سرویس تئاتر هنرآنلاین: فریبرز قربان‌زاده عضو هیئت مدیره انجمن طراحان صحنه و لباس خانه تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره ضرورت ثبت و تعریف مشاغل هنری به عنوان شغل گفت: هنر جدا از جنبه آرتیستی و فردی، جنبه اجتماعی نیز دارد و یک شغل محسوب می‌شود و فعالان آن در سراسر دنیا از این طریق امرار معاش می‌کنند. بنابراین باید شامل حمایت‌های حقوقی و اجتماعی چون بهره‌مندی از بیمه بیکاری، از کارافتادگی، درمانی و ... نیز باشد، چراکه بسیار بدیهی است که هر شهروندی که دارای شغل است از این امکانات نیز بهره‌مند است.
او در ادامه افزود: نمی‌دانم چرا هنر از ردیف شغلی حذف شده است و این موضوع خود سوال‌برانگیز است چراکه ساز و کار شغلی و بهره‌مندی از مزایای آن برای هر انسانی در اجتماع باید مهیا باشد.
این طراح صحنه و لباس درباره نبود تناسب میان رشد کمی نیروی انسانی و فضاهای فعالیت هنری نیز عنوان کرد: شهر و شهرسازی دارای چهار رکن اعم از مسکن، اشتغال، حمل و نقل و اوقات فراغت است که این ارکان باید با هم رشد کنند و بالانس باشند و امکان آن وجود ندارد که یکی از دیگری پیشی بگیرد. اما متاسفانه جامعه ما رشد تک بعدی داشته است. در تهران به ضرورت، اشتغال وجود دارد اما مابقی ارکان چون مسکن، حمل و نقل و اوقات فراغت نسبت به جمعیت رشد و سروسامانی نداشته است.
او همچنین اضافه کرد: زمانی‌که ساخت و ساز و اشتغال در تهران گسترده شد مردم از اقصی نقاط کشور به این شهر هجوم آوردند؛ اما زیرساخت‌های مسکن، حمل و نقل و اوقات فراغت، رشدی نداشته و با مشکل مواجه است. اوقات فراغت تنها پارک نیست و شامل کار و فعالیت فرهنگی است.
قربان‌زاده با بیان اینکه طی 50- 60 سال گذشته فضای فرهنگی کارشناسی شده‌ای به شهر تهران اضافه نشده است، یادآور شد: در حدود 50- 60 سال گذشته تالارهای نمایشی چون تئاترشهر، سنگلج، هنر و ... ساخته و پس از آن ساخت سالن‌های تئاتر متوقف شد. هرچند که طی این سال‌ها مجموعه‌های عظیمی چون پردیس تئاتر تهران و مجتمع فرهنگی صبا احداث شده اما چون کارشناسی شده نبودند، بلااستفاده مانده‌‌اند و این امکان وجود داشت تا این مجموعه‌ها مفید و کاربردی باشند. سالن‌هایی که در فرهنگسراها نیز احداث شده‌اند اکثراً استاندارد نیستند و بیشتر سالن اجتماعات و چندمنظوره به حساب می‌آیند.
او با بیان اینکه در این چند دهه به دلیل نبود کارشناسی به منظور احداث سالن نمایش هزینه‌ها اتلاف شده است، اظهار کرد: به منظور ساخت سالن‌های نمایش در چند دهه اخیر سرمایه ملی هزینه شده اما به دلیل نبود کارشناسی درست این سالن‌ها برای اجرای تئاتر کاربردی ندارند؛ بنابراین اکثر سالن‌های نمایش همان تعداد قدیمی هستند که در مرکز شهر متمرکزند.
فریبرز قربان‌زاده ضمن اشاره به اینکه شغل و حرفه فعالان هنر مورد غفلت واقع شده است، تصریح کرد: طی همه این سال‌ها گفته شد تئاتر و هنر شغل است اما در ارتباط با آن قصور وظایف شد. کشور ما در عرصه هنر جوان‌های بااستعدادی دارد که به نسبت رشد جمعیت تعداد آن‌ها نیز افزایش داشته است اما فضای فعالیت و آموزش، افزایشی غیراستاندارد، ناکارآمد و غیرکارشناسی داشته است.