به گزارش هنرآنلاین، جعفر نجیبی از هنرمندان پیشکسوت مجسمه‌سازی کشور که در سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی، ویژه دانشمندان، سردیس مرحوم دکتر مرتضی سهرابی، چهره ماندگار رشته مهندسی شیمی می‌سازد دراین‌باره گفت: در بدو امر، یک عکس از دکتر سهرابی برای من ارسال شد که ایشان را در حال سخنرانی و به صورت یک فرم سه رخ ثبت کرده بود. من نیز بر اساس این عکس یک ماکت از ایشان ساختم اما از آنجایی که عکس تمام‌رخ و نیم‌رخی از ایشان نداشتم، کار برایم بسیار سخت شد و فرم‌ها در این ماکت بیشتر به صورت حسی درآمد. این کار در ادامه مورد تایید هیأت داوران قرار گرفت اما از آنجایی که خودم تاکید زیادی بر شباهت داشتم، به اجرای نهایی این کار راضی نشدم.
او ادامه داد: پس از برقراری ارتباط با خانواده مرحوم سهرابی، خانواده ایشان، عکس نسبتا مناسبی برای من ارسال کردند که کاملا از رو به رو بود بنابراین من ماکت دیگری را بر اساس این عکس و با تاکید بر شباهت اجرا کردم البته در مسیر اجرا، مدتی را نیز صرف مطالعه درباره فعالیت‌های این دانشمند کردم تا بتوانم ابعادی از شخصیت کاری ایشان را نیز به کار اضافه کنم.
این هنرمند تصریح کرد: بدیهی است که ماکت دوم، کار بهتری شد و در اجرا شباهت بیشتری به عکس داشت البته من سعی کردم با روش خود و به شکل امپرسیونیستی کار را اجرا کنم.
نجیبی هر اثر هنری را ترکیبی از احساس هنرمند و واقعیت دانست و گفت: به نظرم هر اثر ترکیبی از احساس هنرمند و مدل واقعی است بنابراین سعی کردم که علاوه بر شکل ظاهری سوژه، بخش‌هایی از شخصیت این دانشمند را نیز بر اساس دریافت‌ها و احساس خودم منعکس کنم اما یقینا اگر می‌توانستم در مسیر تحقیق، از طریق آشنایان و خانواده ایشان، خاطراتی را نیز درباره زندگی دکتر سهرابی بشنوم، بهتر بود و نتیجه جالب‌تری را به دنبال داشت اما متاسفانه به دلایلی از جمله بیماری کرونا، این امر امکان‌پذیر نشد.
او درباره برگزاری سمپوزیوم به شکل آنلاین، بیان کرد: معنای سمپوزیوم بیشتر بر محور دورهمی هنرمندان استوار است بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که در مدت زمان اندک، هنرمندان موفق به خلق شاهکار شوند اما در این دوره به دلیل برگزاری آنلاین سمپوزیوم و شیوع کرونا، روند چیزی بالغ بر سه ماه به طول انجامید که زمان مناسبی را به هنرمندان برای اجرای آثارشان داد.
این هنرمند ادامه داد: شاید لازم بود که به دلیل طولانی شدن زمان برگزاری درباره مسئله مالی هنرمندان و هزینه‌ها توجه بیشتری مد نظر قرار گیرد اما با مشاهده مشکلاتی که دست‌اندرکاران در عرصه تهیه مواد و متریال کار و مواردی از این دست داشتند، باید از عوامل سازمان زیباسازی برای تلاش شبانه‌روزی تقدیر شود و قدر این تلاش‌ها را بدانیم.
این هنرمند خاطرنشان کرد: در طول اجرای یک سردیس و پرتره باید بر مسئله شباهت و ارزش هنری به یک میزان تاکید شود و نباید یکی از این عناصر در کفه ترازو برتری پیدا کنند.
نجیبی بیان کرد: به نظرم باید پیش از شروع سمپوزیوم جلساتی، با حضور هنرمندان برگزار شود و کارهای دوره قبل آسیب‌شناسی و بررسی شود زیرا برخی از شرکت‌کنندگان در چنین سمپوزیوم‌هایی اساتید با تجربه و برخی دانشجویان و جوانانی هستند.
او تاکید کرد: به نظرم می‌توان ابعاد سردیس‌ها را متفاوت در نظر گرفت و همه پرتره‌ها نباید از نظر سایز یکنواخت باشند بنابراین می‌توان گاهی ابعاد را بزرگ‌تر و با متریال متنوع ساخت.
این هنرمند، سطح داوری در این دوره را دارای رشد خواند و گفت: به نظرم داوری در این دوره بهتر از قبل و به شکل منصفانه‌تری بود اما همواره و در هر دوره‌ای باید بین اساتید و جوان‌ترها تمایز قائل شویم و الزاما نباید هر دو دسته را در یک کفه قرار دهیم.
سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران با موضوع دانشمندان کشور، این روزها با حضور 21 هنرمند مجسمه‌ساز به شکل آنلاین در حال برگزاری است.