سرویس تجسمی هنرآنلاین: این روزها در برج میلاد به بهانه برگزاری هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران 19 مجسمه‌ساز و 10 دانشجوی مجسمه‌سازی مشغول ساخت آثاری برای فضای شهری هستند.
در این دوره نیز سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران، مانند 4 دوره پیش از این، متریال سنگ را برای ساخت مجسمه انتخاب کرده و هنرمندانی از سراسر دنیا را که تجربه کافی برای ساخت آثاری با سنگ دارند را گردهم آورده تا بتواند علاوه بر تولید آثاری قابل توجه برای فضای شهری، در جهت تقویت و آموزش مجسمه سازان ایرانی با این متریال را مهیا کند. به همین بهانه گفت و گوی دو هنرمند بین‌المللی این سمپوزیوم را درباره این رویداد هنری مرور می‌کنیم.
نمونه سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران را در جایی ندیده‌ام
کلائوس هونزیکر مجسمه‌ساز آلمانی حاضر در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران که پیش از این حضور در 13 سمپوزیوم جهانی را تجربه کرده، درباره حضور در ایران گفت: با اینکه سمپوزیوم تهران هشتمین دوره خود را می‌گذراند اما واقعا همه چیز فوق‌العاده است تا جایی که من تنها یک سمپوزیوم نظیر تهران را در ایالات متحده دیدم البته حتی آنجا نیز ابزارهای هنرمندان دست دوم بود در حالی که اینجا همه چیز نو و بسیار تمیز است، ضمن اینکه در تهران مسائل و اصول ایمنی بسیار خوب رعایت می‌شود.
کلائوس هونزیکر، هنرمند آلمانی درباره اثر اجرایی خود در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: اثر "همچون پرنده رها شود" دارای یک مفهوم کلی است که از دو بخش تشکیل شده است. در این اثر یک بخش کار استاتیک است که مفهوم پایداری دارد. در واقع مفهوم نخست کار من طرح سوال است، اما مفهوم دوم مربوط به برداشت مخاطب از اثر است که می‌تواند بسیار متفاوت باشد. البته من از ایده‌ها و برداشت‌های مختلف کاملا استقبال و با آن موافقت می‌کنم.
این هنرمند آلمانی تصریح کرد: با توجه به اینکه اثر من در سمپوزیوم هنوز اجرا نشده، قطعا هنوز بازخوردی ندارد اما طبق تجربه‌های قبل می‌توانم بگویم که بازخوردها عموما تفاوت چندانی با آنچه که من مدنظر دارم، نیست و عملا در راستای اندیشه‌های من بوده است.
هونزیکر در خصوص فرم اجرایی اثر خود اظهار کرد: "همچون پرنده رها شود" اثری است که در آن سعی کرده‌ام شکلی شبیه به بال پرنده را ترسیم کنم، لذا خطوطی را در آن تعبیه کرده‌ام تا مفهوم میله‌های زندان را برای پرنده تداعی کند.
وی افزود: به طور حتم پرنده با پر زدن می‌تواند از میله‌های زندان عبور کند لذا سعی کردم که این مفهوم را نشان دهم که پر زدن از محدودیت‌ها یک امکان مهم در درون هر شرایطی است یا به افرادی اشاره کنم که در درون خود یک زندان دارند و پرهای وجودی خود را بسته‌اند.
این هنرمند آلمانی بیان کرد: در واقع من خواستم بگویم که گاهی محدودیت‌ها زندانی از درون را برای افراد شکل داده است لذا من در این اثر می‌خواستم بگویم که می‌توان از تمام محدودیت‌های درونی و ذهنی که عموما انسان‌ها با آن درگیر هستند، می‌توان رها شد.
وی در خصوص فضای حاکم بر هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: این نخستین باری است که من به ایران می‌آیم و این کشور را تجربه می‌کنم اما تا همین حالا باید بگویم که همه چیز در این سمپوزیوم فوق‌العاده است زیرا این رویداد به بهترین شکل برگزار و ارائه شده به نحوی که ما هیچ نگرانی نداریم؛ ضمن اینکه مراسم افتتاحیه این بخش نیز بسیار حرفه‌ای بود که جای تشکر دارد.
