در این گزارش تصویری نگاهی می‌کنیم به نمونه‌هایی از شومینه و پیش بخاری‌های خانه‌های قدیمی که راز زیبایی معماری داخلی سنتی ایران را در دل خود دارند.
سرویس معماری هنرآنلاین: در خانه‌های قدیمی تهران، به خصوص در منزل اعیان و اشراف، بخاری دیواری یا به اصطلاح امروزی شومینه را میان دو اتاق که دارای جرزی قوی و به قطر حداقل یک متر بود، می‌ساختند تا از هر دو سو، این بخاری قابلیت استفاده داشته باشد.
در تمامی خانه‌های قدیمی، دو گونه طاقچه به صورت داخل دیوار و برآمده وجود داشت و برای زیبایی هرچه بیشتر معماری داخل اتاق و همچنین نگاه داشتن حرارت برخاسته از بخاری دیورای؛ بر بالای آن یک طاقچه می‌ساختند که این پیش آمدگی را "پیش بخاری" می‌نامیدند تا حرارت خارج شده از بخاری را که اغلب چوب‌سوز بودند، بعد از برخورد به این پیش آمدگی، در سطح اتاق پخش شوند و گرمای آرام‌بخش و لذت‌آوری را نصیب ساکنان خانه در روز و شب کنند. این حرارت متناسب با مصالح به کار رفته در معماری ساختمان‌ها بود و گاهی یک تکه کنده درختی مثل کاج یا چنار، می‌توانست ساعت‌ها یک فضای 300-200 متری را گرم نگاه داشته و هیچ خطری نیز ساکنان خانه را تهدید نمی‌کرد. برای هرچه دلپذیرتر شدن و چشم‌نوازی معماری داخل اتاق، اطراف این بخاری و همچنین پیش بخاری را گچ‌بری می‌کردند و با رنگ آمیزی، زیبایی اتاق دوصدچندان می‌شد.
در این گزارش تصویری نگاهی می‌کنیم به نمونه‌هایی از این راز زیبایی معماری داخلی سنتی ایران که حالا دیگر فراموش شده‌اند.
