سرویس تجسمی هنر آنلاین: نمایشگاه پروژه "متروکه‌ها" آزاده به‌کیشدر گالری طراحان آزاد، نمایشگاه گروهی عکس و نقاشی در گالری ژینوس و نمایشگاه آثار بهرام درستکار احمدی در گالری ویستاپلاس سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
سوگواره‌ای برای ساختمان های رهاشده
پروژه "متروکه‌ها" که به همت آزاده به‌کیش و گالری طراحان آزاد در ویرانه یک خانه قدیمی برگزار شده است با ایده توجه به خانه‌ها و فضاهای که به یک‌باره رها شده و از سکنه خالی هستند، شکل گرفته است. خانه‌های بسیاری که از ساکنین‌شان خالی شده‌اند تا به خانه‌ها و پاساژهایی تبدیل شوند که از وجود آدم‌ها خالی‌ست.
در حقیقت درهای این خانه‌های رها شده، به گونه‌ای بسته می‌شوند که جای هیچ رخنه‌ای به آن‌ها وجود ندارد و افراد بی‌خانمان بی‌شماری بیرون از این خانه‌ها در سطح شهر زندگی می‌کنند. هنرمند در این نمایشگاه با ارائه متفاوتی از ویدئوها و تصاویر این خانه‌های متروک و از طرفی فروشگاه‌ها و برج‌های مسکونی، در ساختمانی نیمه ویرانه به دنبال ایجاد یک سوال است؟ سوالی که حاصل آن فکر کردن به تناقض هولناکی است که میان ماهیت این برج‌ها و خانه‌های خالی از سکنه که هنوز قابلیت سکونت دارند وجود دارند.
هنرمند به دنبال ارائه تصویری از ساختمان‌های مسکونی جدید است که برای زندگی ساخته نمی‌شوند، بلکه به‌این‌خاطر ساخته می‌شوند که ساخت‌شان برای سازنده‌ها، صاحبان زمین‌ها و شهرفروشان سود دارد. البته مبنای نگاه هنرمند در این پروژه ارزش‌گذاریِ تاریخی و معماری یا نمایشِ صِرفِ جذابیت‌های بصری نیست و بافت تاریخی بناها در اولویت قرار ندارد، مسأله اصلی او خالیشدن این بافت‌ها از زندگی‌ست و او در این پروژه بر اتفاقی تأکید دارد که در عرصه هویّت اجتماعی در حال رخ دادن است. آزاده به‌کیش با آثارش به دنبال ایراد این پرسش است که این رهاشدگیِ ساختمان‌ها نشانه چیست؟ چه چیز باعث این رهاشدگی‌ست؛ جنگ، قحطی، بیماریِ همه‌گیر، یا گریز و مهاجرت؟
بازی با انسان حبس شده در سیطره زمان
بهرام درستکار احمدی در نمایشگاه آثارش در گالری ویستاپلاس به دنبال ایجاد یک حس تصویری به واسطه تکرار شکل صوری اعداد بر روی بوم است، که بر روی پرتره‌هایی سایه انداخته و آن‌ها را زیر خود پنهان کرده است.
او با قراردادن این پرتره‌ها زیر اعداد و ارقام، نسبتی زمان محور میان عناصر تابلوی خود ایجاد کرده است. این انباشتگی آثار از اعداد به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد در مسیر سرعت عبور زمان و نقش بستن عدد به عنوان عنصر اندازه‌گیری زمان، بر روی این پرتره‌ها اهمیت زمان و نقش آن در هویت تاریخی انسان را به تصویر بکشد.
این اعداد و چیدمان منسجم آن‌ها در یک خط مشخص و با یک فرم و اندازه یکسان به نوعی حس نوعی حصار را به وجود آورده است به نوعی که بیننده احساس می‌کند پرتره ها در پشت این اعداد زندانی هستند.
تابلوهای درستکار احمدی در برخی از آثارش به برخی از آثار فرهاد مشیری نزدیک می‌شود که در آن‌ها اعداد البته با پس زمینه‌ای متفاوت و در فرمی غیر منظم بر روی بوم نقش بسته است.
پرتره‌هایی که میان مدیاهای مختلف جان گرفتند
نمایشگاه گروهی نقاشی و عکس در گالری ژینوس مبنا، تم و یا موضوع مشخصی ندارد. در این نمایشگاه هنرمندان در رسانه‌های مختلفی اعم از چاپ دستی، نقاشی و عکاسی، پرتره‌هایی را متناسب با کیفیت تصویری رسانه خود ارائه داده‌اند که به نظر هرکدام به واسطه تنالیته‌های رنگی و نوع خطوط، انتقال دهنده احساسات متفاوتی اعم از حس خشم، نا امنی، ترس و احساساتی از این دست هستند.
در این نمایشگاه البته آثاری انتزاعی نیز به چشم می‌خورد که به دلیل حضور فیگورهای انسانی در این فضاها و یا ترسیم المان‌هایی برگرفته از جهان زندگی انسان معاصر، به فضایی فراواقعی نزدیک شده‌اند. در این آثار نوع رنگ‌ها بیشتر رنگ‌هایی شارپ و زنده هستند و بیشتر در آن‌ها از رنگ‌هایی مثل، زرد، قرمز و نارنجی استفاده شده است که تصاویر این آثار را به فانتزی‌هایی انسانی نیز نزدیک کرده است.
در این نمایشگاه البته چند مجسمه نیز ارائه شده است که با فلز و مکعب‌هایی از جنس شیشه و فلز ساخته شده‌اند که بر روی آن‌ها تصاویر و پرتره‌های نامفهوم و ناکاملی شکل گرفته است و تصاویر بدیعی را خلق کرده است.
در این نمایشگاه آثار مریم اسدی، میترا اسدی، نازگل شوکت‌فدایی، فاطمه زارع، نسترن میرمحمدصادق، حدیثه رسول‌زاده، مجید شهبازی، نسیم مژده، مهشید خطیری‌نژاد، الناز احمد، نسرین افراسیابی، فاطمه غفاری، فاطمه کشکول، سارا زارع‌پور، زهرا کریمی‌پور، راضیه پولادی‌نژاد و مهین طیبی به نمایش در آمده است.