سرویس تئاتر هنرآنلاین: سیدجواد یحیوی در رابطه با ایفای نقش خود در نمایش "معاشر" و داستان آن گفت: در حقیقت نظر من نسبت به داستان دارای چند بعد است، در وحله اول باید بگویم وقتی که قصه را خواندم به این نتیجه رسیدم که دارای پیچیدگی ها و هزارتو های زیادی از نظر روابط انسانی حاکم بر ماجراست و از نگارش خوب و روانی برخوردار است که به معنای واقعی آن عین زندگی است و حقیقت امروز جامعه ما در آن جاریست، ما در "معاشر" شاهد داستانی تلخ هستیم که من به شخصه این تلخی را نمی پسندم، فضایی که مبتنی است بر یکسری اشتباهات سلسله وار که آدمهای این داستان مرتب مرتکب آنها می شوند و من هیچگاه نه برای خودم و نه برای اطرافیانم این فضا را ترجیح نمی دهم و نمی خواهم بخشی از این تابلو باشم.
یحیوی درباره پذیرش پیشنهاد بازی در این اثر نمایشی اظهار داشت: جالب است بدانید اتفاقا آرمان، نقشی که به من پیشنهاد شد درمیان چنین افرادی ویژگی متفاوتی داشت، این شخصیت دارای روحیه ای است که خود را وارد این چالش نمی کند و زمانی که حال دوستان خود را بد می بیند سعی دارد که به اندازه هوشش به آنها کمک کند اما به دنبال قضاوت کردن و پیدا کردن مقصر ماجرا نیست، یا پیش از این تجربه این جریانات را داشته است، یا در مقابلش اتفاق افتاده که با آرامش با آن برخورد می کند، به همین جهت هم این شخصیت برای من در این همهمه و شلوغی قابل لمس و نزدیک به نظر آمد.
وی ضمن ابراز این موضوع که قرارداد مالی شفاف، مشخص و خوب و چند انگیزه شخصی دیگر نیز از دلایل پیوستنش به این کار بود گفت: در آخرین کاری که پیش از این به نام "در اینجا" و به کارگردانی آیلین کیخایی کار کردم، فضا و کاراکتری بسیار فانتزی را تجربه کردم که با توجه به واقع گرایانه بودن نمایش "معاشر" برایم بسیار خوشایند بود که بعد از آن تجربه خاص وارد چنین فضایی شوم.
بازیگر نقش آرمان افزود: از سوی دیگر پیش از این برای اجرای چند برنامه روی صحنه سنگلج حاضر شده بودم یا به عنوان تماشاگر چند نمایش در این سالن دیده ام اما تاکنون هیچ گاه به عنوان بازیگر به آن قدم نگذاشته ام برای همین نوستالژی حضور در یک سالن بسیار قدیمی که گویی بخشی از تئاتر ایران را در حافظه خود جای داده است برایم بسیار مغتنم به حساب می آید، و دوست دارم تا فضای صحنه و پشت صحنه آن را با حضور در اتقاق گریم و انتظار برای شروع شدن نوبت ورود به صحنه به عنوان یک هنرپیشه تجربه کنم.
یحیوی همچنین آرامش در فضای کاری را از دیگر انگیزه های شخصی خود قلمداد و اضافه کرد: در وحله دیگر باید بگویم که از ابتدا موفق شدم با تمام اعضای گروه ارتباط خوبی ایجاد کنم، خوشبختانه فضای سالمی در کار حکم فرماست و رفتار و شخصیت احسان حاجی پور کارگردان اثر نیز در مسیر تعامل قرار دارد، با این اوصاف به نظرم رسید که این فضا می تواند جای امنی باشد برای خلوت و آرامش یک بازیگر تا بتواند سیر و سلوک خود را در آفرینش نقشش طی کند.
این هنرمند که سابقه حضور در کارهای تلویزیونی و سینمایی را نیز دارد در خصوص اجرای نمایش واقع گرایانه در تماشاخانه ای چون سنگلج گفت: متاسفانه اطلاعات من درباره تاریخ سنگلج هم اکنون به این شدت نقد و آماده نیست و دلم می خواست که با اشاره موردی و مصداق بگویم، اما این را میدانم که در گذشته سنگلج جزو مفاصلی بوده که تئاتر روشنفکرانه را با بطن جامعه پیوند میزده و درست در زمانی که شاید در مکان هایی همچون لاله زار تئاترهای کمیک و عامه پسند بر روی صحنه بوده سنگلج کانون اجرای نمایش های هنرمندانه قلمداد می شده است و پیشنهاد های بهتر برای مخاطبان خاص داشته است و به عقیده من این ویژگی در تماشاخانه سنگلج از بین نرفته و همچنان وجود دارد، به گونه ای که می توان آنجا را در قالب کانونی برای تئاتری ملی که دارای رنگ بوی ایرانی است در نظر گرفت.
وی در این رابطه افزود: به بیانی دیگر باید بگویم ممکن است با به وجود آمدن کانون های نوین اجرای نمایش در تهران همچون تئاتر شهر، سنگلج در مقایسه با سابقه خودش از مرکز توجه دور شده باشد اما قابلیت های خود را که از کف نداده است، امروز رونق و تولد دوباره این تماشاخانه نه تنها ممکن، بلکه با توجه به بافت سنتی که در آن منطقه زندگی می کنند اما به شکلی مدرن تر و همچنین نبود سالن های اجرای خوب در آن حوالی، یک ضرورت به حساب می آید.
یحیوی یکی از ویژگی های معاشر را ایرانی بودن و برآمده از دل همین جامعه قلمداد کرد و تصریح کرد: به همین دلیل هم می تواند مخاطب خود را به سرعت پیدا کند و با مردم در ارتباط تنگاتنگ قرار بگیرد، مردم ساکن در بافت منطقه سنگلج نیاز دارند تا با زبان امروزی تر و مدرن تر نمایش و با شکل امروزی تئاتر آشنا شوند و این نیاز با اجرای چنینن نمایش هایی پاسخ پیدا می کند و اتفاقا یکی از درست ترین سالن ها برای ارائه چنین داستانی سنگلج است، زیرا ایرانیست با این تفاوت که ایرانی به روز است، واقعیست و عینیت دارد.
او در پایان سخنانش گفت:شاید کمی خودخواهانه یا شخصی باشد اما به قدری پروسه کار و زمانی که نمایش در مراحل تمرین و اجرا قرار دارد، برای من مقدس و دوست داشتنی است که صرفا به نتیجه آن فکر نمی کنم، البته این به آن معنا نیست که نتیجه کار برایم مهم نیست، اثر بخشی درکار برایم مهم است ، اما من هم اکنون از حسم نسبت به کار حرف می زنم، به این ترتیب اگر معاشر هر سرانجامی پیدا کند موفق خواهد بود، اما در نهایت باید بگویم، به نظرم این قصه دیده میشود و مورد توجه قرار می گیرد و بعدها از آن به عنوان یکی از کارهای شاخصی که در سنگلج به روی صحنه رفته است یاد خواهد شد.