به‌گزارش گروه ادبیات خبرگزاری هنر ایران، مراسم تشییع پیکر علیرضا طبایی شاعر پیشکسوت کشور چهارشنبه ۲۱ شهریور در خانه هنرمندان برگزارشد. در این مراسم نیکنام حسینی‌پور مشاور صندوق هنر، محمدجواد حق‌شناس روزنامه‌نگار، حمیدرضا شکارسری شاعر و پروهشگر، سهیل محمودی شاعر و نویسنده، مسعود امینی شاعر و ترانه‌سرا، اسدالله امرایی مترجم، هادی حسینی‌نژاد شاعر و منتقد ادبی، رضوان ابوترابی متخلص به حسرت، شاعر، منتقد، نویسنده، بهروز یاسمی شاعر، رضا رفیع شاعر و منتقد ادبی، رحمت الله شاکری شاعر، عباس سجادی شاعر و پژوهشگر، اکبر کتابدار از همکاران سابق طبایی در مجله جوانان و تعدادی از اهالی فرهنگ و ادب حضور داشتند.
طبایی به شهادت شعرهایی که از ۱۳۴۷ سرود، در ذهن مردم ماندگار و جاری شده‌است
حمیدرضا شکارسری با اشاره به شاعرانی که در سال ۱۴۰۳ درگذشتند، گفت: در این سال‌ها رضا براهنی، احمدرضا احمدی، شمس آقاجانی و محمدعلی بهمنی را از دست دادیم، کم‌کم نه، به سرعت ستون‌های شعر مدرن را از دست می‌دهیم. طبایی به شهادت کتاب‌هایی که از ۶۰ سال پیش منتشر کرده است تا کتاب «شاید گناه از عینک من» باشد و کتاب «تاک کهنسال و خوشه‌های صبح» در سال ۱۴۰۱، شاعر مستمر، پیگیر، به روز و به هنگام است.
این شاعر با بیان اینکه طبایی به شهادت شعرهایی که از ۱۳۴۷ سرود، در ذهن مردم ماندگار و جاری شده‌است، ادامه داد: طبایی ترانه‌سرای با احساس و مسلط است. طبایی به شهادت شاعران یکی دو نسل پیش از من و همچنین مسئولیت صفحات مجله رودکی یک ژورنالیست حرفه‌ای است، او به شهادت مقاله‌های با ارزش و مقاله «خلاقیت و شبه خلاقیت» پژوهشگر و منتقد ادبی جدی است.
او افزود: طبایی را از دست دادیم و تمام این نوشته‌ها را باید با فعل ماضی بخوانیم. در دهه ۶۰ در جلسات شعر در دفتر وکالت نعمت احمدی شرکت می‌کرد، احمدی می‌گفت به دلیل حضور او جلسه جدی داریم.
علیرضا طبایی سرمایه فرهنگی کشور بود
احمد طبایی یکی از شعرهای پدرش را خواند و گفت: پدر در ساحت‌های مختلف فعالیت کرد و در همه عرصه‌ها تاثیرگذار بوده است، در شعر، ترانه‌سرایی، ژورنالیست ادبی، همچنین عرصه آموزش ادبی سال‌ها فعالیت کردند. در حوزه پژوهش و نقد ادبی آثار ارزشمندی به جا گذاشتند.
پسر شاعر پیشکسوت با اشاره به اینکه در طول سال‌ها فرصت شاگردی پدرش را داشته است، ادامه داد: در رهگذر این سال‌ها خیلی‌ها افتخار شاگردی او را داشتند و او سرمایه فرهنگی کشور بود، من جدای نسبت خانوادگی، شاگرد او بودم. نسبت به سایر شاگرادران خوشبخت‌ترین بودم زیرا زمان بیشتری بریا صحبت با او داشتم.
او در پایان پیام اکبر اکسیر شاعر، گرافیست و طنزپرداز و آموزگار زبان و ادبیات فارسی از آستارا خواند.
علیرضا طبایی متولد ۱۴ آذر سال ۱۳۲۳ در شهر شیراز بود که ۱۹ شهریور در ۸۰ سالگی در منزل خود از دنیا رفت. اولین مجموعه شعرش با عنوان «جوانه‌های پاییز» در تیرماه ۱۳۴۴ منتشر شد. او از سال ۱۳۴۸ به ترانه‌سرایی روی آورد و طی چند سال موفق به خلق ترانه‌هایی همچون «طلسم آرزوها»، «کوچه میعاد»، «عشق تو نمی‌میرد»، «تنها با گل‌ها»، «شهر فرنگه چشمات»، «مرد سرگردان»، «یاد آن شب‌ها»، «دختر دریاها»، «آسمان آسمان»، «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» و... شد. طبایی همچنین ۱۴ سال مسئولیت اداره صفحات شعر مجله «جوانان امروز» را برعهده داشت.
از این شاعر، این مجموعه‌های شعر منتشر شده است: «جوانه‌های پاییز» سال ۱۳۴۴، انتشارات پیروز، «از نهایت شب» سال ۱۳۵۰، انتشارات بامداد، «خورشیدهای آن سوی دیوار» سال ۱۳۶۰، انتشارات توس، «شاید گناه از عینک من باشد» سال ۱۳۸۵، انتشارات آیینه جنوب (این مجموعه به عنوان کتاب سال، برگزیده جایزه شعر خبرنگاران شد.)، «مادرم ایران» سال ۱۳۹۱، انتشارات شادان و «تندر اما ناگهانی‌تر» سال ۱۳۹۲، انتشارات آوای کلار، «تاک کهنسال و خوشه‌های صبح» سال ۱۴۰۱، انتشارات آرادمان و «عشق تو نمی‌میرد» (مجموعه ترانه) سال ۱۴۰۱ انتشارات آرادمان.
*ایرنا