به گزارش هنرآنلاین، حسین تک‌زارع هنرمند مجسمه‌ساز ایرانی، عضو هیئت موسس و نخستین دبیر انجمن علمی دانشگاه هنر و نفر دوم پنجمین جشنواره تجسمی فجر است. تک‌زارع که سابقه ساخت آثار متعددی از مجسمه‌های شهری را در کارنامه خود دارد، در نمایشگاه‌های گروهی و بین‌المللی و سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی متعددی نیز حضور داشته است. این هنرمند پیشکسوت، دبیر اولین سمپوزیوم ساخت سردیس مفاخر و شهدای قزوین است.
او درباره ارتباط بین هنر و زندگی شهری گفت: ساختمان، بنا، فضاهای شهری و به عبارت دیگر معماری و طراحی شهری و در کل فیزیک و کالبد شهر با هنر و به‌ویژه هنرهایی چون نقاشی و تندیس‌گری ارتباطی دیرینه دارد. این تاثیر به‌گونه‌ای است که گاه به یک اثر معماری یا یک طرح شهری به مثابه یک اثر هنری نگریسته شده است و بعضا خود شهر را نیز یک اثر هنری دانسته‌اند که باید با آن مهربان بود. درباره تاثیر هنر بر معماری و شهرسازی، مطالب فراوانی نوشته شده است. برخی معتقدند خلا‌قیت، ابداع و نوآوری انسان ابتدا در آثار هنری تجلی یافته و به مرور زمان در معماری و شهرسازی نفوذ کرده است.
تک زارع در ارتباط با ضرورت توجه به هنر در زندگی شهری و تاثیر آن بر زندگی شهروندان گفت: شهر همچون پیکری زنده است که در آن جسم و کالبد در کنار روح و جان در هم می‌آمیزد تا زندگی و حیات اجتماعی ساکنان در آن جریان یابد. به عبارت دیگر شهر ترکیبی است از ظرف و مظروف. ساختمان‌ها و هر آنچه فیزیک و کالبد است به سان ظرفی است که مظروف انسان‌ها و کنش‌های اجتماعی در آن به تکامل و تعامل می‌رسند. پرداختن به جسم و کالبد و طراحی مطلوب بناها و ساختمان‌ها و فضاها، آسایش جسم را به دنبال خواهد داشت و وجود آسایش جسمانی که در کنار زندگی اجتماعی در محیطی جذاب و توام با ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه درآمیخته باشد، خودبه‌خود آرامش روح را به دنبال خواهد داشت. بنابراین پرداختن به یکی و غفلت از دیگری، همچون ساختن پیکری است بدون آنکه به روح زندگی در آن اندیشه شده باشد. از سوی دیگر، پرداختن به زندگی و حیات بدون توجه به فیزیک و کالبد نیز ادامه حیات اجتماعی را به مخاطره می‌اندازد، این دو عنصر در کنار هم و مکمل یکدیگرند. انسان برای دستیابی به زندگی بهتر، هنر خود را به کار می‌گیرد و شهر را خلق می‌کند؛ جایی برای زیست اجتماعی همراه با آرامش، آسایش و داشتن تعامل انسانی سالم.
او درباره تاثیر این سمپوزیوم در تحقق این آرمان ها گفت: قطعا نقش انکارناپذیری در تحقق این هدف‌گذاری‌ها خواهد داشت. به هر حال این سمپوزیوم امکان حضور مردم و هنرمندان را در یک فضای با ارزش تاریخی و هنری فراهم نموده است. مردم از نزدیک با کار مجسمه‌سازی آشنا می‌شوند. سوالات خود را می‌پرسند، فرزندانشان را در معرض تجربه این هنر قرار می‌دهند. این فضا، به رغم سادگی از ارزش و اهمیت بالایی در ساختن روح هنری شهروندان و تلطیف روحیه آنها برخوردار است.
