"گروه سینما و تئاتر هنرآنلاین": صحنه ابتدایی فیلم خوش و بش های پدر و پسر را روایت می کند؛ از آن دست خوش و بش هایی که شاید برای برخی ها که پدر خود را از دست دادند؛ سکانس تلخ و غیرقابل تحملی باشد. شروع فیلم نسبتا ریتم آرامی دارد، اما به مرور زمان ریتم هیجانی و تٌند آن آغاز می شود. "مصلحت" فیلمی که تصویری از سال‌های ابتدایی انقلاب را برای مخاطب ترسیم می کند.
کارکتر اصلی داستان «مهدی» فرزند یکی از مقامات بلندپایه‌ی قوه قضائیه بوده که در جریان درگیری های آن برهه مقابل دانشگاه مرتکب قتل می‌شود اما از پذیرفتن آن سر باز زده و اطرافیان پدرش به خاطر «مصلحت» انقلاب، سعی می‌کنند کس دیگری را به جای او متهم جلوه دهند.
شخصیت پردازی مناسب سناریو
فیلم؛ ژانر اکشن تاریخی، ماحراجویی و معمایی را به دنبال دارد،اثری که تا اندازه ای رویکرد متفاوتی در پرداخت به دوگانه آرمان و واقعیت داشته و بحث عدالت و مصلحت را به خوبی و سنجیده شده در دل روایت خود قرار داده که مخاطب سینما به خوبی با آن ارتباط برقرار کند.
حسین دارابی به عنوان کارگردان «مصلحت»، تا اندازه ای مطلوب از پس فیلم برآمده؛ اگرچه فیلم براساس داستانی واقعی ساخته نشده و فیلم هم هیچ توضیحی درباره منشا داستان آن نمی‌دهد ولی شباهت قابل توجهی با بسیاری از رویدادهای مشابهی که اوایل انقلاب رخ داده، دارد.
مخاطب از همان ابتدا تا انتها با یک گره نسبتا مشخصی که توسط نویسنده ایجاد شده، ارتباط نستبا مستقیمی دارد؛ گره ای که گام به گام او را با موضوع داستان نزدیک و نزدیک می کند.شخصیت‌پردازی‌ها درسینمایی « مصلحت» در حد مقبول بوده و تمامی ارکان با کمک دیالوگ‌ها، نقش‌آفرینی‌های خوب و صحنه‌سازی‌های مناسب جای هیچ ابهام و ایرادی را برای ببیننده نمی‌گذارد.
ساختارشکنی سالم
«مصلحت »بی هیچ صحنه و بار اضافی به اصل داستان می پردازد. مخاطب در عین آراستگی کامل فیلم به تماشای یک روایت بدون ابهام و روشن پرداخته و اغراق غیر حقیقی در فیلم دیده نمی شود. متاسفانه با گذشت صحنه های اصلی فیلم و در انتها تماشاگر به کلیشه ای بودن سرنوشت داستان پی میبرد.
یکی از مزیت های هر فیلمساز ساختارشکنی سالم و مناسب است؛ مسئله ای که حسین دارابی در «مصلحت» به راحتی از آن عبور کرد و توانست با یک سناریو در خور و شایسته مخاطب ساختارشکنی حرفه ای و سینمایی نسبت به ماجرای آقازاده داشته باشد.
در یکی از سکانس های فیلم ما شاهد هستیم که «فرهاد قائمیان» در نقش آیت الله مشکاتیان،جمله ای می گوید: عدالت،خطر قرمز ندارد... باید گفت آری.اگر خشت اول فیلمسازان در پرداخت سوژه های مهمی همچون فساد و عدالت درست باشد، دیگر شاهد کج بودن آن تا ثریا نخواهیم بود!