گروه تجسمی هنرآنلاین: بازیگر ۷۵ ساله آمریکایی که در این سن و سال همچنان به بازی کردن در فیلم‌های اکشن ادامه می‌دهد، از دهه ۱۹۶۰ دستی هم در نقاشی داشت و پیش از ورود به دنیای نویسندگی و کارگردانی در سینما بخت خود را روی بوم آزموده بود. با این حال، هنرنمایی در نقش «راکی» بود که درهای شهرت و رحمت را به روی او گشود.
استالونه که در افتتاحیه نمایشگاه «سیلوستر استالونه: معجزه بودن» در شهر هاگن آلمان شرکت کرده بود، درباره تفاوت سینما و نقاشی گفت: «می‌دانید، شاید می‌بایست از همان ابتدا نقاش می‌شدم. هر چه باشد، استرس و هیجان آن از سینما کمتر است.» قرار است نمایشگاه نقاشی‌های ستاره فیلم‌های «راکی» و «رمبو» تا ۲۰ فوریه ۲۰۲۲ در موزه هاگن ادامه داشته باشد.
ستاره عضلانی سینمای جهان پیش‌تر هم نقاشی‌های خود را به نمایش عمومی گذاشته بود؛ از جمله در ۲۰۱۳ در موزه دولتی سنت‌پترزبورگ در روسیه و دو سال بعد در موزه هنرهای معاصر نیس در فرانسه اما آنچه این روزها در موزه هاگن در غرب آلمان می‌گذرد، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین نمایشگاه نقاشی‌های استالونه از اواخر دهه ۱۹۶۰ تا امروز است.
بازیگر محبوب آمریکایی در نخستین سال‌های قلم در دست گرفتن تحت تاثیر هنرمندان و نقاشان بزرگ چون جکسن پولاک و ویلم دکونینگ بود و رد پای این بزرگان در تابلوهایش به چشم می‌خورد. استالونه نقاشی‌های ابتدایی خود را با نام مایک استالونه امضا می‌کرد و برای اینکه بتواند پول اتوبوس سوار شدن را تامین کند، هر تابلو را فقط پنج دلار می‌فروخت.
اما وقتی نقاشی‌ها فروش نرفت، او تصمیم گرفت بخت خود را در عرصه نویسندگی بیازماید و این‌گونه بود که شخصیت‌های راکی و رمبو شکل گرفت. هر چند استالونه پیش از جان بخشیدن به راکی روی پرده سینما، تابلو «پیدا کردن راکی» را در ۱۹۷۵ کشیده بود؛ داستان مشتزنی قدرنادیده که ناگهان ستاره‌ای بزرگ و شکست‌ناپذیر می‌شود.