دبیر سمپوزیوم با اشاره به غیر رقابتی بودن این رویداد گفت: این سمپوزیوم گردهمایی دوستانه اساتید برجسته کشور در هنر مجسمه‌سازی است. هر یک از این اساتید در سبک خود صاحب‌نام بوده و کلیه آثار آنها در سطح ملی زبانزد و منحصر به فرد است. خود این افراد داوری مسابقات این چنینی را در سطح ملی برعهده دارند و حضورشان در این سمپوزیوم نه رقابتی بلکه در راستای به نمایش درآوردن توانمندی مجسمه سازان نامی کشور بوده است. سوابق، پیشینه، کیفیت آثار و توانمندی در ساخت مجسمه ها در زمان تعیین شده، شخصیت سازی و شباهت سازی مفاخر توسط هنرمندان، از جمله معیارهای دعوت این اساتید بوده است.
تک‌زارع افزود: بر اساس تعریف ارائه شده در اهداف برگزاری سمپوزیوم، این آثار پس از قالب‌گیری و ساخت نهایی، در بوستان مفاخر شهر قزوین نصب می‌شوند. کیفیت در نوع ساخت و ارائه آثار بسته به توانمندی هنرمندان متفاوت است و با توجه به این که هنرمندان دعوت شده به این سمپوزیوم هنری از هنرمندان زبردست هستند، مطمئنا در منظر کلی کیفیت آثار بالا و ارزشمند خواهد بود.
کاظملو هنرمند قزوینی در حاشیه سمپوزیوم ساخت سردیس مفاخر قزوین: برنده نهایی سمپوزیوم سازمان زیباسازی، مردم و هنرمندان هستند
علی کاظملو هنرمند نقاش قزوینی در بازدید از اولین سمپوزویم ساخت سردیس شهدا و مفاخر قزوین، این سمپوزیوم را یک کار حرفه‌ای دانست و گفت: برنده نهایی این سمپوزیوم، سازمان زیباسازی، مردم و هنرمندان هستند. با برگزاری این سمپوزیوم، اساتیدی مثل آقایان گروسیان، ضیاءالدینی، قشقایی و... به قزوین آمدند که خیلی از این هنرمندان، اساتید ما در دانشگاه بودند و فکر می کنم اهالی هنرهای تجسمی باید بابت این اتفاق جشن بگیرند. شهرداری این مجسمه‌های نفیس را با حدود یک چهارم قیمت و در قالب سمپوزیوم تهیه می‌کند. اگر همین الان بخواهید هر یک از این مجسمه‌ها را در جای دیگری سفارش دهید، قیمت آن بالای بیست میلیون تومان می‌شود؛ در نتیجه سازمان زیباسازی در این سمپوزیوم برنده است.
کاظملو ادامه داد: من فکر می‌کنم این هنرمندان با یک خاطره خوش از قزوین می‌روند زیرا این یک سمپوزیوم حرفه‌ای است و فضای آن، کلاس کار بالایی دارد. علاوه بر آن، پانزده سردیس به عنوان یک گنجینه برای ما می‌ماند. در نتیجه مردم و هنرمندان نیز برنده‌اند.
او درباره کاستی‌های این سمپوزیوم گفت: تنها ایرادی که به این سمپوزیوم می‌توان گرفت این است که به سختی می‌توان محل سمپوزیوم را در سعدالسلطنه پیدا کرد. شاید می‌شد کاری کرد که این اتفاق بیشتر در معرض عموم باشد اما در نهایت، به عنوان یک نقاش کوچک در این شهر از اجرای این سمپوزیوم، تشکر می‌کنم.
کاظملو ادامه داد: فراموش نکنید در هنرهای تجسمی مثل نقاشی و مجسمه‌سازی که در مبلمان شهری از آن استفاده می‌شود، آنچه که برای این شهر می‌ماند، یک خاطره بسیار خوب و پانزده مجسمه ارزشمند است که با متریال مقاوم قالب‌گیری می‌شود و ماندگار است. در قزوین آدم‌های بزرگی داریم و به این 15 نفر محدود نمی‌شود؛ امیدوارم سمپوزیوم‌های دیگری هم در آینده داشته باشیم.