گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار عبدالحمید قدیریان با عنوان «نور هدی نور حسین است و بس» در فرهنگسرای نیاوران برپاست. قدیریان در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه نمایشگاه با دعوت فرهنگسرای نیاوران شکل گرفته است گفت: حدود ۸ ماه پیش از من دعوت شد که چنین نمایشگاهی در فرهنگسرا برگزار کنم و من هم از آن زمان شروع به کار کردم. به صورت فشرده نقاشی کردم و توانستم حدود ۲۰ تابلوی جدید آماده کنم، اما با توجه به گستردگی فضای گالری حدود ۲۰ نقاشی هم از کار‌های قدیمی خود به نمایشگاه آوردم و همچنین ۶ مجسمه برنزی که در طول سال‌های قبل کار کرده ولی دیده نشده بود، به نمایش گذاشتم.
او درباره موضوع آثار خود گفت: چند سالی است روی بحث نور و نور هدایت‌کننده کار می‌کنم و تابلو‌هایی که اخیراً نقاشی کردم نیز در امتداد همان موضوع است. در واقع موضوع کلان همه این آثار «نور هدی» است که در قالب موضوعات مختلف دیده می‌شود. هر تابلو به صورت جداگانه مفهوم خودش را دارد اما از آنجا که همه این تابلو‌ها را من به عنوان یک نقاش پژوهش محور کار کرده‌ام طبیعتاً دارای یک سلسله مباحثی هستند که به هم مربوط هستند، ولی هر تابلو ویژگی‌های خاص خود را دارد.
قدیریان با اشاره به روند پژوهشی کارش گفت: سالهاست در تولید نقاشی‌هایم تلاش می‌کنم در فضای پژوهشی کار کنم. موضوعات و مفاهیمی که برایم جلب توجه می‌کند را انتخاب می‌کنم و روی آن‌ها به مدت طولانی مطالعه انجام می‌دهم. زمانی که احساس می‌کنم مطلب مورد نظر را تا حدی متوجه شده‌ام، آن را به صورت تصویر در می‌آورم.
او درباره نحوه شکل‌گیری فیگور‌ها و فضا در آثارش گفت: با توجه به اینکه خیلی زیاد طراحی انجام می‌دهم، در نقاشی‌های خود از مدل استفاده نمی‌کنم. این تصاویر به مرور زمان شکل می‌گیرد و در پروسه‌ای گاه طولانی، دائماً طراحی می‌کنم و اتود می‌زنم و کنار می‌گذارم. کار‌ها به مرور زمان قوام پیدا می‌کنند و تبدیل به تابلو می‌شوند. فضاسازی و محیط نقاشی‌ها نیز کاملاً ذهنی و بر اساس ایده‌هایی که از مفهوم دریافت می کنم شکل می گیرد. هر مفهوم دارای یک فضا است و من این فضا را می‌بینم و در آثارم می‌آورم.
این هنرمند افزود: اصلاً به این فکر نمی‌کنم که به چه شیوه و یا چه سبکی کار کنم. آن فرمی که از مفهومی دریافت می کنم را می‌کشم و اصلاً تصمیم نمی‌گیرم کارم رئالیستی یا اکسپرسیونیستی و... باشد. آن تصویری که از مفهوم به دست آورم را می‌کشم. در واقع من متعهد به مفهوم هستم نه سبک‌های نقاشی.
او درباره مجسمه‌هایش نیز گفت: من علاقه زیادی به ساخت مجسمه دارم اما از آنجایی که امکانات آن را ندارم و آتلیه‌ام اجازه مجسمه‌سازی نمی‌دهد، ممکن است که چند سال یکبار مجسمه بسازم. مجسمه‌هایی که در این مجموعه دیده می‌شود نیز در طول سال‌های گذشته کار شدند. مجسمه به دلیل فضای سه بعدی که دارد امکان کشف و شهود در آن بیشتر است و علاقه‌ام به آن بیش از نقاشی است.
قدیریان ادامه داد: برای ساخت مجسمه با متریال‌های مختلف کار می‌کنم. هر متریال که اجازه دهد راحت‌تر ایده‌های ذهنیم را پیاده کنم، با آن کار می‌کنم و زیاد حساسیتی روی ماده ندارم. ولی اشتیاق ریادی دارم تا مجسمه‌های ساخته شده را برای برنز‌ریزی بفرستم، البته هزینه آن زیاد است و امکان انجام شدنش کم. در مجسمه‌سازی هم به مفهوم و احساس توجه می‌کنم، به همین دلیل تنوع و احساسات متفاوتی را در کار‌ها می‌بینید.
او با اشاره به انتشار کتاب «همپای نور» گفت: این کتاب نشان دهنده فرآیند تولید مجموعه آثار نمایشگاه‌های «آسمان حسین» و «همپای نور» است که در سال‌های ۹۴ و ۹۸ برگزار شد. در این کتاب روند شکل‌گیری و نوع نگاه هنرمند به تولید آن آثار بر مبنای متن و همراه با تصویر، قابل مشاهده است. این متن یک نگاه جدید به تعریف و تئوری هنر دارد و در امتداد همان پژوهش‌های قبلی من است. انشاالله اهل هنر و دانشگاهیان با مطالعه آن، کتاب را مورد نقد و بررسی قرار دهند.