سرویس تجسمی هنرآنلاین: به تازگی یک نقاشی دیواری با موضوع قدردانی از کادر درمان و مدافعان سلامت در شیوع کرونا، در تهران اجرا شده است. فرشته زمانی، طراح این اثر در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری این کار گفت: سازمان زیباسازی شهر تهران در فراخوانی اعلام کرده بود تا از میان آثار هنرمندانی که در زمینه هنرهای شهری فعالیت می‌کنند، چند طرح یادمانی برای تقدیر از کادر درمان و مدافعان سلامت انتخاب شده و در شهر اجرا شود. در نهایت آثار سه هنرمند برای اجرا در شهر انتخاب شد.
او درباره طرح خود گفت: ایده اولیه این طرح به یکی از آثار آلبرشت دورر با عنوان "دست‌های دعاگو" برمی‌گردد. از مدت‌ها پیش نوع قرارگیری این دست‌ها در ذهنم مانده بود و با توجه به اینکه می‌خواستم طرحی که با موضوع مدافعان سلامت کار می‌کنم، منحصر به کشور ما نباشد و در همه فرهنگ‌ها قابل‌شناسایی و مشترک باشد، با الهام از طرح آلبرشت دورر این اثر را طراحی کردم. البته اثر دورر، یک کار چاپی و خطی است و فرم آن تفاوت‌هایی با کار من دارد. من بیشتر در زمینه بار معنایی دست‌ها از این اثر الهام گرفتم. کار او چنان بار معنایی قوی دارد که بسیاری از هنرمندان از آن تاثیر گرفته‌اند و در تاریخ هنر به یک نماد تبدیل شده است.
زمانی درباره محل اجرای این طرح گفت: سه دیوار مختلف برای این کار پیشنهاد شده بود و در نهایت با همفکری دوستان، به دلیل فرم اثر تصمیم گرفته شد که کار بر روی دیوار بیمارستان رسالت در زیر پل سیدخندان اجرا شود. البته این طرح بر روی هر دیوار دیگری غیر از بیمارستان نیز قابل اجرا بود و مفهوم خود را می‌رساند، اما از خوش‌شانسی من بود که چنین دیواری از یک بیمارستان برای آن وجود داشت. امیدوارم این کار قدردانی بسیار کوچکی از کادر درمان و همچنین یک یادآوری و تلنگری برای ما باشد.
او با اشاره ماندگاری این نوع آثار گفت: نقاشی‌های دیواری با رنگ‌های اکریلیک انجام می‌شود و اگر اتفاقاتی مانند تخریب و آسیب‌های فیزیکی نباشد، حداقل ۱۰ سال باقی می‌مانند. شاید به مرور از خلوص رنگ‌ها کم شود اما مجموعاً طول عمر خوبی دارند.
زمانی درباره نوع آثار هنری مناسب برای شهرها گفت: به نظر من شهرها به همه نوع آثار هنری دکوراتیو، مفهومی و... نیاز دارند. شهری مانند تهران که دارای آلودگی بصری و اغتشاش زیادی است به این نوع آثار نیازمند است، اما اینکه اثر هنری چقدر می‌تواند در مخاطب تاثیر بگذارد در طول زمان مشخص می‌شود. شاید این نوع آثار بتواند سلیقه مخاطب را بالاتر ببرد و نگاه آنها به هنر شهری را عمیق‌تر کند.
این هنرمند افزود: در مدت اجرای این اثر بازخوردهای خیلی خوبی از مردم دیدم. آنها دوست دارند هنرمند را در حین کار کردن در شهر ببینند. اینکه هنرمند می‌تواند با مخاطبان آثارش ارتباط برقرار کند امتیاز بزرگ هنرهای شهری است. جدا شدن هنر از گالری و آمدن در شهر موضوع مهمی است که همیشه مورد علاقه من بوده و دوست داشتم کارم مخاطبی بسیار بیشتر از گالری داشته باشد. درعین‌حال مخاطب فضای شهری اصلاً قابل مقایسه با مخاطب گالری نیست.
زمانی ادامه داد: یکی از کارهایی که در زمینه هنر شهری انجام می‌دادم جشنواره هنر محیطی "پاییز برگ" بود که سه دوره انجام شد اما امسال متاسفانه به دلیل شیوع کرونا امکان برگزاری آن را نداشتیم. در دوره‌های گذشته تعدادی از هنرمندان رشته‌های مختلف که دغدغه کار محیط زیستی و کار در فضای شهری دارند در میدان مشق گردهم می‌آمدند و متریال کار آنها همان برگ‌های پاییزی بود که بر روی زمین ریخته بود و با آنها به خلق آثار هنری می‌پرداختند. هدف ما این بود که توجه مردم را به پاییز و برگ‌هایی که همیشه بی‌تفاوت از آنها عبور می‌کردند جلب کنیم. همیشه شاهد بودیم که مأموران شهرداری برگ‌های ریخته شده بر روی زمین را به سرعت جمع می‌کردند اما امسال دیدم که بعضی شهرداری‌های مناطق مختلف، گذرهای پاییزی ایجاد می‌کنند و باعث شدند فضای زیبایی برای مردم به وجود بیاید. ایمان دارم که این مسئله از تأثیرات جشنواره پاییز برگ بوده که توانسته است چنین نگاهی را در مسئولین ایجاد کند.
زمانی افزود: نکته دیگری که این جشنواره داشت این بود که در یک گذر تاریخی، یعنی میدان مشق اتفاق افتاد که تحت نظارت و محل قرارگیری وزارت امور خارجه است و به همین دلیل محدودیت‌های فراوانی برای رفت‌وآمد در آن وجود داشت. ما در سال اول برگزاری رویداد پاییز برگ مشکل زیادی برای رفتن به آنجا داشتیم، اما در سال‌های بعد دیدیم که فضای امنیتی منطقه کمتر شده و مردم راحت‌تر اجازه داشتند که آنجا حضور داشته باشند و این هم از تاثیرات طرح پاییز برگ بود. امیدوارم که در سال‌های بعد نیز در صورت وجود شرایط مناسب بتوانیم این رویداد را ادامه دهیم. بااین‌حال آن منطقه گنجایش فراوانی برای برگزاری رویدادهای متنوع دارد و برنامه‌هایی داریم تا هنرهای تعاملی با مخاطب را در منطقه اجرا کنیم.