گروه سینما و تئاتر هنرآنلاین، ایرج (رضا عطاران) و حمید (حسن معجونی)، رفقای قدیمی از دوران کودکی که سرشان برای پیگیری پرونده‌های جنایی درد می‌کند، پایشان ناخواسته به پرونده قتل‌های زنجیره‌ای باز می‌شود؛ پرونده‌ای که با ورود آن‌ها آبستن حوادث خطرناک‌تری می‌شود، اما ماجرا پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. در این بین ایرج به دلیل مشکل مغزی منحصربه‌فردش مرتباً همه‌چیز و همه‌کس را از خاطر می‌برد.
صرف حضور نام رضا عطاران (در اولین تجربه شبکه نمایش خانگی)، حسن معجونی (یکی از ماندگارترین شخصیت‌ها در «رهایم کن») یا کیارش اسدی‌زاده (مجموعه نمایش خانگی «کرگدن») برای وسوسه به تماشای «دفتر یادداشت» کفایت می‌کرد؛ ولی وقتی مشغول تماشای آن شدم، مرا مبهوت فضاسازی عجیب و غریبش کرد. قسمت‌های مختلف آسایشگاه که با پرده جدا شده بودند و با یک تراولینگ طولانی از مقابل چشمان تماشاچی می‌گذرند یا مجتمع مسکونی که به هتل می‌ماند، یا فضای رنگی خیاط‌خانه هر کدام با رنگ‌بندی منحصر به خود. وقتی در تیتراژ پایانی با نام محسن نصرالهی (طراح صحنه «سرخپوست»، «آکتور» و برنده سیمرغ بلورین برای «اعترافات ذهن خطرناک من») برخورد کردم، متوجه شدم که مسیر را به اشتباه نرفته‌ام.
با تماشای اولین قسمت، حدس می‌زنم که مجموعه تلویزیونی " فقط قتل‌های داخل ساختمان" (اپل تی‌وی، 2021) الهام‌بخش نویسنده «دفتر یادداشت» (مسعود خاکباز) باشد. اضافه شدن یک شخصیت زن به تیم ایرج و حمید در قسمت‌های آتی می‌تواند شاهدی بر این ادعا باشد؛ با این حال، در دوران حکمفرمایی پلتفرم‌ها که حجم انبوهی از مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمایی داخلی و خارجی برای تماشا پیش روی بینندگان قرار می‌دهند، به‌نظرم «دفتر یادداشت» از کیفیت مطلوبی برخوردار است که برای ادامه تماشا کنجکاوی برانگیزد. گذشت زمان، صحت و سقم این گزاره را اثبات خواهد کرد.
امیر علی نصیری