گروه رادیو و تلویزیون - احمد محمدتبریزی: تا به حال چند بار رئیس صداوسیما و رئیس ساترا صحبت‌هایی درباره پخش سریال‌های نمایش خانگی و خرید امتیاز بعضی سریال‌های سکو‌های شبکه نمایش خانگی انجام داده‌اند، اما تا به امروز این وعده‌ها محقق نشده و مشخص نیست چنین کاری به این زودی رنگ واقعیت به خود می‌گیرد یا خیر.
رابطه تلویزیون و پلتفرم‌های نمایش خانگی در طول ماه‌های اخیر، رابطه‌ای پرچالش بوده و قطعاً در چنین فضای تنش‌آلودی امکان همکاری و تعامل پایین به نظر می‌رسد و خیلی نباید انتظار تولیدی مشترک از سوی آنها را داشت. هرچند پیمان جبلی در طول یک‌سال اخیر با اظهارنظر‌هایی مبنی بر همکاری با پلتفرم‌ها جهت پخش سریال‌هایشان در تلویزیون، امید‌هایی را برای به وجود آمدن تعامل زنده کرد، اما این وعده‌ها تا به امروز بیشتر در حد حرف و روی کاغذ باقی مانده است.
با وجود تمام ابهامات، از چند هفته پیش خبر اولین تولید مشترک صداوسیما و یکی از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی منتشر شد. از همان زمان این گمانه تقویت شد که سریال «تنها گریه کن»، طلسم‌شکنی خواهد کرد و یخ رابطه تلویزیون با پلتفرم‌ها را می‌شکند و به فضای دوقطبی که بین تلویزیون و شبکه نمایش خانگی ایجاد شده، خاتمه خواهد داد.
در حالی که تا زمان پخش اولین قسمت «تنها گریه کن» این امیدواری جهت همکاری مشترک وجود داشت، اما با پخش قسمت اول این تولید مشترک، شکل کلی ماجرا تغییر کرد. این سریال نه تنها از پلتفرم نماوا پخش نشد، بلکه عنوانش به‌طور کامل تغییر کرد و با اسم «آخرین دیدار» روی آنتن رفت. این در حالی بود که پیش از این و در تبلیغاتی که برای این سریال صورت گرفته بود از پخش همزمان «تنها گریه کن» از تلویزیون و شبکه نمایش خانگی خبر داده بودند، اتفاقی که در عمل نیفتاد.
پخش نشدن سریال از پلتفرم نماوا دوباره، اما و اگر‌هایی را پیش‌روی مخاطبان تلویزیون و شبکه نمایش خانگی گذاشت که ظاهراً قرار نیست این دوگانگی به پایان برسد و فعلاً امکان این همکاری مشترک وجود ندارد. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی امکان این همکاری فقط روی کاغذ وجود دارد و تلویزیون و شبکه نمایش خانگی برای رسیدن به تفاهم و تعامل با سکو‌های فعال در آن کاری سخت و زمانبر باشد.
اگرچه هنوز به‌طور دقیق علت پخش نشدن سریال «آخرین دیدار» یا همان «تنها گریه کن» از سکوی نماوا اعلام نشده، ولی تماشای این سریال در دو قسمت اول نشان‌دهنده ضعف‌های آن در ساخت است. در فضای رقابتی شبکه نمایش خانگی که کاربران برای آن هزینه اشتراک پرداخت می‌کنند، آثار باید حداقل از کیفیت ساخت خوب و استاندارد و همچنین بهره‌گیری از عناصر جذابیت و دراماتیک برخوردار باشند تا مانع پس زدن مخاطب نشوند.
علی درخشنده در «آخرین دیدار» نتوانسته از حد دیگر سریال‌های تلویزیون فراتر برود و اثری متفاوت‌تر از آنها خلق کند. این سریال در بهترین حالت به دیگر تولیدات تلویزیونی شبیه است و برگ برنده خاصی برای رو کردن در شبکه نمایش خانگی ندارد.
با توجه به این سطح سریال‌سازی در تلویزیون و همچنین با توجه به فضا و سوژه‌های سریال‌های شبکه نمایش خانگی به نظر نمی‌رسد همکاری خاصی بین تلویزیون و پلتفرم‌ها صورت بگیرد. در شرایط فعلی، مدیران تلویزیون به دلایل متعدد، تمایلی به پخش سریال‌های نمایش نمایش خانگی ندارند و از طرف دیگر پلتفرم‌ها، سریال‌هایی با شکل و شمایل تولیدات فعلی تلویزیون را پخش نمی‌کنند.
تجربه‌های اخیر نشان داده، اگر مدیران تلویزیون و سکو‌های فعال در شبکه نمایش خانگی علاقه‌ای به همکاری با هم دارند، باید با بررسی و حساسیت بیشتری آن را پیگیری و اجرا کنند. آنها باید در مرحله اول به یک ارزیابی واقع‌بینانه و درستی از کیفیت سریال‌های تلویزیونی و نمایش خانگی برسند بعد قول‌هایی مبنی بر همکاری مشترک بدهند. با نگاهی به وضعیت فعلی به نظر می‌رسد امید چندانی به همکاری وجود ندارد، مگر آنکه در آینده اتفاقاتی غیرقابل پیش‌بینی رخ دهد.
انتهای پیام