به گزارش هنرآنلاین، احمد میرزا درباره فضای آثار این نمایشگاه و تفاوت آن با نمایشگاه‌های قبلی‌اش گفت: این هفتمین نمایشگاه انفرادی من است. سه نمایشگاه انفرادی خارج از کشور و چهار نمایشگاه هم در داخل کشور داشته‌ام. این نمایشگاه شامل تعدادی خطفرش، خط آیینه و کارهای اسپیرال یا چرخشی است که خط‌ها در آن‌ها دفرمه شده و مفهوم دگرگونی و استحاله را به مخاطب می‌رساند. به لحاظ ابعاد بیشتر آثار بزرگ و تعدادی هم کارهای کوچک است.
این هنرمند در توضیح سبک ابداعی خود با عنوان «خطفرش» افزود: خطفرش اصطلاحی است که برای اولین بار در نمایشگاه سال گذشته‌ام در گالری شکوه به کار رفت. این اصطلاح بعد از گفتگویی طولانی که با مدیر هنری‌ام داشتم به ذهنم خطور کرد. در تکنیک خطفرش، تکه‌های فرش‌های قدیمی و دست‌بافت که سالیان سال زیر پای ما ایرانی‌ها بوده، تبدیل می‌شوند به حروف خوشنویسی، انگار می‌خواهند حرفی از دل تاریخ و از گذشته‌ها بزنند. برای این مجموعه تعدادی فرش مندرس و صدمه‌دیده که قابلیت ترمیم و مرمت نداشتند خریدم. زمانی که می‌خواستم این فرش‌ها را بریده و قطعه‌قطعه کنم تا از دل آن این حروف را درآورم، این کار خیلی سخت بود چون خودم تعلق‌خاطری به این دست‌بافت‌های زیبا و رویایی دارم. اما این فرش‌ها باید تکه‌پاره شده و تبدیل به حروف شود تا روی بوم حرف تازه‌ای بزنند.
احمدمیرزا درباره وضعیت این روزهای نقاشیخط در ایران نیز تصریح کرد: این روزها بازار دچار یک ابتذال و تکرار شده و آن را به صنایع‌دستی بی‌کیفیت تبدیل کرده است. حتی در سطح برخی گالری‌های معروف یا حراجی‌ها نیز این مسئله دیده می‌شود. اکثر گالری‌ها از برگزاری نمایشگاه نقاشیخط دوری می‌کنند و دلیل آن را تقلیدی بودن یا ضعف آثار می‌توان دانست. از طرفی متخصصین این عرصه برای تشخیص آثار فاخر و آوانگارد بسیار کم هستند. همین باعث شده کشف یک هنرمند نوظهور در عرصه هنر به تعویق بیافتد.
او با بیان اینکه ضعف ساختاری آثار هنری گاهی در میان پیشکسوت‌ها نیز دیده می‌شود، افزود: فضای مجازی و دیجیتال به رشد قارچ گونه نقاشیخط کمک کرده است. از طرفی برخی از خوشنویسان بدون آموزش مبانی نقاشی و طراحی به عرصه رنگ و قلم‌مو پا نهاده‌اند و نمی‌توانند آثار استاندارد خلق کنند. پس ناچار به تقلید رو می‌آورند و آثاری خلق می‌کنند که در آینده این آثار مبتذل باعث خجالت خودشان خواهد بود. آن‌ها که هنوز در فضای سنتی قرار دارند برای فروش یا دیده شدن دست به رنگ و بوم می‌زنند و از بد حادثه سعی در ساختارشکنی و مدرنیزه کردن خوشنویسی دارند. ما در دوران معاصر یا پسامدرن هستیم و خلق مدرن بدون تفکر محلی از اعراب ندارد؛ مگر در کامل کردن پازلی یا اتصال دوره کلاسیک به مدرن یا گره زدن دوران مدرن به معاصر. اما به دلیل عدم شناخت و عدم توانایی در بازار جهانی هنر جایگاهی نداریم و هنوز درگیر تفکرات محض سنتی یا مدرن زده توخالی هستیم. این تضادهای شدید برای هنرمند ایرانی قابل هضم نیست مگر به تفکر و بینش عمیقی دست پیدا کند و جایگاه خود را در هستی و تاریخ پیدا کند. مسئله بعدی نظارت دستگاهی قوی بر اساس حضور منتقدین بی‌غرض است، یعنی افرادی که بتوانند بدون هیچ مماشاتی متخلفین و متقلبین یا شیادان را توبیخ کرده و اجازه ترویج ابتذال را به هیچ‌کسی ندهند.
احمد میرزا که پیش از این نمایشگاه‌های انفرادی در گالری فرهنگسرای بانو(۱۳۸۳)، گالری ماه (۱۳۹۱)،گالری شکوه (۱۳۹۸) و همچنین در گالری اولا اسپانیا (۱۳۸۴)، موزه هنرهای مدرن مالاگا ( ۱۳۸۸) و گالری امیگو اسپانیا(۱۳۹۲) برپا کرده، پیش‌بینی می‌کند در نمایشگاه جدیدش با توجه به مقدمات کار حدود ۲۰ اثر را که همگی مربوط به دو سال گذشته هستند روی دیوار ببرد.
افتتاحیه این نمایشگاه جمعه ۲۲اسفند ۹۹ از ساعت ۳ تا ۸ شب خواهد بود و نمایشگاه در روزهای بعد از گشایش از ۱۱تا ۸ شب به مدت یک هفته میزبان علاقه‌مندان است. کافه گالری راوی هنر در اقدسیه، خیابان موحد دانش، خیابان فیروز بخش، خیابان باستان، بعد از تقاطع اول، پلاک ۹ واقع است و علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر درباره این نمایشگاه می‌توانند با شماره تلفن ۲۶۴۵۴۸۸۱ تماس بگیرند.