گروه تئاتر هنرآنلاین: «رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر» عنوان نمایشی به کارگردانی میثم عبدی است که نمایشنامه آن محصول کار گروهی میثم عبدی، محمدامین نبی‌اللهی و امیرحسین اشرفی است.
این نمایش جزو اولین نمایش‌هایی است که در سال جدید به روی صحنه رفته و از 15 فروردین ماه در تماشاخانه هامون اجرا شده است.
میثم عبدی کارگردان این نمایش در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با نحوه شکل‌گیری این نمایش و ایده آن بیان کرد: این نمایشنامه با یک سوال آغاز شد که رویا واقعیت دارد یا واقعیت رویا است؟ در جهانی که پر از واقعیت کسالت‌بار و فرسوده است، ما به رویا پناه می‌بریم و این رویا در جزیره کوچک خوشبختی به نام تئاتر است. من و دو نویسنده دیگری که در کنار من بودند به دنبال فضایی بودیم تا آن چیز رویایی که در ذهنمان است را در صحنه تئاتر به وقوع برسانیم.
او ادامه داد: «رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر» به واسطه نامی که دارد، افراد را به این سو می‌برد که ماجرا رومئو و ژولیت است؛ درحالی که ما اصلا وارد داستان رومئو و ژولیت نمی‌شویم و چندکاراکتر دیگر برایمان مهم‌تر هستند. اما چرا رومئو و ژولیت بیشتر مطرح است؟ به این دلیل که سوال ما در نمایشنامه این است که آیا اصلا عشق رومئو و ژولیتی در جهان امروز به وقوع می‌پیوندد یا نه؟ در واقع ما از شکسپیر سوال می‌پرسیم.
این کارگردان در رابطه با بازخورد مخاطبان نسبت به نمایش گفت: چیزی که بعد از بازنویسی‌ها به آن رسیدیم، برداشت‌های مختلفی از جانب تماشاگران داشت. وقتی به مسائلی چون رویاپردازی انسان، جامعه و روانشناسی می‌پردازیم، از طرف آدم‌ها برداشت‌های متنوعی خواهند داشت. ما تماشاگرانی داریم که با این نمایش بسیار می‌خندند و برعکس، تماشاگرانی داریم که بسیار با نمایش گریه می‌کنند. گمان می‌کنم ما به آن نتیجه‌ای که می‌خواستیم رسیدیم؛ این که ما بتوانیم درمورد یک مسئله عاطفی و احساسی و جامعه‌شناسی و برخورد آدم‌ها با یک مسئله صحبت کنیم. چیزی که ما در اجرا به آن رسیدیم چیزی است که هم تماشاگر عام و هم تماشاگر خاص را راضی می‌کند و برای هر قشری خوراک مجزایی دارد.
عبدی با اشاره مجدد به این که در جهان کسالت‌بار به رویا پناه برده است، بیان کرد: این که می‌گویم به رویا پناه می‌بریم، صرفا حرف من نیست؛ بلکه چیزی است که در مواجهه با آدم‌های بزرگ در جهان و ایران به آن رسیدم. آن‌ها می‌گویند که نمی‌توان با تئاتر این جهان را نجات داد اما می‌توان با تئاتر جهان را قابل تحمل‌تر کرد و چیزی که من به آن رسیدم این است که کمدی این کار را می‌تواند انجام دهد. کمدی من از جنسی است که بعد از خندیدن تماشاگر را به فکر می‌برد. از نظر من بسیاری از اتفاقات جهان کمدی است؛ حتی اتفاقات تراژیک جهان. از این لحاظ من سعی کردم در نمایش با بسیاری از چیزهای جهان شوخی کنم. همچنین در این نمایش که پشت صحنه یک نمایش است سعی کردم با هر جزء تئاتر شوخی کنم.
کارگردان نمایش«رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر» در رابطه با تجربه نمایشنامه‌نویسی گروهی گفت: به عقیده من باید گروه‌های منسجمی داشته باشیم و حتی به سمت کمپانی شدن پیش برویم؛ کمپانی که در بخش‌های مختلفی چون بازیگری، کارگردانی و نویسندگی افراد مشخص و ثابتی را داشته باشد. رسیدن به یک تیم بزرگ تئاتری منسجم رویای من بوده است. در آثار قبلی من هم معمولا تیم ثابت بازیگری وجود داشت. من این انسجام را دوست دارم؛ چرا که با یک گروه مشخص به یک جهان‌بینی مشترک می‌رسیم و راحت‌تر می‌توان همکاری کرد و در بین افراد شناخت بیشتری وجود دارد. در نویسندگی این اثر هم سه نفر بودیم که ایده‌هایمان را جلو آوردیم و بر اساس اصول و معیارهایی جلو رفتیم. این تنوع فکر و ایده باعث شد تا نمایشنامه جهان‌بینی متنوع‌تری داشته باشد.
او همچنین در رابطه با این که درحال حاضر امکان حفظ گروه ثابت تئاتری وجود دارد یا خیر، بیان کرد: داشتن یک تیم منسجم با حفظ اعضا، کمی رویایی است اما در واقعیت کسالت‌بار شاید ممکن نباشد. مگر می‌شود با پول بلیطی که کمتر از پول یک ساندویچ است، یک گروه را نگه داریم؟ همین گروهی که الان به وجود آوردم و گروه دوست‌داشتنی هستند را چطور می‌توانم تا یک سال دیگر آن‌ها را نگه دارم و با آن‌ها مجدد کار کنم؟ این افراد هرکدام نیاز دارند که به دنبال کسب درآمد خود بروند. چرا که من کمپانی ندارم که به آن‌ها حقوق دهم و از آن‌ها بخواهم که بمانند. در واقعیت اینقدر مشکلات اقتصادی وجود دارد که نمی‌توان تیم را نگه داشت.
بیشتر بخوانید»»فضای دوقطبی، هنر تئاتر را نابود می کند/ آزادی اندیشه را از خودمان آغاز کنیم