به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون «هنرآنلاین»، همه میدانیم و بارها شنیده ایم و خوانده ایم که مخاطب امروز به شادی نیاز دارد و وظیفه رسانه ملی است که این نیاز و مطالبه مردم را در سریال ها و برنامه های کمدی و طنز جدی بگیرد. البته در چند سال گذشته اتفاقات خوبی در این رابطه صورت گرفت و برنامه های کمدی خوبی به خصوص در شبکه نسیم ساخته و پخش شد. انتظار می رفت تا این مسیر، از لحاظ کمی و کیفی روندی رو به پیشرفت داشته و کارهای بیشتری با کیفیت بهتری به مخاطب عرضه شود، اما رسانه ملی به ویژه در دو سال اخیر چه از لحاظ کمیت و چه از لحاظ کیفیت با عقبگرد و پسرفت جدی روبرو شده است. تلویزیون برنامه طنز قابل ملاحظه ای ندارد و سریال خوبی هم در این حوزه ساخته نشده است.
روز قبل بود که خبری منتشر شد مبنی بر اینکه قرار است فصل دوم یکی از برنامه های طنز سیما که با روی کار آمدن تیم جدید صدا و سیما تولید و پخش شده است، ساخته شود؛ برنامه «سید خندان» با اجرای محمدرضا شهبازی!
«سید خندان» در بهترین زمان و به اصطلاح در پیک زمانی مخاطب بر روی آنتن رفت. چه از نظر ایامی که این برنامه پخش می شد که مصادف بود با ماه رمضان و چه از نظر ساعت که یکی از بهترین ساعتها و زمان پخش به آن اختصاص داده شد، اما آنطور که باید و شاید نتوانست مورد استقبال قرار بگیرد.
یکی از دلایل این عدم استقبال به این برمیگردد که برنامه طنز و کمدی باید ویژگی هایی داشته باشد تا بتواند مورد اقبال عمومی قرار بگیرد و «سیدخندان» این ویژگیها را نداشت. مهمترین این ویژگی این است که همانطور که از مفهوم طنز برمی آید، باید تمامی آیتم های این نوع برنامه ها با طنازی و ظرافت خاصی مطرح شود، اما اگر قرار باشد که همه چیز مستقیم به خورد مخاطب داده شود، نه تنها نمی تواند تأثیرگذار باشد بلکه بیننده آن را پس میزند. یکی از شخصیت های محبوب در برنامه های کمدی چند سال اخیر، «جناب خان» بود. عروسکی که با طنازی خودش را در دل مخاطب جا داده بود و تمامی حرف هایش را که برخیهایش انتقادهای جدی هم بود، کاملا غیرمستقیم و در قالب حرف هایی شیرین و دلنشین به مخاطب ارائه می داد.
مهم نیست که از یک برنامه، یک فصل ساخته شود یا ده فصل؛ مهم این است که پیش از ساخت فصل جدید یک برنامه، اتاق های فکری تشکیل شده و در آنها این موضوع کارشناسی و ریشهیابی شود که چرا یک برنامه با استقبال مواجه شده است و یا بالعکس چرا فلان برنامه که تبلیغات زیادی را هم دنبال خود داشته، نتوانسته مورد اقبال عمومی قرار بگیرد؟!
باید مراقب باشیم که ساخت یک برنامه و صرفا پُر کردن آنتن، نه تنها مزیت نیست بلکه اگر کارهایی ضعیف به مخاطب ارائه دهیم، بدون شک سطح سلیقه مردم را به شدت تنزل خواهیم داد و پس از مدتی بدون شک نمیتوانیم گلایه کنیم که چرا مخاطب تا این حد بدسلیقه شده که فلان فیلم قوی اجتماعی و یا فلان کمدی قوی را در سینما نمیپسندد و به سراغ کارهای ضعیف و سطحی میرود.
نسیم اسدپور