گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار مریم عیوضی با عنوان «ناخودآگاه پنهان» در گالری دستان+۲ برپاست. عیوضی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه آثار نقاشی، طراحی و مجسمه در این مجموعه به نمایش درآمده است گفت: من بدون اینکه قصدی برای آماده کردن یک مجموعه داشته باشم همیشه در حال کار هستم و نمی‌توانم بگویم که یک پروژه چه زمانی آغاز شده و یا تمام می‌شود، اما کارهایی که در این نمایشگاه وجود دارد بیشتر آن‌ها متعلق به دو سال اخیر است.
عیوضی ادامه داد: در آثار خود قصد ندارم چیز خاصی را بیان کنم اما هر چه در زندگی و ذهن من جاری است وارد کارهایم می‌شود. به ویژه در یک سال اخیر شیوع کرونا و قرنطینه باعث شد همه ما تجربه‌های متفاوتی داشته باشیم و حس‌های عجیبی را تجربه کنیم. بااین‌حال آنچه برایم جالب است این بود که زندگی من تغییری نکرد، بلکه دیگر آدم‌ها شبیه من شدند، زیرا من عادت داشتم مدت‌های طولانی در خانه بمانم و کار کنم، اما با شیوع کرونا خیابان‌های شهر خالی شده بود و من در سکوت خیابان‌ها قدم می‌زدم و این تجربه تأثیر زیادی بر من گذاشت.
او با بیان اینکه در نقاشی همیشه دغدغه تکنیکال دارد، افزود: اینکه چگونه می‌توانم با متریال، فرم، رنگ، تضاد و... مواجه شوم برایم اهمیت زیادی داشت. حتی در این مجموعه سعی کردم با حجم‌هایی که ساختم از تمام امکاناتی که در اختیارم بود استفاده کنم. حجم‌ها به دنیای دو بعدی کارهای من یک بعد دیگر اضافه کرد و به ترکیب‌بندی‌های جدید و بیرون آمدن فرم‌ها کمک زیادی کرد. به تصاویری که دو بعدی بودند حجم دادم و آن‌ها را تبدیل به سه بعدی کردم و پس از آن با یک چرخش ده درجه‌ای زاویه دید جدیدی به وجود آوردم.
عیوضی ادامه داد: مطالعات زیادی در زمینه روانشناسی داشتم و اینکه مغز ما چه برخوردی با هر تصویری که می‌بینیم دارد برایم مورد سوال بود. مغز وقتی با تصاویر مختلف مواجه می‌شود آن چیزی که کمتر دیده و برایش ناآشنا است بیشتر توجه اش را جلب می‌کند، اما آنچه همیشه دیده است برایش قابل توجه نیست. من هم در آثار خود به این توجه کردم که چه تصاویری از صفحه روزگار ما حذف شده است. شاید به طور عادی متوجه این مسئله نباشیم اما حذف شدن بعضی از عناصر در طولانی مدت می‌تواند تاثیرات عمیقی بر ما بگذارد.
او درباره فضای اکسپرسیو و رنگارنگ آثارش گفت: هر کسی با توجه به شخصیت ذاتی خود یک سلیقه بصری دارد. من آدمی هیجانی هستم، هر چند این هیجان بیشتر درونی است و نمود بیرونی ندارد اما همه اینها در کارهایم دیده می‌شود. در جهان بصری که می‌آفرینم تصویرهای درهم‌تنیده و فرم‌هایی که محو می‌شوند، در هم می‌پیوندند یا از هم جدا می‌شوند وجود دارد و همه اینها از ذهن و زندگی من می‌آید. تنش‌ها، تناقض‌ها و فشرده شدن‌ها همه برآمده از زندگی امروز ما است. نقاشی مانند زندگی است و هر رنگی را می‌توان در آن دید. این رنگ‌ها با ربط و بی‌ربط در کنار هم قرار می‌گیرند و همه از تصاویر اطراف خودم الهام گرفته شده‌اند، از مناظر شهری یا طبیعی و هر چه در اطرافم هست در آفریدن این کارها و استفاده از رنگ‌ها تاثیر داشته است.
عیوضی درباره مراحل مختلفی که در نقاشی گذرانده است گفت: علاقه من به نقاشی از ۱۴ سالگی و خواندن خبری در روزنامه مبنی بر معاوضه نقاشی ویلم دکونینگ با شاهنامه شاه طهماسبی آغاز شد. تا آن زمان هیچ توجه خاصی به نقاشی نداشتم اما از آنجا به نقاشی علاقه‌مند شدم و تصویر سیاه و سفیدی که در روزنامه از آن نقاشی دیده بودم را بارها کپی کردم. پس از آن به کلاس‌های نقاشی رفتم و در طول سال‌ها سبک‌های مختلف را تجربه کردم، اما کم‌کم به وجود آوردن چیزی که غیرمترقبه است برایم جذاب‌تر شد و در کارهایم به این سمت رفتم.