گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار ترلان تبار با عنوان «اختلال خاطره» در گالری باوان برپاست. تبار در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه حدود ۲۲ اثر با تکنیک ماژیک روی مقوا در این مجموعه به نمایش درآمده است گفت: این آثار در ادامه نمایش قبلی من با عنوان «یاد زدودگی» است. در آن مجموعه عکس‌های خانوادگی یا عکس‌های آنالوگ قدیمی را کلاژ می‌کردم و با آن‌ها ترکیب‌بندی‌هایی به وجود می‌آوردم که اتود اولیه بود و کار نهایی با تکنیک ماژیک انجام می‌شد. در این مجموعه تعداد عکس‌ها بیشتر شده و حتی از تصاویر اینترنتی هم استفاده کرده و آن‌ها را کلاژ کرده‌ام. نام نمایشگاه اشاره به این دارد که با ترکیب عکس‌ها از بطن خاطرات واقعی، خاطرات جدید ساخته‌ام.

تبار درباره شکل‌گیری این مجموعه آثار گفت: حدود سه سال پیش کارگاهی که در آن نقاشی می‌کردم را از دست دادم و با توجه به اینکه مجبور شده بودم در فضای کوچک‌تری نقاشی کنم، نمی‌توانستم از ابزار زیادی استفاده کنم. در همان زمان مشغول مرور عکس‌ها و خاطرات گذشته نیز بودم و شروع کردم به کلاژ کردن عکس‌هایی که در دسترس بود. آن موقع ماژیک ابزار در دسترس من بود و هم‌زمانی این مسائل باعث شد که آثار جدیدم شکل بگیرد.

او درباره شیوه استفاده از عکس در این مجموعه گفت: عکس‌هایی که کلاژ می‌شوند یک اتود اولیه هستند و پس از آن در موقع کار تغییراتی در آن‌ها ایجاد می‌شود. بسیاری از جزئیات را در زمان کار تغییر می‌دهم و حتی بعضی از افراد یا چیزها را حذف و اضافه می‌کنم. کار کردن با عکس کمک زیادی به من کرد، به خصوص وقتی قصد دارید به بخشی از تاریخ وفادار باشید، یک راه مناسب آن استفاده از عکس است.

تبار ادامه داد: من بر اساس این عکس‌های کلاژ شده به نقاشی با ماژیک بر روی مقوا می‌پردازم. با ماژیک می‌توان نقطه‌گذاری کرد و هم خط‌های کوچک و یا سطوح گوناگون را به وجود آورد. وقتی این نقطه‌ها و خط‌ها روی کاغذ قرار می‌گیرد شکل‌هایی به وجود می‌آید که شباهت چندانی با آن اتود اولیه و عکس‌ها  ندارد.

او درباره ویژگی‌های کار با ماژیک گفت: معمولاً نقاشان ابزار و مواد مختلف را امتحان می‌کنند تا جواب بهتری از آن‌ها بگیرند. من ‌‎ماژیک را ابزاری بی‌واسطه می‌دانم که با اثرگذاری نقطه‌ای و پیکسلایز، به آن بخش از کار که در ذهنم حالت پراکندگی بافت خاطره را داشت، کمک می‌کرد.

 تبار افزود: یکی از ویژگی‌های ماژیک این است که اصلاح‌پذیری و برگشت ندارد و کار با آن یک ریسک بزرگ است. زمانی که کار با ماژیک را آغاز کردم گاه پیش می‌آمد که کاری خراب می‌شد و مجبور می‌شدم کلاً آن را کنار بگذارم، اما به مرور متوجه شدم که چگونه کار کنم و کدام لایه‌ها را دیرتر یا زودتر بگذارم. من قبلاً  اکسپرسیو کار می‌کردم و به حرکات پرشتاب عادت داشتم اما متوجه شدم که با ماژیک نمی‌توان به این شکل کار کرد و همین مسئله باعث شد که آرام‌تر کار کنم.

او با اشاره به ابعاد آثار خود گفت: زمانی که در فضای کوچک کار می‌کردم نقاشی‌هایم نیز ابعاد کوچکی پیدا کرده بود و نوعی عادت به کادر کوچک پیدا کرده بودم. آثار کوچکی که در این مجموعه وجود دارد نوعی وفاداری به کارهای ابتدایی است که به این شکل انجام داده بودم. همچنین من علاقه زیادی به نقاشی ژاپنی دارم و طومارهای نقاشی ژاپن برایم جالب است و فکر می‌کنم می‌تواند به روایت گری کمک کند. کار خیلی بزرگی که در این نمایشگاه وجود دارد یک بخش از رول کاغذ است و قصد داشتم با این کار از کادرهای کوچک فاصله بگیرم و برای خودم چالشی ایجاد کنم که ببینم با ماژیک چگونه می‌توانم در ابعاد بزرگ کار کنم. اصولا از سایز آماده مقوا پرهیز می‌کنم چون احساس می‌کنم ابعاد کار می‌تواند در خوانش کارم تاثیر داشته باشد. مخاطب کارهای کوچک را از نزدیک و کارهای بزرگ را از دور می‌بیند و همین تفاوت فاصله باعث می‌شود دریافت متفاوتی پیدا کند.

 او درباره پرتره‌های این مجموعه گفت: وقتی با عکس کار می‌کردم بعضی افراد برایم پررنگ‌تر بودند و به این فکر کردم که پرتره آن‌ها را کار کنم. در حین کار می‌دیدم که به خاطر تکنیکم آدم‌هایی که می‌شناختم گاه شبیه افراد دیگری هم می‌شوند و اطرافیان نیز با دیدن هر پرتره آن‌ها را شبیه افراد مختلف می‌دانستند. بنابراین متوجه شدم هر کسی این پرتره‌ها را شبیه اشخاص نزدیک به خودش یا حتی شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی، ورزشی و... می‌بیند. بنابراین نام این مجموعه پرتره را «مردم» گذاشتم و خواستم بگویم که انگار همه آدم‌ها  شبیه هم هستند.

نمایشگاه آثار ترلان تبار تا ۲۸ خرداد در گالری باوان به نشانی خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷ برپاست.