گروه تجسمی هنر آنلاین، اینستالیشن آرت «بیست و یک دقیقه سکوت به احترام پیکره ها»، اثری از سارا توحیدی فر، با حضور جمعی از فرهیختگان و هنرمندان، در مجموعه ی فرهنگی هنری شهید شاهچراغی به اجرا رفت.
در این «اینستالیشن آرت» یا «هنر چیدمان»، به جای اشیا و عناصر مصنوع، انسان ها اجزای اثر بودند و با پایان یافتن اجرا، پس از بیست و یک دقیقه، عنصر زمان نیز به دیگر ترکیبات این چیدمان اضافه شد. در اجرای این اثر که با موسیقی کلاسیک همراه بود، مجموعه ای عکس از مجسمه های یونان و روم باستان که در عصر خود از شکوه و عظمتی خاص برخوردار بودند در کنار شناسنامه آنها بر دیوار نصب شد، و هر «فیگور زنده» متناسب با پیکره مجسمه باستانی و عکس مربوطه، به شکل مجسمه وار و کاملا بی حرکت در کنار عکس خود حضور داشت.
با این تفاوت که؛ مجسمه ها(پیکره های زنده) اقتدار و ایستایی مجسمه های اصلیِ درون عکس را نداشته و همگی به طرزی رقت انگیز و ملول، بر زمین افتاده یا به دیوار تکیه داده اند و پس از بیست و یک دقیقه با شروع یک موسیقی حماسی از جای خود بر می خیزند. در میان این پیکره ها زئوس به عنوان خدای خدایان در میان اساطیر یونان باستان از همه مفلوک تر و بیچاره تر نمایان شده و گویی در گل و لای فرو رفته است. تاکید هنرمند بر، از هم پاشیدگی ابهت زئوس و بی رمقی وی به گونه ای است که این پیکره هنگامِ به پا خاستن، زمین می خورد!
پدیدآورنده اثر، در این باره می گوید: یونانیان از نخستین مللی بودند که فلسفه ی زیبایی شناسی و هنر را مطرح کردند و هدف هنرمند یونان و روم باستان، تصرف کامل آرمانگرایی در شکل و محتوا بود.
هنر در گذر زمان دچار استحاله شده و این در حالیست که مدت ها پیش مفهوم پایان هنر توسط هگل مطرح شد و فیلسوفان بعد از وی نیز، در راستای تثبیت این نظریه، نسبت به هنر مدرن یا پست مدرن موضع گیری های بخصوصی داشته اند.
«دانتو» بعد از بازدید نمایشگاه «اندی وارهول»، چنین نتیجه می گیرد که هنر، هدفی جز صورت بندی پرسشی فلسفی در باب ماهیت خود ندارد و از طرفی «سوزان سانتاگ» بر این نظر است که اثر هنری یک تجربه است، نه یک گزاره یا پاسخ به یک پرسش و هنر صرفا درباره یک چیز نیست، بلکه خود آن چیز است و همانگونه که سانتاگ می گوید: «هیچ یک از ما قادر به بازیابی معصومیتی نیستیم که پیش از هر گونه نظریه وجود داشت». کانسپت این اثر نیز حاکی از استحاله هنر و اثر هنری است، و هیچ گزاره دقیقی برای نسبت دادن این معلول به علتی خاص نداریم. تولد صنعت؟ رویش مدرنتیه؟ حمله ی فلسفه یا شکل گیری نظریات فلسفی؟ و یا ظهور پدیده ای به نام منتقد اثر هنری!
گفتنی است اجراگران این اثر؛ سید محمد موسوی (زئوس)، پارمیدا غریبی (یونومیا)، سیده زلاله میراعماد (وِستا)، ریحانه ربیع زاده (هِرا) و حمید رضا حقیقی (آنتینوس) بوده اند.
