سرویس تجسمی هنرآنلاین: منوچهر نیازی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره فعالیت‌های خود در سال 96 گفت: هفت دهه است که من هیچ کاری غیر از نقاشی نکرده‌ام. در این مدت تکنیک‌های مختلف را کار کردم و پیکاسو را الگوی خودم قرار دادم تا همه سبک‌ها را تجربه کنم و خود را محدود به یک شیوه خاص نکنم. من نقاشی نبودم که در جا بزنم و با انتخاب یک شیوه، همان را سال‌ها ادامه بدهم. این کار از نظر من خسته کننده است در حالی که من جستجوگر هستم. من با این سن نمی‌توانم روزی 16 ساعت نقاشی کنم اما روزی 2 ساعت کار می‌کنم تا انرژی بگیرم چون اگر کار نکنم یک مرده متحرک هستم.
نیازی ادامه داد: همه چیز برای من هنر است. فکر می‌کنم اطراف همه ما پر از هنر است و همه مردم روزانه نقاشی می‌کنند. یک شاطر با خمیری که در تنور می‌گذارد، یک خیاط با قیچی، شاعر با واژه‌ها و... هنر همین است و هرکسی به یک شکل با فرم در ارتباط است. من عاشق موسیقی کلاسیک هستم و از همه هنرمندان بزرگ الهام می‌گیرم و شنیدن آثار آنها به من فرم می‌دهد.
او با بیان اینکه سال گذشته در حراجی‌های ایران و خارج از کشور شرکت داشته است، درباره فعالیت‌های سال 97 گفت: امسال یک نمایشگاه خیلی مهم در جنوب فرانسه دارم و نمایندگان آن اواخر فروردین به ایران می‌آیند تا آثار من را برای نمایشگاه انتخاب کنند.
نیازی ادامه داد: اواخر سال هم ممکن است یک نمایشگاه مرور آثار در گالری مژده داشته باشم که آثار من از سال 65 تا به حال در آن نمایش داده شود. این مجموعه شامل آثاری است که دوست‌شان دارم و در این سال‌ها حاضر نشدم آنها را بفروشم. حتی طراحی‌های هنرستان و کارهای ضعیف من هم در این مجموعه وجود دارد و جرات زیادی می‌خواهد که این آثار را نمایش بدهم. قصد من این است که بگویم همان کارهای ضعیف است که من را به اینجا کشانده است.
این هنرمند پیشکسوت افزود: درد و سختی است که انسان را می‌سازد و اگر درد نباشد هنرمند به وجود نمی‌آید. پیشنهاد من به جوان‌ها این است که اسیر تکنولوژی نباشند و آسان‌گیر نشوند. باید زحمت کشید و طراحی کرد. به خیابان‌ها رفت و بررسی کرد. هر چیزی که در اطراف‌تان می‌بینید یک فرم دارد که می‌تواند به کار شما بیاید. دید هنرمند باید وسیع باشد و به اطراف خود توجه کند، نه اینکه در را ببندد و یک کار را در تمام عمرش تکرار کند.