سرویس تئاتر هنرآنلاین، نوید فرحمرزی عضو هیئت مدیره انجمن گریم و ماسک خانه تئاتر درباره ضرورت ثبت مشاغل هنری به عنوان یک شغل گفت: این تعریف سال‌ها است که دیرکرد دارد. سالیان سال است که افراد زیادی در شاخه‌های مختلف این حرفه دارند فعالیت می‌کنند و یکی از ارکان فرهنگ‌سازی کشور به حساب می‌آیند و همچنین انتقال‌دهنده پیام‌های اخلاقی، بهداشتی، امنیتی و سیاسی هستند ولی تعریف شغلی‌شان بلاتکلیف است. من بهتر است صحبتم را در قالب گلایه مطرح کنم که چرا این شغل تاکنون ثبت شغلی نشده است؟
او با اشاره به اینکه مسئولین نهایت کم‌لطفی و بی‌مهری را به جماعت هنر داشته‌اند، اظهار داشت: ما هنرمندان انگار قرار است در یک سری تاریخ‌های محدود به‌عنوان سیبل معرفی شویم تا به مردم پیام‌های لازم را بدهیم و بعد فراموش شویم. در واقع دارند از بچه‌های هنر بسیار کاربردی استفاده می‌کنند و وقتی موضوع به سرانجام می‌رسد، اصلاً یادشان می‌رود یک جماعتی کنار هم جمع شده‌اند تا اسباب اجراییات خواسته آن‌ها را فراهم کنند.
این عضو هیئت مدیره انجمن گریم و ماسک خانه تئاتر در رابطه با نبود تناسب میان رشد کمی نیروی انسانی در عرصه هنر با فضاهای فعالیت و کسب درآمد هنری عنوان کرد: در سال‌های اخیر شاید تلاش بر این بوده که فضاهایی برای اشتغال‌زایی جوان‌ها و اعلام حضورشان فراهم شود، ولی این اعلام حضورها اساساً بی‌قاعده است. مثلاً آمده‌اند یک سری سالن تئاتر خصوصی به وجود آورده‌اند که من خودم در سالن‌های خصوصی کارگردانی و بازیگری کرده‌ام و بسیار خوب بوده‌اند، اما سوال اینجاست که چه تسهیلاتی برای این سالن‌ها در نظر گرفته‌اند؟
فرحمرزی ادامه داد: ما در طول سال حداقل طی دو مرحله فارغ‌التحصیلان رشته تئاتر، سینما و تلویزیون را در مقاطع مختلف داریم، اما آیا بستر کار برای آن‌ها فراهم شده است؟ اشتغال‌زایی فقط این نیست که در گوشه‌های شهر سالن درست کنند. شاید از لحاظ کمی تعداد سالن‌ها زیاد شده باشد ولی آیا به لحاظ کیفیتی هم بهتر شده‌اند؟ اصلاً آیا بابت این موضوع دغدغه داشته‌ایم و یا فقط قرار بوده یک آماری بدهیم و بگوییم فلان‌قدر سالن تأسیس کرده‌ایم. من فکر می‌کنم یک شتاب‌زدگی در اجراهای متعدد و پشت‌سر هم به وجود آمده که محتوا هم ندارند. به نظرم تئاتر ما فقط شلوغ شده است. واقعیت این است که ما آن‌طور که باید مردم را به تئاتر دعوت نکرده‌ایم.
عضو هیئت مدیره انجمن گریم و ماسک خانه تئاتر بیان کرد: تئاترهای حرفه‌ای ما همچنان محدود به سالن‌های دولتی می‌شوند که در تصرف یک عده خاصی قرار دارند. یعنی نیامده‌اند در این سالن‌ها یک هم‌آوایی و هماهنگی بین نسل قدیم و نسل جدید به وجود بیاورند. ما بچه‌های تئاتر خیابانی را داریم که به شدت می‌توانند مفید باشند ولی چقدر از آن‌ها استفاده شده است؟
فرحمرزی در پایان خاطرنشان کرد: تقویم هنری هر سال پس از جشنواره فجر تا چند ماه بسته می‌شد که این مسئله امسال با شیوع ویروس کرونا تشدید شد، ولی هیچ مسئولی در هیچ‌کدام از مصاحبه‌های خودشان هیچ دغدغه‌ای برای اصحاب فرهنگ نداشتند و اسمی از فرهنگ و هنر نیاوردند. آیا وزارت کار که نیروهایش همچنان درگیر تثبیت هویتی خودشان هستند دغدغه من و شما را دارند؟ من فکر می‌کنم اگر شهرام گیل‌آبادی و ایرج راد پشت قضیه را نمی‌گرفتند، عملاً همین دو بن هدیه هم به افراد داده نمی‌شد. در این مدت اصلاً یک نفر هم نیامد به ما بگوید شما چه کار می‌کنید...