به گزارش هنرآنلاین، روز درختکاری در حالی می‌گذرد که قصه نقاشان ایرانی که یک عمر درخت کشیدند ناگفته ماند، از سهراب سپهری با آن تنه درختانش گرفته تا داود امدادیان، ابوالقاسم سعیدی، حسین محجوبی… اما این میان نام ماندگار دیگری هم هست که درختانش زبانزد است و هر روز اقبال بیشتری به خود جلب می‌کند و اتفاقا نمایشگاهی جالب و جامع از مجموعه درختان او در کنار دیگر آثارش، ماسوله، ازدحام، آینده و… در گالری بوم به تماشا است. منوچهر نیازی، نقاش 82 ساله که با وجود 23 سال اقامت در نیویورک، اواخر دهه هفتاد خورشیدی دیگر نتوانست غربت را دوام آورد و راهی وطن شد و درختان بوم‌هایش را در خاکی نشاند که در آن ریشه دارند.
درختان او نیم قرن، حتی بیشتر قدمت دارند و جالب است که در هر دهه بسته به حال درونی استاد نقاش و دریافتش از مردم و جامعه پیرامونی اش تغییرات معناداری یافته اند.
شاید کمتر کسی بداند منوچهر نیازی و سهراب سپهری روزگاری هم آتلیه بودند و با این وجود هیچ‌گاه از درختان هم تقلید نکردند؛ نیازی در این‌باره می‌گوید: "قدیم‌ها در ایران فقط من و سهراب روی تنه درخت کار می‌کردیم. من با سهراب چندین سال هم‌آتلیه بودم. روبه‌روی سینما شهر فرهنگ، یک آتلیه داشتم که سهراب هم می‌آمد آنجا. گه‌گاهی هم با هم دوتایی ورک‌شاپ داشتیم. ولی هیچ وقت مقلد همدیگر نبودیم. تنه‌های درخت سهراب، با رنگ قهوه‌ای شماره 3 (یا اَمْبَر) کار شده که قهوه‌ای تندی است. اما تنه‌های درخت من بیشتر رنگین و رنگباز است. زمینه کارهایم هم بیشتر حالت نقطه‌پردازی است. کارهای سهراب بیشتر در یک پونالیزه قرار می‌گیرد."
این هنرمند توضیح داد: "این روزها همه تمرکزم روی مجموعه درخت‌ها است، خیلی تغییر کرده‌اند. این تفاوت از اولین درخت‌هایی که کشیده‌ام تا آثاری که در سال‌های اخیر از من به نمایش درآمده کاملاً مشهود است. در کارهایی که در دهه 50 و 60 کار می‌کردم، هیچ‌وقت آدم در میان درخت‌ها وجود نداشت و خود درخت‌ها شبیه آدم‌ها بودند اما در آثار سال‌های اخیرتر آدم واره‌هایی را در میان جنگل درختان می‌بینید. روند این تغییرات در نمایشگاه مرور بر آثار پنجاه ساله‌ام در گالری بوم قابل بررسی است. "
منوچهر نیازی درباره اینکه درختانش در تنه می‌مانند و هیچ‌گاه شاخ و برگ آنها را نمی‌کشد، گفت: "در هنر چرا و باید وجود ندارد، هر کس می‌تواند درخت خودش را بکشد؛ هستند هنرمندانی که درخت را با شاخ و برگ و همه اجزایش می‌بینند اما آنان یک اسم دیگر و یک اخلاق دیگری دارند. من در همه کارهایم، اخلاقم، سلیقه‌ام و دیدم وجود دارد. خیلی‌ها از روی دست من کار می‌کنند و به قول خانم مژده طباطبایی، مدیر برنامه‌هایم بعضی نمایشگاه‌هایی که این روزها برگزار می‌شود "نیازیسم" شده‌اند! اما هیچ یک از اینها روح آثار من، اخلاق من را نمی‌توانند کپی کنند. اخلاق من می‌گوید به ریشه درخت نگاه کن، شاید برای همین نقاشی‌هایم در همان تنه درخت می‌ماند. نکته دیگر اینکه این درختان گاهی شمایل انسانی می‌یابند و چنین به نظر می‌رسد انسان‌ها کنار هم‌اند."
او درباره اینکه کشیدن درختان را از کجا الهام گرفته است می‌گوید: "حتماً تعجب می‌کنید وقتی بشنوید من فرم درختان را از کجا الهام گرفتم، از پرده سینما! من در زمان گذشته وقتی برای دیدن فیلم به سینماهای لاله‌زار می‌رفتم، پرده سینماها برایم جالب بود و مدام به پرده‌ها نگاه می‌کردم. در واقع من فرم‌هایی که روی پرده‌ها بود را گرفتم و با الهام از آنها ریشه درخت‌ها به‌وجود آمد. "
و دستمریزاد به این روزگار: درختان سپهری در بازار هنر ایران حرف اول را می‌زند و درختان نیازی نیز پرطرفدارترین و پرفروش‌ترین مجموعه اوست.
البته نیازی تاکید می‌کند: "این نوع از درخت‌های من که این روزها در بازار خرید و فروش می‌شود، نوع جدیدی در تابلوهای من است و با درختان پنج دهه پیش تغییر معناداری کرده است."
گفتنی‌ست نمایشگاه منوچهر نیازی در گالری بوم تا جمعه هفدهم اسفند دایر است. این گالری به نشانی خیابان ولی‌عصر، خیابان ارمغان غربی، شماره 11 قرار دارد.