گروه تجسمی هنرآنلاین: در طول قرن گذشته، هزاران قطعه تخته سنگ حک شده با تصاویر جغد‌ها از مقبره‌ها و گودال‌ها کشف شده است. قدمت این آثار باستانی به حدود ۵۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد و باستان‌شناسان پژوهش‌های فراوانی درباره آن‌ها انجام داده‌اند. بسیاری تصور می‌کردند که آن‌ها نماینده الهه‌ها هستند و در درجه اول برای هدف آیینی استفاده می‌شدند. با این حال، یافته‌های تحقیقات جدید که به تازگی منتشر شده است نشان می‌دهد که آن‌ها اسباب بازی‌هایی بودند که توسط کودکان ساخته شده و مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
ویکتور دیاز نونیز د آرناس، محقق گروه تاریخ هنر دانشگاه «کامپلوتنس» مادرید گفت: ظاهر غیررسمی حکاکی‌ها باعث شد تیم ما شک کند که آن‌ها صرفا اشیاء آیینی هستند. به علاوه بسیاری از آن‌ها در خانه‌ها و سایر مکان‌هایی پیدا شده‌اند که زمینه آیینی ندارند.
برای آزمایش این ایده که این حکاکی‌ها اسباب بازی بوده‌اند، تیم تحقیق ۱۰۰ مورد از تخته سنگ‌ها را بررسی کرده و مستند کرد که کدام ویژگی‌های خاص جغد در حکاکی نشان داده شده است. سپس محققان این یافته‌ها را با ۱۰۰ تصویر از جغد‌هایی که توسط کودکان ۴ تا ۱۳ ساله در یک مدرسه ابتدایی در جنوب غربی اسپانیا ترسیم شده بود، مقایسه کردند.
شباهت این حکاکی‌های باستانی با نقاشی‌های ساخته شده توسط کودکان امروزی بسیار قابل توجه است. آنچه این تحقیق درباره کودکان آن زمان برای ما آشکار می‌کند این است که دید آن‌ها در مورد یک جغد بسیار شبیه به آن چیزی است که کودکان امروز دارند.
اگرچه دقیقاً مشخص نیست که کودکان ماقبل تاریخ چگونه می‌توانستند با این جغد‌ها بازی کنند، اما بسیاری از صفحات دارای سوراخ‌هایی هستند که به بچه‌ها اجازه می‌دهند پر‌های واقعی را در آن وارد کنند. علاوه بر بازی، حکاکی جغد‌ها می‌توانست به کودکان کمک کند تا یک مهارت ارزشمند ماقبل تاریخ را بیاموزند. حکاکی این پلاک‌ها کودکان را برای یادگیری تکنیک‌های مختلف حکاکی و ساخت اشیاء سنگی آماده می‌کرد. در عین حال جغد‌های سنگی می‌توانستند نقش آیینی هم ایفا کنند. شاید کودکان در مراسم تدفین، اسباب بازی‌ها یا عروسک‌های خود را به عنوان ادای احترام به عزیزان متوفی ارائه می‌دادند.
دکتر برنا هاست، باستان‌شناس و محقق کالج دانشگاه لندن می‌گوید بسیاری از اشیاء باستانی که به عنوان لوازم آیینی شناخته می‌شوند ممکن است دارای اهداف و کاربرد‌های مختلفی باشند. در مورد چگونگی بازی کودکان در ماقبل تاریخ، به اندازه کافی تحقیق نشده و این زمینه نسبتاً نادیده گرفته شده است. یک دلیل این مسأله می‌تواند آن باشد که بسیاری از اشیاء از مواد آسیب‌پذیری مانند خز و چوب ساخته می‌شدند و بنابراین پیدا کردن چیزی که به عنوان اسباب بازی توصیف شود بسیار نادر است.
البته پیش از این هم نمونه‌هایی از یافته‌های باستان‌شناسی به عنوان اسباب بازی شناخته شده بودند، مانند چهره‌های حیوانات موجود در قبر‌های کودکان در سیبری که در حدود ۲۰ هزار سال قدمت دارند. لوازمی مانند فرفره موجود در غار‌های فرانسوی که قدمت آن در حدود ۳۶۰۰۰ سال پیش است نیز توسط عده‌ای به عنوان اسباب بازی شناخته می‌شود.