این هنرمند تصریح کرد: افرادی که در سمپوزیوم تهران هستند، بسیار به هنرمندان در راستای اجرای بهتر اثر کمک می‌کنند حتی دستیاران نیز بسیار خوب هستند و ما با آنان ارتباط مناسبی داریم این در حالی است که من نظیر این رویداد را در دیگر برنامه‌ها ندیده‌ام.
هونزیکر ادامه داد: من شش هفته در سمپوزیوم مصر بودم و با اینکه بیست و دومین دوره این سمپوزیوم برگزار می‌شد اما بدون اغراق می‌توانم بگویم که شرایط اصلا خوب نبود، زیرا ما حتی ابزارهای ابتدایی را نیز برای اجرا نداشتیم. این در حالی است که وزیر فرهنگ مصر دو بار به همراه بادیگاردهای مختلف برای بازدید از سمپوزیوم آمد. برای من جالب بود که هزینه گزافی صرف بادیگاردها می‌شد اما هیچ اقدامی در راستای تامین ابزارهای هنرمندان نشده بود.
وی با اشاره به شرایط خوب حاکم بر هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران گفت: با اینکه سمپوزیوم تهران هشتمین دوره خود را می‌گذراند و رویداد هنری جوانی است اما واقعا همه چیز فوق‌العاده است تا جایی که من تنها یک سمپوزیوم نظیر تهران را در ایالات متحده آمریکا دیدم، البته حتی آنجا نیز ابزارهای هنرمندان دست دوم بود در حالی که اینجا همه چیز نو و بسیار تمیز است، ضمن اینکه در تهران مسائل و اصول ایمنی بسیار خوب رعایت می‌شود و حتی دستیاران نیز این مسائل را رعایت می‌کنند. این در حالی است که عموما در سمپوزیوم‌های دیگر این ابزارهای ایمنی کمتر دیده می‌شود. راجع به لباس فرم نیز باید بگویم که این نخستین بار است که ما یونیفرم مخصوص دریافت کرده‌ایم و این برای من بسیار جذاب است.
این هنرمند آلمانی که 25 سال سابقه کار با سنگ را در کارنامه کاری خود دارد، درباره متریال اثر خود در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران اظهار کرد: به طور حتم هر سنگی برای خود کاراکتر ویژه‌ای دارد لذا نحوه ارتباط برقرار کردن با سنگ‌ها بسته به نوع آنان متفاوت است به این معنا که باید با هر سنگی بر اساس کاراکتر مخصوص به آن ارتباط برقرار کرد. با توجه به اینکه سنگ اثر من سنگ آهک است باید بگویم که تا امروز مشکل خاصی در آن مشاهده نکرده‌ام.
هونزیکر درباره حضور دانشجویان در سمپوزیوم تهران گفت: ایده حضور دانشجویان در سمپوزیوم بسیار خوب است زیرا هدف و پیام سمپوزیوم کسب دانش و تجربه جدید در کنار انجام کارهاست لذا قرار دادن دانشجویان در کنار کارها می تواند تبادل اطلاعات، دانش و تجربه را به دنبال داشته باشد البته من معتقدم که همه افراد حاضر در سمپوزیوم در حال یادگیری هستند و شخص من نیز در حال آموختن هستم، لذا خوشحال می‌شوم اگر به کسی چیزی بیاموزم زیرا این تبادل اطلاعات و تجربه یک مسیر دوسویه است.
وی که پانزدهمین تجربه حضور خود را در سمپوزیوم‌های بین‌المللی را می‌گذراند، درباره سطح آثار حاضر در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران بیان کرد: سطح آثار حاضر در سمپوزیوم را بر اساس ماکت‌هایی که ارائه شده، دیده‌ام و فکر می‌کنم که سطح آثار نسبتا خوب است، البته من تجربه فعالیت با هنرمندان ایرانی را در سمپوزیوم‌های بین‌المللی داشته‌ام و فکر می‌کنم که آنها بسیار خوب و عالی هستند.
