گروه تجسمی هنرآنلاین: در این جلسه آنچه مورد نظر بود انجام شد و نقاشان جوان و تازه‌کار توانستند خواسته‌های صنفی، هنرمندانه و کاربلدشان را به منصه ظهور برسانند و از همت دبیر این گردهمایی سعید رضاخان خواستند تا با فعالیت‌های بیشتر، این نشست ها را بیشتر کند و اساسا رگ و ریشه این نقاشی را بتواند مورد توجه جامعه هنرمندان هنرهای تجسمی قرار دهد که این خواسته مورد توجه دبیر قرار گرفت و کاکل کار بر این محور چرخید که از این پس این جلسات بیشتر و فشرده‌تر برگزار شده و بتوانند به ابعاد آکادمیک نقاشی پشت شیشه اهمیت بیشتری بدهند.
آنچه باید گفت اینکه این هنر در شمار هنرهایی است که بسیار مورد توجه هنرمندان قرار دارد و اگر با نشست‌هایی جدی‌تر و اصولی‌تر انجام گیرد، جوانان هنرمند یا دوستدار هنرهای طریفه می‌توانند نقبی به نور بزنند و از اعماق تاریخ نقاشان دوره قاجار تا امروز که قریب به یک سده را شامل می‌شود بکاوند و آن را مورد توجه قرار دهند. به اعتقاد من نقاشی پشت شیشه همان است که سرکار خانم زینت امامی، بزرگ‌بانوی هنرمند خطه اصفهان که در هنر سوخت عمری را صرف آن کرده بیان داشت: خوشا جوانی که وقف هنر کردم.
به قول استاد ناصر جواهرپور، خوشنویس کارکشته و پیشکسوت هنرهای خوشنویسی، ترک آرام و خواب باید کرد / وین به عهد شباب باید کرد. آری! واقعیت این است که این جمعیت هنرمند باید بی‌شائبه خود را وقف هنری کنند که ایام حضورش دیگر طی شده و اگر همین نک و نال‌های گوشه و کنار آن هم در بعد از ظهرهای جمعه‌روزی نباشد، سایه‌های این هنر والا و گرانسنگ دم در کشیده و به اعماق تاریک نسیان فروخواهد افتاد. همین کوشش‌های کم و بیش قابل امعان نظر و توجه است و باید همت رضاخان را در تمشیت هنر نقاشی پشت شیشه ارج و قرب بسیار گذارد و ما نیز در این یادداشت برآنیم تا با تشویق و تنویر افکار هنرمندانه بتوانیم هنر نقاشی پشت شیشه را پاس بداریم و از همت صاحب عله این نشست یعنی سعید رضاخان قدرددانی کنیم.
خانم زینت امامی که به یاد دارم سال 1364 گفتگویی با وی داشتم و در فصلنامه هنر چاپ شد، می‌گفت هنرهای ایرانی منبع و منشا تفکر هنرهای مستظرفه است و چندان سر بی‌انتها دارد که باید آن را پاس داشت و با وقف آنچه به این هنرها مرتبط است، هنرمندانه از این چمن گلی چید، چندان که بتواند باغی پر از گلبن و گلخند از هنر مستظرفه ایرانی فراهم کرد.
در جمعه‌ای که ما در آتلیه رضاخان گرد هم آمدیم تا بتوانیم نفسی تازه کنیم و هوای هنر نقاشی پشت شیشه را هوایی دگر و دیگر از عمق جان بگیریم، رضاخان می‌گفت اینان که می‌بینی گرد من جمع آمده‌اند، عاشقان هنر ایرانی‌اند و زندگی خویش را وقف بی‌کران این هنر کرده‌اند و حالیا ما بر آنیم تا بتوانیم این جمعیت عاشق را بار دیگر دور هم جمع کنیم. چنین باد و چنین‌تر باد.
از نظر من نقاشی پشت شیشه با همه تفاوت‌های صوری که با ویترای دارد، در نگاه نخست هنری مستقل است و به قول استاد هادی سیف که همه ما مدیون تلاش‌های بی‌وقفه وی در عرصات هنرهای ایرانی هستیم، باید هر هنر قدیمی را با تمامت حضور خویش پاس بداریم و عمری را مدیون این هنرها صرف کنیم. دمت گرم استاد سیف! من برآنم که کار آقای رضاخان بی‌گمان ماجور و مشکور است و باید با همت والاتر و برتری در هم بیامیزد تا بتواند با عنوان کانون نقاشان پشت شیشه ایران، جلوه‌گری‌ها کند کارستان.
در هر حال، کاش جمعه پاییزی سال 1400 بار دیگر تکرار شود و آن دم گرم مسیحایی رضاخان و اصحاب پیرامونش بار دیگر تکرار شود و ما بتوانیم از کانون نقاشان صحبت کنیم که با طیف و تاش هنر نقاشی پشت شیشه، با کوشش‌ها و کشش‌هایی برتافته از نقاشان دوره قاجار که بی‌گمان حقی به گردن ما دارند و باید این هنر را پاس داشت دنبال کنیم.
این یادداشت به قصد قربت نگاشته آمد و ما امیدواریم با به جد گرفتن زمینه‌های گردهمایی این کانون، در یادداشت‌های آتی مژده‌بخش نقاشی‌هایی باشیم که با ایثار جان شیفته توانسته باشند چیزی، باری از این دریای پرگوهر برگرفته و مژده‌بخش بوده باشند.
آقای رضاخان! زندگی‌ات را وقف هنر کردی. خوشا زندگی که این‌گونه وقف هنر باشد و خوشا شاگردانت که این‌گونه با عشق و فراوانی تن و جان از اعماق حضور این هنر را پاس می‌دارند و ما نیز تا جایی که قلم یاری کند، پس پشتتان هستیم. فعلا تا آن زمان سخنی نمی‌ماند جز آن‌که این زمان بگذار تا وقت دگر.