سرویس تجسمی هنر آنلاین: "study" یا همان "مطالعه" امری است که در هنر امروز خود به عنوان بخشی مجزا به عنوان اثری نمایشگاهی در برابر دیدگان مخاطبان قرار می‌گیرد تا بتوانند به واسطه آن امری نو و مفهومی تازه را جستجو کنند.
امری که به شدت وابسته به تفکرات و ایده‌های هنرمندان پیشرو کانسپچوال آرت (هنر مفهومی) و ایده‌هایی است که در همان سال‌های دهه 1960 توسط افرادی هم چون رابرت موریس و رابرت راشنبرگ به عنوان هنری آوانگارد و پیشرو مطرح شد.
اگر چه خواسته سروش میلانی‌زاده در برپایی نمایشگاه "از کجا به کجا" در گالری ثالث در پی باز کردن بابی به گذشته هنرمند و عبور از دهلیزهای ذهن او برای رسیدن به یک سرچشمه است اما عملکرد او در ارائه این آثار ما را با دریچه‌های نوینی از شکل هنر در عصر حاضر رو به رو می‌کند.
این تصاویر و تابلوها که بخش زیادی از آن‌ها "اسکیچ" ها و "اسکیس" هایی است که هنرمندان در آن به تجربه کردن مشغول هستند و بخشی دیگر از آن‌ها متناسب با فضای ذهنی مورد نظر گردآونده ریشه در گذشته‌ای دارد که به نوعی بر روند هنرمند تاثیر گذاشته است.
مانند عروسک‌های گیزیلا وارگا سینایی که در یک چیدمان با برخی نقاشی‌های او همراه است و یا کتاب‌های "شازده کوچولو" و یا حتی بروشور کهنه و قدیمی "آسایشگاه رضاعی" که مربوط به پیشینه موسیقی‌دانی مانند کریستف رضاعی است، در یک چیدمان در فضای گالری جدای از این که برای ما شکل و جنسی از بازنمایی دارد به نوعی در یک کلیت نگرش ما را به سمت نوعی فرم‌گرایی هدایت می‌کند مفاهیم، فرآیندها، وضعیت‌ها و اطلاعات را در کنار هم چیده و به یک مفهوم جدید می‌رسیم که به نوعی فراروی از مفهوم "مطالعه" یا "study" مورد نظر میلانی‌زاده می‌انجامد.
البته به نظر می‌رسد که میلانی‌زاده خود قصد تکثیر چنین مفهومی را در جریان برپایی این نمایشگاه دارد اما او در یک امر منسجم توانسته سرچشمه‌های فکری و فرهنگی هنرمندان را و مسیری که به واسطه این سرچشمه‌ها بر هنرمند و ذهنش گذشته را به ما نمایان کند و ما با ایجاد یک ارتباط نه چندان پیچیده میان همه اشیاء به نمایش در‌آمده می‌توانیم به برداشتی از ذهنیت هنرمند برسیم.
در واقع این نوع برخورد ما را در نقطه‌ای میان هنرمند، اثر هنری و مسیر خلق هنر قرار می‌دهد که می‌توانیم به واسطه دیده شده‌ها و پیش‌فرض‌ها و المان‌ها به نوعی در ذهن خود تصاویری را شکل بدهیم و به واسطه این مفاهیم بتوانیم با ذهنیت و با عینک خود وارد جهان پر فراز و نشیب هنرمندان شویم.
هر چند در ظاهر نخست چنین نمایشگاهی امری ساده به نظر می‌آید و به واسطه اسکیچ‌های مانده بر دیوار که همگی دارای نقص و یا خط خطی هستند برخوردی نه چندان عمیق با آثار به وجود بیاید اما بازنمایی و مشاهده امری کهنه در امروز و روند تاویل‌واری که در آثار به وجود می‌آید همگی در شعاع یک امر تازه و بدیع شکلی نو از هنر را عرضه می‌کند که علیرغم آن که پیش از این در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی و به واسطه هنرمندان بزرگ این جریان‌ها به دست آمده بود، به شدت نو و تا حد بسیاری اعجاب انگیز می‌نماید.
بر خوردن به نام‌هایی چون؛ آیدین آغداشلو ، علی اکبر صادقی، فرح اصولی، گیزیلا وارگا سینایی، بابک اطمینانی، کامبیز درم‌بخش، کریستف رضاعی، محمدحسین عماد، جواد مجابی، فروغ فرخزاد، نصرالله افجه‌ای، عین‌الدین صادق‌زاده و تنی چند تن از دیگر هنرمندان عرصه تجسمی و دیدن یکباره آن چه در گذشته بر این افراد تاثیرگذار بوده است و دیدن اسکیچ‌ها و کاغذهای خط خورده‌ای که در آن شکل خام آثار امروزین و تثبیت شده این هنرمندان قرار دارد و یا تغییر مسیر کلی که در پروسه هنری این هنرمندان رخ داده است به تنهایی می‌تواند امری شگفت باشد.
اما نکته‌ای که قابل توجه است زمانی است که این آثار برای ما معنا و حیرت ایجاد می‌کند و به واسطه عنصر زبان و توصیف ما با مساله اصلی نمایشگاه مواجه می‌شویم. در واقع زمانی که شی مورد توصیف در نمایشگاه اثر هنری خوانده می‌شود که ما به دنبال یک امر طبیعی به واسطه کنش و واکنش ذهن و اثر به دنبال کشف معنا و مفهوم تازه در دیده‌ها می‌پردازد و در این لحظات است که در خلال یک امر مفهومی که به واسطه به نمایش در آمدن در گالری هنر خوانده شده است ما به "مطالعه" در گذشته هنرمند می‌پردازیم و همراه با هنرمند در یک کاوش ذهنی مسیر رو به جلوی او را به عقب و به نقطه صفر بر می‌گردیم تا دوباره با او به امروز بیاییم.
با این باب اتفاقی که در نمایشگاه " از کجا به کجا" رخ داده اتفاقی است که در جریان یک امر مطالعاتی توانسته ظرفیت‌ها و قابلیت‌های ارائه هنری را هم در خود بگنجاند.
لازم به یادآوری است، این نمایشگاه که به مناسبت سالگرد تاسیس "گالری ثالث" برپا شده است و تا 12 اسفند ماه همه روزه در خیابان کریمخان بین ایرانشهر و ماهشهر ، پلاک 234 برپاست.