این هنرمند آلمانی فضای ذهنی و مفهومی اثر خود را بین‌المللی خواند و گفت: فضای ایران قطعا با مفهوم اثر من همراه است زیرا این یک مفهوم بین‌المللی است البته به صورت معمول در سمپوزیوم‌ها مفهوم نقش پررنگی ندارد و عموما کار بر اساس یک تم ارائه می‌شود.
ماکت اثر کلائوس هونزیکر که در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران مشغول ساخت آن است
هونزیکر ادامه داد: در اثر من ایده مربوط به میله‌های زندان مربوط به معماری یک فضا در مصر است که به مرور گسترش یافت و در نتیجه درون کارهایم ظهور کرد زیرا من وقتی یک مفهوم را در ذهن خودم دارم سعی می‌کنم ابتدا آن را روی کاغذ بیاورم و سپس با افزودن ایده‌های مختلف آن را تغییر دهم به نحوی که حتی وقتی تجربه حضور در کشوری را ندارم سعی می‌کنم از مقالات و مطالبی که تحقیق می‌کنم، فضا را دریافت کنم. در واقع سبک کار من چون موسیقی‌دانانی است که ابتدا آهنگ را درست می‌کنند و سپس بر روی آن متن و ترانه می‌سرایند.
وی افزود: من ایده‌های مربوط به میله‌های زندان را بر اساس شرایط محیطی هر کشوری متفاوت اجرا کرده‌ام به نحوی که در فنلاند به دلیل سرد بودن فضای این کشور، فرم میله‌ها را به شکل دهانی با فرم قندیل اجرا کردم در حالی که همین اثر را در ایتالیا به دلیل کوه‌هایی که وجود دارد به شکل کوه اجرا کردم، لذا بسته به فضا فرم را نیز تغییر می‌دهم زیرا من نمی‌خواهم صرفا یک اثر پایدار را ارائه کنم.
این هنرمند تاکید کرد: من می‌خواهم در اثر خود مفهوم ناپایداری و در حال حرکت بودن را ارائه دهم لذا اثر را از یک حالت بسته به باز می‌رسانم تا مفاهیم مختلف را در آن نشان دهم.
حضور دانشجویان در سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران یک ایده فوق‌العاده است
آنا ماریا نگارا مجسمه‌ساز رومانی دیگر هنرمند ر حاضر در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران، ایده حضور دانشجویان در این رویداد را فوق‌العاده خواند و گفت: معتقدم که حضور دانشجویان در کنار هنرمندان حرفه‌ای بسیار خوب است، زیرا سبب می‌شود که این گروه تجربه و دانش لازم را به دست آورند.
آنا ماریا نگارا که سابقه حضور در 12 سمپوزیوم بین‌المللی را در کارنامه خود دارد، درباره اثر "تحول بشری" در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران،گفت: در این اثر بیش از هر چیزی تکامل انسان مد نظر من بوده است در واقع قصدم این است که در اثرم به این مفهوم که رشد انسان به چه صورت است، بپردازم و سوالاتی را مطرح کنم.
وی افزود: من سعی کردم که در اثر "تحول بشری" به این مساله بپردازم که آیا انسان از رشد توقف پیدا می‌کند یا نه؟
این هنرمند مجسمه‌ساز ادامه داد: طرح سوالاتی نظیر اینکه: آیا انسان بدون مبارزه و تلاش به رشد دست می‌یابد یا نه؟ هدف اصلی اثر من است. در واقع سعی کردم در این اثر بیان کنم که انسان بدون مبارزه در میان دین، فلسفه و علم نیز می‌تواند رشد کند، زیرا در این اثر من به دنبال مفهومی هستم که در آن مجموعه‌ای تلفیقی از علم، مذهب و فلسفه دنبال می‌شود تا نشان دهم که رشد در سایه این اتفاقات رخ می‌دهد.
