به گزارش هنرآنلاین، این نمایشگاه تا آخر سال 2018 ادامه دارد و در آن 15 اثر در ابعاد مختلف (از 60 در 60 سانتی متر تا دو در یک متر) همگی مربوط به سال 2016 به نمایش گذاشته شده است.
امانی درباره ویژگی‌های این نمایشگاه و دلیل تمرکز خود بر طبیعت بی‌جان در این آثار گفت: سنت طبیعت بی‌جان در ایران متفاوت از طبیعت بی‌جان در نقاشی غربی است. ما از دوره قاجار به بعد نگاه ویژه‌ای به مقوله طبیعت بی‌جان داشته‌ایم. البته قبل از آن در دوره صفویه هم نگاه به طبیعت بی‌جان در نقاشی ایرانی وجود دارد؛ با این حال بیشتر برای پر کردن فضای تابلو است. در نگارگری ما این "طبیعت بی‌جان" شامل اشیای تک افتاده‌ای در گوشه و کنار اثر است. از دوره قاجار ما شاهد نگاه ویژه به طبیعت بی‌جان به عنوان یک اثر مستقل هستیم. این نگاه ویژه با شاگردان کمال‌الملک ادامه و کمال یافت. این نمایشگاه با این فکر شکل گرفت. در واقع بازسازی طبیعت بی‌جان ایرانی با رگه‌های نئو پاپ است.
او درباره سابقه پرداخت به طبیعت بی‌جان در کارهای خود اضافه کرد: شروع توجه به طبیعت بی‌جان در بعضی از کارهای قبلی‌ام بود با این حال در این مجموعه به صورت مستقل روی این موضوع کار کرده‌ام.
به گفته این نقاش، پیش از این از همین مجموعه موزه مونیخ نیز از او کار خریده است؛ ضمن این که دو اثر از این مجموعه در موزه ویلیام بنتون نیویورک نگهداری می‌شود. این هنرمند 40 ساله که نمایشگاه‌های متعددی در جهان برگزار کرده، سال‌ها پیش نمایشگاهی در لندن برپا کرد که منتقدان زیادی از جمله ادوارد لوسی اسمیت منتقد برجسته بریتانیایی به بازدید از آن آمدند و بر آثار او نقد نوشتند. او در مقطعی از فعالیت هنری اش، تمرکز خود را از هنرهای سنتی به سمت هنرهای جدید چرخاند تا جایی که مجله "آرت رادار" آمریکا درباره‌اش نوشت: "امانی هنرمندی چندوجهی است که با مدیاهای گوناگون کار می‌کند؛ خواه نقاشی یا عکاسی یا خوشنویسی و گاه ترکیب آنها. کارهایش برای مخاطبان قابل شناسایی و دارای هویت ایرانی‌اند و برخلاف بسیاری از هم نسلانش با نگاهی مثبت به فرهنگ ایرانی می‌نگرد". آثار او که در مرز نقاشی، عکاسی، تصویرسازی و چیدمان ایستاده‌اند، گاه با هنر محیطی همپوشانی دارند، گاه با پرفورمنس. روش هنری او را هم "پروسس آرت" و "پسا نئو پاپ" نام گذاری کرده‌اند.
موزه هنرهای اسلامی قطر، سال ٢٠١٥ نمایشگاهی با عنوان "سیمای زنان ایران در قرن ١٩" برگزار کرد که سه ایرانی از جمله حجت امانی، شادی قدیریان و محمود سبزی در آن شرکت کردند.
آخرین نمایشگاه انفرادی امانی در ایران دی ماه 96 در گالری شهر کتاب فرشته برگزار شد و "خیال مشترک" نام داشت. "خیال مشترک" ادای دینی بود به زنان عشایر که بدون هیچ نقشه‌ای از خیال خود می‌بافند.