به گزارش خبرنگار هنرآنلاین ، با دقت در سوابق کاری طراحان موفق جهان متوجه می شویم که عده زیادی از آنها دانش آموخته مدرسه های طراحی معتبر هستند. در این گفت وگو با طراح جوانی آشنا می شویم که سابقه حضور در محیطی حرفه ای در کنار بزرگان عرصه مد و لباس جهان را داشته است و این روزها برند خود را با عنوان "لانگاردی" عرضه می‌کند.
ابتدا از خوتان بگویید.
کتی فصیحی هستم و لیسانس طراحی لباس از دانشگاه پارسونز پاریس دارم. این دانشگاه در اصل در نیویورک است اما یک شعبه هم در پاریس دارد. همکار من هم در این مجموعه خانم آیدا اسماعیلی هستند که کارشناسی بازرگانی دارند از دانشگاه سوربن پاریس شعبه ابوظبی.
فعالیت رسمی خودتان را از چه زمانی شروع کردید؟
از دو سال پیش و بعد از پایان تحصیلات و بازگشت به ایران شروع کردم به انجام کارهای مقدماتی معرفی برند مثل طراحی تبلیغاتی و انتخاب نام و... . نامی که انتخاب کردم در حقیقت ادامه نام خانوادگی با کمی جابه جایی حروف هست. اولین نمایشگاه کارهای من 6 ماه بعد از بازگشتم به ایران برگزار شد. خانم اسماعیلی در نمایشگاه اول خیلی کمک کردند و چون انجام کار دو نفری نتیجه بهتری داشت تا به حال همکاری خود را ادامه داده ایم.
چه طور شد که تصمیم گرفتید در ایران کار کنید؟
وقتی درس می خواندم هیچ وقت آرزو نداشتم که برای یک برند مشهور کار کنم. البته این کار برای کارآموزی بسیار خوب است و من هم در پاریس این کار را کردم. اما شما باید مدت ها برای آنها کار کنید بدون این که چیزی دریافت کنید. من می خواستم در سن پایین و زمانی که قدرت دارم ساعت های زیادی کار کنم و برای طرح های خودم وقت بگذارم . به پیشنهاد پدرم به ایران آمدم تا شرایط کاری را بسنجم. وقتی شروع کردم حس کردم که اینجا قابلیت زیادی برای کار کردن و نوآوری دارد. اینجا طراح های زیادی هستند که بعضی از آنها تحصیل کرده اند. بعضی هم تحصیلات ندارند اما با استعداد هستند. با وجود این اکثر کارها مثل هم و تکراری هستند و عده کمی هستند که طرح های خاص داشته باشند.
کارها را کجا ارائه می کنید؟
در کارگاه سفارش می گیرم. ولی اصولا نمایش لباس ها در فروشگاه مدرن اسپرت است که کارهای مختلفی از طراحان لباس و کیف و کفش و... را عرضه می کند. کارهای من هم به شکل دائمی آنجا هستند.
برگزاری نمایشگاه لباس هزینه زیادی دارد؟
در اوایل کار نه زیاد. مثلا برای شروع می توان با یک یا دو میلیون تومان هم شروع کرد و بیست عدد لباس آماده کرد. ولی در ابتدا باید از تعداد کم شروع کرد و بعد کم کم کارها را زیاد کرد. چون اول باید نظر مردم را دانست و بعد وقتی کارها گسترده شد میتوان از اسپانسر کمک گرفت.
چه طور یک لباس را طراحی می کنید؟
قبلا پارچه را روی مانکن می انداختم و لباس را از روی آن در می آوردم . اما این کار یک نوع کانسپچوآل است و پوشیدن این نوع لباس ها راحت نیست. گاهی خطوط را روی مانکن می کشم تا ببینم چه طور می شود. گاهی یک پارچه را می بینم و خوشم می آید و به این فکر می کنم که ترکیب پارچه ها با هم چه طور می شود.
برای پیاده کردن طرح ها خودتان تنها کار می کنید یا گروهی دارید؟
گاهی وقت ها من طراحی می کنم و می دهم به کسی تا الگو دربیاورد و بعد خیاط آن را می دوزد. اما گاهی طرح را متوجه نمی شوند و نمی توانند الگو را رسم کنند ، پس خودم باید الگو دربیاورم. گاهی وقت ها هم که عجله دارم همه کارها حتی دوخت را خودم انجام می دهم.
به نظر شما چه طور می شود یک طرح را ایرانی دانست؟
تز پایان نامه من در ارتباط با ایران بود ولی وقتی مجموعه را نگاه می کردید شاید نمی فهمیدید که طراح آن ایرانی بوده است. ما دوخت های سنتی بسیار زیبایی داریم در دوره های قاجار و صفوی و ... . مهم این است که در این دوره آدم نوآوری داشته باشد و به بته‌جقه و تکه دوزی های ایرانی اکتفا نکند .تکرار این طرح ها باعث شده همه کارها شبیه هم باشند و هر وقت اسمی از لباس ایرانی می آید همه یک تصور دارند. من واحدهای دوخت سنتی را گذرانده ام . در کارهای خودم هم با سنگ و سرمه دوزی روی لباس طرح ایجاد می کنم . خانمی هستند که برای ما کار سرمه دوزی را به شیوه اصفهان انجام می دهند. اما این کار مدرن شده یعنی تکنیک ایرانی است اما طرح آن سنتی نیست. به نظر من طراحان باید از کارهای قدیمی ایده بگیرند اما یک کار جدید انجام دهند. نه اینکه بگوییم این طرح ایرانی است پس باید همیشه از آن استفاده کنیم.
این طرح ها را در خارج از کشور هم معرفی کرده اید؟
من در یک لباس از دوخت سنتی استفاده کردم اما کارها اکثرا حالت مینی مال دارند. الان مجموعه ای دارم که چرم را لیزر کات می کنیم و از موتیف های ایرانی استفاده می کنم اما بدنه اصلی لباس ساده و مینی مال است. در حال آماده کردن مجموعه ای برای عرضه در پاریس هستم که همین طرح های ایرانی لیزر کات شده بر روی لباس هایی جدید و مدرن ارائه می شوند.
به نظر شما طرح هایتان قابلیت تولید انبوه را دارند؟
فکر می کنم می شود این کار را انجام داد اما به شرط اینکه اگر قرار است 10 - 15 خیاط کار کنند همگی زیر نظر خودم باشند. چون وقتی به آنها می گوییم کاری انجام دهند از کار کم می گذارند و تمیز نمی دوزند. به نظر من داخل لباس هم به اندازه بیرون آن مهم است. فرق کار مزون با کار تولیدی همین است که تمیز ارائه می شود و کیفیت آن بالاست. در طول زمان شاید با داشتن تعداد زیادی خیاط بشود تولید بیشتری داشت اما به شرطی که کیفیت کار پایین نیاید.
انتهای پیام/ج