نگارا درباره فرم‌های اجرای این اثر در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران اظهار کرد: شکل ظاهری این اثر نظیر یک گل است که در دل آن خورشید می‌تابد. در واقع مد نظرم این است که اثر در نقطه‌ای قرار گیرد که خورشید از پشت آن بتواند تابش داشته باشد زیرا نوری که از دل این اثر به بیرون می‌تابد در ارائه مفهوم آن موثر است.
وی افزود: آنچه مدنظرم است، شکوفایی نور خورشید از درون این گردونه است، زیرا قصد دارم با این روند شکوفایی بشری را به تصویر بکشم. در حقیقت با خورشید در این اثر نوعی منشور در دل آن ایجاد می‌شود که شکوفایی و تحول بشری را یادآوری می‌کند.
این هنرمند رومانیایی هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران را یکی از بهترین رویدادها در سطح دنیا دانست و گفت: من سمپوزیوم تهران را، صادقانه یکی از بهترین‌ها در سطح دنیا می‌دانم زیرا مدیریت آن بسیار عالی است.
نگارا تصریح کرد: در واقع همیشه آرزوی من این بوده که به یک سمپوزیوم با مدیریت عالی بروم لذا فکر می‌کنم که اکنون آرزو و رویای من محقق شده است زیرا در سمپوزیوم تهران امکانات و نظم واقعا به درستی اجرا شده است و من از آن لذت می‌برم.
وی فضای سمپوزیوم تهران را دوستانه خواند و بیان کرد: تا این لحظه فضای دوستانه خوبی بر سمپوزیوم حاکم است و همه چیز برای من عالی بوده است. به همین خاطر فکر می‌کنم که آثار بسیار خوبی را در انتهای این رویداد شاهد باشیم.
این هنرمند مجسمه‌ساز ادامه داد: به نظر من هنرمندان ایرانی بسیار خوب هستند، ضمن اینکه فوق‌العاده دوستانه برخورد می‌کنند. معتقدم که مردم ایران خوب و دلپذیر هستند و من به دستیارم که یک دانشجوی ایرانی است افتخار می‌کنم.
نگارا افزود: به نظر من سطح آثار هنرمندان دیگر در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران خوب است و نتیجه نسبتا قابل توجهی را به دنبال دارد.
ماکت اثر آنا ماریا نگارا که در هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران مشغول ساخت آن است
وی اجرای بخش دانشجویی را در سمپوزیوم تهران مثبت خواند و در این باره گفت: من استاد دانشگاه هستم و نقاشی تدریس می‌کنم. به همین خاطر معتقدم که حضور دانشجویان در کنار هنرمندان حرفه‌ای بسیار خوب است، زیرا سبب می‌شود که این گروه تجربه و دانش لازم را به دست آورند و ما می‌توانیم اشتباهات آنها را جبران کنیم اما به صورت کلی این باعث خرسندی من است که کسی چیزی از من بیاموزد.
این هنرمند فضای ایران را بسیار صمیمی خواند و اظهار کرد: من احساس می‌کنم که ایران خانه من است زیرا بسیار در آن احساس راحتی می‌کنم البته این اولین باری است که من به تهران آمده‌ام و در سمپوزیوم این بخش حضور دارم اما تا این لحظه همه چیز برای من بسیار خوب بوده است لذا بسیار خوشحالم که در تهران هستم زیرا احساس می‌کنم بودن در اینجا تجربه خوبی برای من می‌شود به همین خاطر نیز بسیار هیجان زده‌ام.
نگارا تاکید کرد: بسیار دوست دارم که در ایران گردش داشته باشم تا بتوانم مساجد، موزه‌ها و ... را ببینم و بیشتر با سنت‌ها و مذهب ایران آشنا شوم تا بتوانم فرهنگ این کشور را درک کنم. این امر باعث می‌شود که حتی مسافرتم را به تعویق بیاندازم و بیشتر در ایران بمانم.
لازم به یادآوری است، هشتمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی تهران تا 24 اردیبهشت‌ماه از ساعت 10 تا 18 همه روزه میزبان علاقمندان به هنر است.