنواره را بررسی کنم. اولین نکته «دومین» دوره برپایی جشنواره است. برایم سوال ایجاد شد اولین بار چه زمانی این جشنواره برگزار شده است و با کمی تحقیق مشخص میشود این جشنواره برای بار اول سال 1390 از 20 تا 27 تیر به همت انجمن صنفی آموزشگاههای آزاد سینمایی و با حمایت معاونت امور سینمایی وزارت ارشاد؛ سازمان توسعه تجارت ایران و موسسه امور جشنوارههای فیلم در تالار کنفرانس سالن خلیج فارس نمایشگاه بینالمللی تهران برگزار شد. هدف این جشنواره را اینگونه اعلام کرده بودند «در راستای انعکاس فعالیت آموزشگاههای آزاد سینمایی کشور و در جهت تربیت نیروی انسانی خلاق، کارآمد و متعهد در عرصه سینما، شناسایی ظرفیتها، ارزیابی آثار و تواناییهای هنرجویان و فارغالتحصیلان آموزشگاهها و همچنین تشویق و ترغیب ایشان در جهت تولید آثار فاخر».
با دبیرخانه جشنواره تماس گرفتم تا جویای جشنواره جاری و احوال خروجی اولین جشنواره باشم. تماسها موفقیتآمیز نبود. برگزاری جشنواره در دولت سیزدهم و بعد از سالها را به فال نیک گرفتم و 3 سوال برایم باقیماند: چه شد که بین اولین و دومین جشنواره یازده سال فاصله افتاده است؛ آیا بعد از این، چرخ جشنواره بر مدار تاریخ معینی خواهد چرخید؟ منتخبین جشنواره اول به صحنه سینما و تلویزیون راه پیدا کردند؟
دستمان که از اطلاعات جشنواره اول دور ماند به سراغ فراخوان دومین جشنواره سراسری آموزشگاههای آزاد سینمایی رفتم. به دو فراخوان رسیدم. اولین فراخوان، دعوت مهدی تدین مدیریت آموزشگاه دارالفنون برای شرکت در «جشنواره راه سیمرغ دومین جشنواره ملی هنرجویان» و دومین اعلام فراخوان به نقل از معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی، روابط عمومی سازمان سینمایی کشور است. فراخوان مدیریت آموزشگاه دارالفنون 25 مرداد انجام شده و از یک شهریور تا 30 شهریور برای ارسال آثار و معرفی هنرجویان مهلت داده شده است. در فراخوان معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی مهلت ارسال آثار را یک شهریور تا 15 شهریور آوردهاند. هر دو این فراخوانها با عنوان ملی یا سراسری آمدهاند؛ هر دو زمان برگزاری جشنواره را در یک بازه زمانی اعلام کردهاند. ممکن است این دو فراخوان یکی بوده باشند. چرا دبیرخانهها متفاوت است. چرا مهلت پذیرش آثار متفاوت است. چرا در ادامه و در زمان برگزاری جشنواره دیگر نامی از «راه سیمرغ» آورده نشد. آیا آموزشگاهها در جریان درست فراخوان قرار گرفتهاند. در صحبت با آموزشگاهها برخی مدیران در جریان برگزاری جشنواره نبودند و اطلاعی از آن نداشتند. طبق گفته این مدیران در صورت فراخوان رسمی مثل فراخوان فیلم کوتاه، میبایست اطلاعیه جشنواره در قالب بروشور و دعوتنامه به ایشان ارسال میشده و چون اطلاعی نداشتند از طرف آنها هنرجویی در این جشنواره شرکت نکرده. دسته دیگری از آموزشگاههای دلیل حضور نداشتن هنرجویانشان را مهلت کوتاه برای ارسال آثار دانستند و از نرسیدن آثار هنرجویانشان به جشنواره گفتند. آنها پیشنهاد دادند زمان برگزاری جشنواره در سالهای آینده از پیش تعیین شود تا هنرجویان بتوانند آمادهتر حضور پیدا کنند. طبق اخبار آثار زیادی به دومین جشنواره آموزشگاههای آزاد سینمایی ارسال شده است. آثار زیاد را میتوان آموزشگاههای زیاد هم دانست. در حالی که با مرور لیست منتخبین جشنواره متوجه خواهیم شد اغلب راهیافتگان از برخی آموزشگاههای یکسانند. باتوجه به اهداف بلند و موثر جشنواره آیا مسئولین نمیبایست تمهیداتی برای حضور متنوع آموزشگاهها میاندیشیدند تا از شائبه سوگیری انتخاب هنرجویان آموزشگاههای خاص دوری میکردند. در روند گپوگفت با مدیران آموزشگاهها از شرایط پذیرش آثار پرسوجو کردیم. طبق گفته این مدیران، افرادی که سالهای گذشته هنرجو بودهاند و حالا دیگر حضوری حرفهای در عرصه سینما دارند و آثار میلیاردی تولید کردهاند هم امکان شرکت در جشنواره را داشتند.
در صورت صحت این گفته، از آنجا که یکی از اهداف این جشنواره معرفی هنرجویان مستعد و تازهوارد به سینما و تلویزیون است بهتر نبود عرصه رقابت و ربودن نام را برای گمنامان و ترغیبشان به حضور حرفهای باقی میگذاشتند؟ از حواشی دیگر جشنواره حضور افراد دارای آموزشگاه آزاد سینمایی در بین هیئت داوران بود. به گفته مدیران آموزشگاهی بهتر میبود برای دوری از حواشی این موارد هم کنترل میشد.
فاطمه عباسی