گروه تلویزیون هنرآنلاین: شاید کمتر کسی باشد که هر شب به تماشای یک فیلم سینمایی بنشیند، اما همین شخص ممکن است برای مدتی طولانی هر شب به تماشای یک سریال دنباله‌دار بنشیند. شاید به همین خاطر است که شبکه‌ای مانند «آی فیلم» همیشه در آماری که توسط خود صدا و سیما منتشر می‌شود جزء شبکه های صدرنشین در جذب مخاطب بوده است؛ شبکه‌ای که هر چند سریال‌های تکراری پخش می کند اما با این حال مورد توجه مخاطبان قرار دارد.
البته بنظر می‌رسد در سال های اخیر این صدرنشینی تا حدی پیشرفت نیز داشته است و آن هم به خاطر خالی بودن دست شبکه های دیگر در تولید سریال‌های جذاب و مورد علاقه مردم و نیز نبود برنامه های پرمخاطبی مانند «عصر جدید»، «خندوانه» و «دورهمی» است. آی فیلم به واسطه پخش سریال‌هایی مانند لیسانسه‌های 1 و 2 و فوق لیسانسه‌ها و در دو ماه اخیر سریال «بدون شرح»، توانسته تا حدی ضعف دیگر شبکه هایی را که شاید چندین برابر این شبکه بودجه نیز در اختیار دارند، بپوشاند و این بدان معنا است که شبکه‌های دیگر در امر سریال‌سازی بسیار کوتاهی کرده اند.
جالب این است که بسیاری شبکه‌ها نیز آنچنان دستشان در این زمینه خالی شده که خود به نوعی به سیاست آی فیلم رو آورده و برای خودشان یک آی‌فیلم شده اند! به طور مثال، شبکه دوم سیما در حال حاضر سریال «هشت بهشت» را پخش می کند، این در حالی است که این سریال دوست داشتنی سال گذشته در همین ایام یعنی تیرماه 1401 از شبکه قرآن سیما و آبان ماه از شبکه تماشا بر روی آنتن تلویزیون رفته است! سال قبل از آن یعنی در سال 1400 دقیقا در همین ایام تابستان و در تیرماه از شبکه آی فیلم پخش شده است! در این که «هشت بهشت» جزء یکی از بهترین سریال‌هایی است که پس از انقلاب ساخته شده و با توجه به اینکه برگرفته از داستان های کتاب‌های کهن فارسی همچون جوامع الحکایات و لوامع الروایات، فرج بعد از شدت، گلستان سعدی و مثنوی معنوی است و باید همچنان نیز مورد توجه قرار بگیرد شکی نیست، اما آیا بهتر نیست که شبکه هایی مانند اول، دوم و سیما از امر مهم سریال‌سازی غافل نباشند و بازپخش سریال‌هایی مانند «هشت بهشت» را به آی فیلم و تماشا بسپارند؟! و خود برای ساخت آثاری مانند هشت بهشت کمر همت ببندند. آثاری که شاید با کمترین بودجه‌ها در دهه 60 و 70 ساخته می شد و بیشترین مخاطب را داشت. اما قطعا تأثیرگذاری این سریال‌ها با این بودجه‌های کم به این علت بود که کار به کاردانش سپرده شده و سلیقه‌ای اعمال نمی شد.
* تشدید یک ضعف چند ساله
در حدود 10 سال اخیر متأسفانه آنطور که باید و شاید تلویزیون در این موضوع موفق عمل نکره است، اما با آمدن تیم جدید مدیران رسانه ملی در سال 1400، این امید می‌رفت که عزمی جدی در اصلاح و پیشرفت پروژه‌های سریال‌سازی در تلویزیون دیده شود، اما در کمال تعجب، پخش سریال های تکراری و بسیار قدیمی مانند سریال «محاکمه» از شبکه اول سیما و در ساعات پرمخاطب تلویزیون افزایش یافته و این امید را از بین برد. این موضوع گویای این حقیقت است که تاکنون تیم جدید هم نتوانسته در این رابطه فکری جدی کند.
البته یک نقد و تلنگر هم نسبت به شبکه‌های آی فیلم و تماشا وجود دارد؛ آنهم این است که با توجه به اینکه هر دو شبکه سیاستشان پخش سریال‌های قدیمی و نوستالژیک است باید مراقب باشند تا کنداکتورشان با یکدیگر هم‌پوشانی نداشته باشد. گاهی سریالی از شبکه آی فیلم یا تماشا بر روی آنتن می رود اما ظرف فاصله بسیار کوتاهی همان سریال از شبکه دیگر پخش می شود.
در نهایت باید این نکته را یادآور شد که اگر دست‌اندرکاران تلویزیون فکری جدی در زمینه تولید سریال های تازه و جدید با فیلمنامه‌های قوی که پیرنگی جذاب دارند، نکنند، همین میزان مخاطبی را هم که بسیاری از آن ها سریال‌های تکراری را نیز به خاطر نوستالژیک بودن آن از شبکه‌های آی فیلم دنبال می‌کنند، از دست خواهند داد.