گروه سینما و تئاتر هنرآنلاین، مانا معراجی طراح صحنه سریال «فوفو، مسافری از کامادو» که این روزها از شبکه نمایش خانگی در حال پخش است، در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری و طراحی صحنه این سریال بیان کرد: بعد از خواندن فیلمنامه فضایی را که در ذهنم نقش بسته بود، تبدیل به یک مدل سه بعدی کردم و در جلساتی که با کارگردان داشتم، کار را مرحله به مرحله پخته‌تر کردیم.
وی ادامه داد: از روز اول می‌دانستیم که در روند این پروژه قطعا با چالش‌های بزرگی روبهرو خواهیم شد. به هرحال طراحی صحنه در کار کودک و همچنین کمدی نسبت به کارهای رئال تفاوت دارد که شکر خدا با همفکری توانستیم از پس این چالش‌ها بر بیاییم.
طراح صحنه سریال «فوفو، مسافری از کامادو» درباره اینکه برای طراحی صحنه این کار ایده گروه طراحی صحنه مهم بود یا نظری که کارگردان می‌دهد، عنوان کرد: تعامل دو طرفه بوده است، در واقع یک سری ایده‌ها در ذهن کارگردان بود که ما باید به آن‌ها نزدیک می‌شدیم و یک سری ایده‌ها را هم ما داشتیم که در نهایت باید به توافق می‌رسیدیم تا رضایت هر دو طرف تامین شود و خروجی خوبی داشته باشد. البته در قسمت‌هایی که ویژوال افکت بود یک ایده اصلی وجود داشت که ما می‌بایست بر اساس آن جلو می‌رفتیم.
وی درباره ویژگی طراحی صحنه «فوفو مسافری از کامادو» با توجه به اینکه فضای کار یک فضای فانتزی در دنیای واقعی است، گفت: رنگارنگ بودن فضا یکی از ویژگی‌های اصلی این سریال است. ما با توجه به هر خانواده و شخصیت‌پردازی‌هایی که در فیلمنامه انجام شده بود، یک چارت رنگی و الگو تعریف کرده بودیم که اکنون نیز در فضای خانواده‌ها به وضوح دیده می‌شود. دلیل به وجود آوردن صحنه‌های رنگی ایجاد فضای شاد و پرانرژی برای بچه‌ها بود تا کودک را ترغیب کنیم که قصه را دنبال کند و جذب این سریال شود.
معراجی درباره چالش‌های طراحی صحنه سریال «فوفو، مسافری از کامادو» بیان کرد: چالش اصلی که در این کار و کارهای فانتزی این چنینی وجود دارد، این است که در عین حال که فضا غیر واقعیست اما باید باورپذیر باشد و کودک می‌بایست آن را بپذیرد تا ارتباطی را که به دنبالش هستیم، برقرار شود و قصه را دنبال کند.
وی در پاسخ به این پرسش که چگونه در طراحی صحنه رویایی را که در انیمیشن دیده می‌شود، روی صحنه پیاده می‌کنند، گفت: ما رویاهای متفاوتی داشتیم، مثلا یک روز خانه تبدیل به پادگان و یک روز دیگر خانه تبدیل به کاخ می‌شد. شاید در سریال‌های روتین و رئال، فضا در ابتدا طراحی می‌شود و تا انتها فضا به همان صورت دیده می‌شود مثلا یک خانه تا انتها یک خانه باقی می‌ماند و اتفاقات در همان خانه رخ می‌دهد، اما ما با توجه به ایده‌ای که در هر قسمت وجود داشت، با تغییرات اساسی صحنه روبهرو بودیم و تقریبا در هر قسمت باید حال و هوای جدید و تغییراتی را در صحنه ایجاد می‌کردیم تا به خورد قصه دهیم و در هر قسمت تم جدیدی را تعریف می‌کردیم که بسیار متفاوت بود؛ مثلا تم جنگی، قدیمی و...
این طراح صحنه درباره معضلات طراحی صحنه و کاری که می‌توان در جهت بهبود وضعیت انجام داد، بیان کرد: کم پیش می‌آید که گروهی قبل از اینکه صحنه و دکور را بسازند یک بار طرح و لوکیشن را به صورت سه بعدی طراحی کند و بعد شروع به ساخت صحنه کنند، چون همیشه بحث مالی در این قضیه دارای اهمیت است و سخت است با حداقل بودجه بهترین خروجی را داشته باشید.
وی اظهار کرد: خوشبختانه ما در «فوفو مسافری از کامادو» ایده اولیه طراحی را در مرحله نخست، سه‌بعدی کردیم و با رنگ‌های مختلف خروجی گرفتیم و در این مرحله طی گفت‌وگو و همفکری با کارگردان تغییرات را اعمال کردیم و پس از تاییدیه نهایی وارد فاز اجرایی صحنه شدیم. همین موضوع باعث شد که از تفاوت دیدگاه‌ها در فاز اولیه به یک جمع‌بندی واحد برسیم و بعد در مرحله اجرا از خیلی از دوباره‌کاری‌ها جلوگیری شد که این موضوع در سرعت آماده‌سازی دکور بسیار موثر بود. به طور مثال تبدیل خانه آرتا به خانه رامان تنها چهار روز زمان برد.
معراجی اضافه کرد: چیزی که برای ما در این کار زیبا بود و علیرغم چالش‌هایی که وجود داشت، کار را برایمان تسهیل می کرد، وجود یک گروه خوب، دلسوز و حرفه‌ای بود که همراه آن‌ها به خوبی توانستیم کار را پیش ببریم که در غیر این صورت امکانپذیری حاصل نمی‌شد.