گروه تجسمی هنرآنلاین: پیش از بررسی و واکاوی آثار میرعابدینی که در این نمایشگاه خوش درخشیده‌اند، در نگاهی کوتاه آثار گذشته ایشان را نیز ذکر می‌کنیم. میرعابدینی کار با گروه نقاشان پشت شیشه را که با حضور سعید رضاخان پایه‌گذاری شده و شکل گرفته، نقطه عطف کارنامه هنری خود می‌انگارد. جز این عطف مسلم و حضور چشمگیر نگاه ویژه‌اش در میان نقاشان پشت شیشه، در نمایشگاه سال پیش در همایش هنر ایران در دوره قاجار به سال ۹۷ در موزه ملی ایران، نمایشگاه گروهی رویای شیشه‌ای در آذرماه ۹۷ در نگارخانه سعدآباد، نمایشگاه گروهی قاب خیال در تالار آینه در مهر ۹۷ و نیز در همین سال در برج آزادی از دیگر تماشاگه‌های آثار ایشان است و نیز نمایشگاه گروهی در پارک خیام به سال ۱۳۹۸ از دیگر مکانت‌هایی بوده که نقاش ما آثارش را در معرض دید و داوری تماشاییان داشته است.
نگاتیوهای من نخستین نمایشگاه انفرادی خانم میرعابدینی شامل ۲۵ اثر از پرتره‌های نگاتیو است که به خامه پرمایه او زینت‌بخش و سینه‌آویز دیوارهای نگارخانه شرق شده است. آنچه در نگاه نخست توجه بیننده را جلب می‌کند، چهره‌های نگاتیو است. غم، شادی، به‌هم‌ریختگی، اخم، عبوس بودن و جز این واکنش‌های گوناگون آدمی که نخستین‌بار در چهره‌اش شکل می‌گیرد، رنگ رنگ و گوناگون با بافتار و ساختاری ماهرانه که از اقتدار نقاش ما در طراحی چهره حکایت‌ها دارد، تماشاگر را به این قلمرو محجور و مغفول هنرهای تجسمی فرامی‌خواند.
نمایشگاه خانم میرعابدینی خبر از فانتاسم‌های ذهنی دارد. وقتی فقط نگاتیوها نیز حکایتگر قدرت دست و دید خانم میرعابدینی است، از طراحی مرگ‌آسای او حکایت دارد. از پیری، از مرگ، از هراس، از سیاهی و بالاخره از جوانی حکایت دارد، اما طراحی مقتدرانه او که سر آخر کل نمایشگاه را به حیطه و سیطره خود می‌خواند و نشانه کارها با چهره‌هایی در وضعیت و موقعیت‌هایی گوناگون را نمایش می‌دهد و عنصر اندیشه که در کارها بیداد می‌کند. به قول مولانا ای برادر تو همه اندیشه‌ای / مابقی خود استخوان و ریشه‌ای.
وضع و موقع چهره‌ها که در کنار هم حالت‌هایی دراماتیزه دارند، کارها را به گونه‌ای بهره‌مند از عنصر حرکت و برش‌هایی دراماتیک بر چهره می‌نشانند. نکته دیگر اینکه نمایشگاه نگاتیوهای من کاری مبدعانه و مبتکرانه است که در عرصه و پهنه هنرهای تجسمی ما سبقه ندارد و ریشه‌دار نیست و خانم عابدینی در عرصات هنرهای تجسمی کاری بهره‌مند از مدرنیته عرضه می‌کند.
تلخ‌نمایی ویژگی دیگر این آثار است که هنرمند ما گویی کاراکترهایش را غافلگیر می‌کند و در وضعیت‌هایی دلنشین طبع و نظر قلمویش قرار می‌دهد. هر چه هست آمیزه‌ای است از سنت و بدعت و ما امیدواریم ایشان با تکرار نمایشگاه نگاتیوهای من در فرصت‌های دیگر، لذت دیدار این نمایشگاه خوب و دلنشین را تکرار کنند. جز این فعلا سخنی نیست جز اینکه سعید رضاخان حضوری بیش از این‌ها در پهنه هنرهای تجسمی داشته باشد و با التفات بیشتر به شاگردانش، دوستداران هنرهای تجسمی را بیش از این محظوظ سازد.
ما امیدواریم خانم میرعابدینی این شاخه نه‌چندان شناخته‌شده هنرهای پلاستیسیته را بیش از این ترویج کند و با تربیت شاگردانی اهل و فحل، اکابر این اسلوب و قلمرو را به اینان بیاموزد و این عرصه نیز از چهره‌هایی بیش از این‌ها جلوه‌گری‌ها کند و نیز کاری کارستان که به قول معروف سینه به سینه نقل نگردد و اصول آکادمیک را که خود نقاش ما بر آن تکیه‌ها دارد، به شاگردانش بیاموزد.
فعلا اما این زمان بگذار تا وقت دگر.