گروه تجسمی خبرگزاری هنر ایران: چشم به هم زدیم، فصل تابستان رو به پایان است و کمتر یک ماه دیگر تا تعطیلات تابستان باقی نمانده و در این روزهای بلند تابستانی چه چیزی بهتر از گالری گردی و به تماشا نشستن هنرهای تجسمی برای علاقه مندان به این عرصه آن هم در میان انبوهی از گالری خانه ها که مشتاقانه منتظر نگاه مخاطبانشان هستند.
خانه عکاسان
به همت خانه عکاسان نمایشگاه عکسی با عنوان «سروستان» به معرض نمایش درآمده نمایشگاهی از عکس های عرفان کوچاری از روایتهایی نمادین از سوگواری شهید کربلا در سرزمین پارسیان
«سروِستان» شامل ۴۳ عکس در ابعاد مختلف و روایتی از آیینهای سنتی عزاداری در ماه محرم است که در نقاط مختلف ایران؛ توسط عرفان کوچاری در سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۳ به مدت ۱۳ سال عکاسی شدهاند.
نمایشگاه عکس «سروِستان» از پنجشنبه ۸ شهریورماه ۱۴۰۳ تا ۵ مهر ۱۴۰۳ در روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۱۰ تا ۱۹ و در روزهای پنجشنبه از ساعت ۱۵ تا ۱۹ واقع در خیابان سمیه، نرسیده به پل حافظ، جنب فروشگاه سوره مهر، گالری «خانه» میزبان چشمان علاقهمندان است.
گالری نیان
نمایشگاه انفرادی با نام «چهار راه استانبول» تا نهم شهریور ماه در گالری نیان، واقع در میدان هفت تیر، خیابان مفتح جنوبی، خیابان تور، خیابان وفایی بن بست ابهری ، پلاک پنج، برای علاقه مندان بر پاست در بیانیه آن آمده است: «همه انسانها با زخمی بر روان زاده میشوند. بیرون کشیده شدن از زهدان به جهان، نخستین ترومای ماست که به برابر از آن سهم بردهایم. از آن لحظه به بعد اما معلوم نیست از میان اتفاقات ناگوار، کدامها و به چه دفعات بر شانه هر یک از ما فرو میآیند. آنچه مشخص است تنها این است که برخی از این بدبیاریها به گذشته می پیوندند و بسیاری نه. و این دسته دوم است که در روان آدمی جای خوش میکند به جاودانه شدن. حادثه خود را با صدجلوه تکرار میکند و در هر بازگشت نامنتظرهاش ذهن زخمی را وامیدارد تا با وسواسی بیمهار و بیعلاج، خیال تغییر، تحریف و یا تعامل با آن را داشته باشد.
در این مجموعه من نیز دستهایم را به چنین وسواسی سپردم و خودم را به تجربه تکرار. تصویری واحد از یک حادثه واحد را پیش رویم نهادم و با ساییدن و سابیدن، همتام را به محو کردنش گذاشتم. سپس به آن افزودم و افزوده خود را نیز از بین بردم و البته در ادامه باز به همین حال و به همین منوال. تروما این است. تروما یک ضربه مهلک به روان نیست؛ واکنش روان انسان است به آن ضربه. چرخیدن ابدی ذهن آدمی است مثل شبحی بر سر جسدی.
این تصاویر متعلق به کودتای بیست و هشت مرداد است: ثبتی از یک ترومای جمعی. صادقانه گمان نمیکنم اگر عکس دیگری از حادثه دیگری انتخاب کرده بودم اکنون پشیمان بودم. چرا که زیستی که ما در این جغرافیا کنار هم داشتیم کم نداشت از این نظیر غافلگیریها؛ به چنان کثرت و شدتی که شاید بتوان گفت مرزی میان ترومای جمعی با ترومای شخصی باقی نمانده است.»
پژواک هنر
نمایشگاه گروهی نقاشی و مجسمه کاری از گروه هنری دامون با عنوان «پژواک هنر» تا 11 شهریور در گالری بینش به نشانی خبایان ولی عصر، چهار راه پارک وی کوچه خاکزاد پلاک 22 همه روز دایر است.
از جمله هنرمندان حاضر در این نمایشگاه:
اکبراحدی، دانیال امیراعتمادی،آرمین توحیدی، سیمین جمالی، شادی داوری، مهوش دولتآبادی، حمیدرضا رحیمی نژاد، علی رسولی، وفا رمضانی، مریم سلمان ، بهناز عباسیان زاده، صبا عطریان، پژمان متقیان ، آناهیتا محبعلی، سعیده محقق، اهورا محمدی، بهراد معتضدی، شهرام معتضدی، نیوشا نیوژپور، هوشنگ هاتفی
نمایشگاه انفرادی محسن وزیری مقدم با عنوان «صدسالگی» از جمعه 2 شهریور تا چهارده شهریور در نگارخانه سروناز به نشانی شیراز خیابان قصر دشت بعد از کوچه 88 دایر است.
گالری شیرین
نمایشگاه گروهی با عنوان چهاردهمین دوره منتخب نسل نو در گالری شیرین واقع درخیابان کریمخان زند، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، پلاک 5 تا سه شنبه سوم مهر برقرار است.
هم چنین در این گالری نمایشگاه انفرادی با نام «هرهزنیز» تا سی شهریور بر پاست. نمایشگاهی از نقاشی و چیدمان کاری از ری را شریعتی.
گالری شریف
نمایشگاه انفرادی سجاد حمیدیان با عنوان «برادران کارامازوف» تا 16 شهریور در گالری «شریف» واقع در تهران ،میدان قدس ، خیابان شریعتی ، کوچه ماهروزاد ، پلاک 11 بر پاست.
در بیانیهی نمایش آمده است:
«پیش از آنکه پا به صحنه بگذارم، چشمانم را میبندم و نقش جدیدی را در ذهنم میپرورانم. این همان لحظهای است که در آن مرزهای میان بازیگری و نقاشی محو میشوند. این مجموعه حاصل یک تئاتر هشت ساعته است؛ تئاتری که تقریباً شش سال است آن را تمرین میکنیم.
چهار سال پیش، وقتی شروع به کشیدن اولین نقاشی این مجموعه کردم، میدانستم که میخواهم آن را به سرانجام برسانم.
دوستی به من گفت: «در مجموعه اول تو، انسانهای واقعی با رویاهایشان وجود دارند و اکنون در این مجموعه این بازیگران حرفهای هستند که قصد دارند رویاهایی برای تماشاگران خلق کنند» به این فکر میکنم که شاید آنچه منِ نقاش و منِ بازیگر را به هم پیوند میدهد، همان رویاست.
رویاهایی که قبل از اجرا یا کشیدن نقشی بر روی صفحه، در ذهنم شکل میگیرند و تا زمانی که به صحنه یا بوم راه مییابند، زنده و جاری باقی میمانند. رویاهایم، چه در قالب نقاشی و چه در قالب بازیگری، واسطهای هستند برای ارتباط بین گذشته، حال و آینده.
هر نقاشی و هر اجرایی برای من بازتابی از این رویاهاست؛ تصاویری که بر روی بوم و درون صحنه جان میگیرند و در نهایت به مخاطب منتقل میشوند.»