گروه سینمایی هنرآنلاین: کارگردان تلهتئاتر «شام یکشنبه» درباره اینکه با وجود آشنایی کم مخاطبان امروزی چه عاملی سبب شده سمت تولید تلهتئاتر برود گفت: اتفاق تلخی که طی سالهای اخیر از بابت همهگیری ویروس کرونا در دنیا رخ داد، سبب شد زندگی عادی و روزمره تمام مردم جهان و ایران مختل و با چالشهای متعدد روبهرو شود. این رخدادها ذهن بنده را درگیر کرد که در این ایام چطور میتوانیم رسالت خود را در قبال فضای هنر و تولید آثار هنری به جا بیاوریم و فضای هنرهای نمایشی را به اندازه وسع خود و دوستان و همکاران پویا نگه داریم.
وی افزود: بعد از تحقیقات گسترده به این مسئله پی بردم که از دوران تولید آثار نمایشی در تلویزیون که به نام تلهتئاتر معروف بوده و در گذشته عمدتاً از شبکههای دو و چهار پخش میشده، زمان زیادی گذشته و نسل جدید هنردوست و هنرجوی ما به ویژه جوانان و نوجوانان با این فضا کمتر آشنا هستند. فضایی که در آن آثار مختلف به فرم تصویری درآمده و بازیگر یا بازیگران منتخب به جای فیلمنامه از قالب نمایشنامه استفاده کرده و در یک موقعیت ثابت و غیر متغیر متن مورد نظر را اجرا و برای مردم و مخاطبین به نمایش میگذارند.
این کارگردان در ادامه بیان کرد: به این ترتیب ایده ساخت تلهتئاتر به ذهن بنده خطور کرد؛ به گونهای که بتوانم نمایشنامهها و آثار برتر نمایشی را در قالب تلهتئاتر اما در فرمت سینمایی، برای پخش از پلتفرمهای خصوصی به مرحله تولید درآورم. درباره دغدغه شخصی خود نیز باید بگویم با توجه به شرایط کرونا که تعطیلی سالنهای تئاتر و حتی بسیاری از پروژههای تصویری را به همراه داشت، اینکه بتوانم به بهانه ساخت تلهتئاتر خدمتی به اندازه وسع خودم به دوستان هنرمندم در این فضا انجام دهم، برایم مهم بود.
قنبری ادامه داد: علاوه بر این نیز ساخت آثار نمایشی در قالب تصویری به ماندگاری آثار در ذهن مخاطب و مخاطبین حتی پس از سالیان متمادی کمک میکند. نکته بسیار مهم اینجاست که این آثار نمایشی که شامل متون نمایشنامههای فاخر است، در چه قالب و فرمتی ساخت بشود که برای تمام سنین جذابیت بصری داشته و انتقال داستانهای فاخر از سمت سازندگان اثر برای مخاطب دارای جاذبههای مختلف باشد. بهترین ایدهای که میتوانست به ماندگاری این آثار از لحاظ بصری کمک کند، این بود که ما این متون عالی را در قالب فرمت سینمایی تولید و بتوانیم بازتاب این اثر را در ذهن مخاطب بیشتر احساس کنیم.
وی که تاکنون کارگردانی چند تلهتئاتر را بر عهده داشته است، درباره بازخوردهایی که تاکنون از مواجه آثار خود با مخاطب گرفته توضیح داد: در شروع کار بعضی دوستان به من میگفتند این کار فایده ندارد و اتلاف هزینه است اما از آنجا که اگر قرار به انجام دادن کاری باشد، حتما آن را انجام خواهم داد، تصمیم بر ساخت این آثار گرفتم. اکنون با اینکه هنوز تبلیغات جامع و کاملی در مورد این آثار انجام نشده، برخلاف نظر دوستان خوشبختانه با استقبال بینظیری مخاطبین و حتی دوستان هنرمند روبرو شدهام. همین موضوع سبب شده برای تولید تلهتئاترهای دیگر نیز انگیزه بیشتری پیدا کنم.
این کارگردان در بخش دیگر صحبتهایش درباره مخاطب هدف خود در این مدل از تولید اثر هنری گفت: خلاف آنچه تصور میشد، نوجوانان و جوانان جزو مخاطبین اصلی این آثار هستند. البته از آنجا که تبلیغات جامع و کامل انجام نشده، هنوز برای قضاوت در مورد بازخورد مورد انتظار زود است. با این حال، تا این لحظه نسبت به تولید دو اثر اول که با عنوان «سهم ِ زن» و «یک آشنایی ساده» شناخته میشوند، با بازخوردهای خوبی مواجه بودهایم.
قنبری همچنین درباره تلهتئاتر «شام یکشنبه» عنوان کرد: متن نوشته بینظیر دیانا گرانت است که دوست خوبم آقای معین محبعلیان ترجمه و دوست خوب دیگرم آقای ایوب آقاخانی بازنویسی و دراماتورژی کرده است. مضمون این نمایشنامه در مورد دخالت مادرشوهر در زندگی عروس و پسرش است که لطمههای زیادی به زندگی عاشقانه این زوج وارد میکند. دلیل انتخاب متنهایی نظیر «شام یکشنبه» این است که مفاهیم این متون به فرهنگ و زندگی جامعه ما نزدیک است و ما شبیه این اتفاقات را در جامعه خویش بسیار مشاهده میکنیم.
وی همچنین با تاکید بر اینکه قالب این اثر یک درام رئالیستی است که با سه دوربین تصویربرداری شده درباره حمایت نهادهای مختلف از تلهتئاتر گفت: تمام هزینههای این کار از بخش خصوصی تامین میشود. تا جایی که بنده میدانم، هیچگونه حمایتی از هیچ نهادی برای تولید این آثار نشده است. موضوع دیگر اینکه بحث ما تنها به بیتوجهی مسئولان به تلهتئاتر محدود نمیشود؛ متاسفانه دغدغههای اقتصادی و چگونگی برونرفت مردم از مشکلات اقتصادی توجه برخی مسئولان را به آن بخشها بیشتر معطوف کرده و لاجرم کمتر به فضای فرهنگی و هنری پرداختهاند.
این کارگردان در پایان بیان کرد: ولی در جامعه اقتصاد نوگرا، از مهمترین و حتی میتوان گفت جزو اولین مقولههای اقتصادی یک کشور بحث اقتصاد فرهنگ و صادرات محصولات فرهنگی است که اگر مسئولان به این قسمت توجه بیشتر داشته باشند، با بکارگیری برنامههای مدون کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت به جرأت میتوان گفت بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی ایران با صادرات محصولات فرهنگی حل میشود.