گروه تئاتر هنرآنلاین: کتاب «هنرهای نمایشی؛ روان شناسی و جامعه شناسی تئاتر» نوشته دکتر حسن پورگل محمدی اردیبهشت ماه سال جاری توسط انتشارات طراحان تین منتشر شد. امیرحسین شیرازی فارغ‌التحصیل رشته تئاتر یادداشتی را درباره این کتاب در اختیار هنرآنلاین قرار داده که متن آن بدین شرح است:
«کتاب «هنرهای نمایشی؛ روان شناسی و جامعه شناسی تئاتر» با زبان روان اما تخصصی موضوعات را بیان می‌کند و شاید باعث تعجب باشد، اینکه چگونه مباحث تخصصی را با زبانی ساده و روان و درخور فهم و درک سنین مختلف مطرح می‌کند؟
نویسنده در ابتدا، کتاب را در قالب پیشکشی متواضعانه به پدر و مادر خود تقدیم می‌کند که این خود کتاب را گوهربارتر و خواندنی‌تر می‌کند. فهرست عناوین در ابتدای کتاب است که در 9 فصل آن را خلاصه کرده است. ابتدا در مقدمه از سخنان کلیدی و کارشناسانه چهار استاد تئاتر گوهرشناس استفاده کرده است که نظرات صادقانه و منتقدانه و تخصصی خود را درباره کتاب بیان و مخاطب را به مطالعه این کتاب توصیه کرده‌اند.
در فصل اول به کلیات و تعاریف از هنرهای نمایشی پرداخته است که علوم پایه است و این رِوال همه‌ی کتب تخصصی و آموزشی است ولی اگر به شیوه‌ای جذاب تعاریف گفته شود، خود هنری بی‌نظیر است که در فصل دوم «فلسفه و تئاتر (روان و جامعه‌شناسی)» وقتی می‌خوانیم: آیا تئاتر تنها هنری نیست که عاجز از نمایش انقلاب و خو گرفته به دولت، موجب رویت‌پذیری آن است؟ آیا تنها هنری نیست که دولت را نشان می‌دهد؟ تئاتر از چه سخن می‌گوید جز از حالت دولت، حالت جامعه، حالت انقلاب، حالت آگاهی‌های مرتبط با دولت، با جامعه، با انقلاب و با سیاست؟
و اگر جواب این سوالات جذاب و جنجالی را می‌خواهید که بدانید و یا اگر می‌دانید، بخوانید و بیشتر بدانید؛ کتاب ارزشمند و الماس‌نگون هنرهای نمایشی را نه فقط یک بار که بعد از خواندن بدون شک می‌خواهید که ده‌ها بار آن را بخوانید به دلیل آنکه در فصل سوم که تئاتر خیابانی، میدانی، محیطی هست و فصل چهارم که به تئاتر آئینی و سنتی نام نهاده شده و فصل پنجم که تئاتر کودک و نوجوان را بررسی کرده است و هیهات اگر این فصل را بخوانیم و عاشق کودکان نشویم.
در فصلی که تئاتر خیابانی، میدانی، محیطی را می‌خوانیم به بطن شخصیت‌های جامعه و کاربرد علمی تئاتر خیابانی و رابطه عشق‌ورزانه و صمیمانه‌ی شخصیت‌های نمایشی و مردم جامعه پی می‌بریم و شما مخاطبان عزیز با خواندن تک تک فصل‌های این کتاب بیشتر از قبل به آئین و تئاتر و جامعه عشق می‌ورزید زیرا که در فصل تئاتر آئینی می‌خوانیم که تئاتر و آئین، نه مانند همزاد بلکه دقیقا همزادهایی هستند که یکدیگر را از بدو خلقت در آغوش کشیده‌اند که این خلاصه جملات کتاب است و یا زمانی که در فصل‌های طراحی در تئاتر و سبک‌شناسی تئاتر و تئاتر صحنه در اروپا و ایران، وقتی می‌خوانیم که تئاتر صحنه در ایران از آئین اسطوره‌ها برخاسته است، این واقعا آخر تقدُّس است که تئاتر را همچون آئین کرده است برای عبادت خالق.
این جملات از هزاران جمله زرین کتاب است که فقط خود باید بخوانید. 9 فصل کتاب خلاصه‌ای است از هنرهای نمایشی که چه زیباتر می‌شود اگر جلدهای بعد هم نوشته شود و نویسنده کتاب، ما را از قلم گوهربارشان مستفیض کنند. به امید روزی که چنین کتب معدودی تکثیر یابند و جامعه چنان تشنگان کتاب، آن ها را مطالعه کنند. به امید آن روز.»