سرویس تئاتر هنرآنلاین، ایلیا شمس رئیس کانون روابط عمومی و تبلیغات خانه تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره ضرورت تعریف و ثبت مشاغل هنری به عنوان یک شغل گفت: واژه امنیت شغلی در این سوال بسیار نکته مهمی است که در تعریف آن می‌توان گفت؛ دفاع در برابر آنچه درست نیست، در برابر مراجع اداری و قضایی، ارتقای کیفیت شغلی، روانی و اقتصادی، حقوق مدون صنفی و پافشاری بر اصول اولیه داشتن یک شغل از نگاه صنفی و همچنین لزوم به وجود آمدن اخلاق حرفه‌ای که به نظرم با توجه به این موضوع این عدم امنیت شغلی در مشاغل هنری از جمله تئاتر که نمی‌توان برای آن درونمایی متصور شد، بسیار ضروری است تا حداقل اینگونه مشاغل زیر نظر یک نهاد دولتی مانند وزارت کار پوشش داده شوند تا فعالان این عرصه از کمترین حمایت‌های آن مانند بیمه تامین اجتماعی، بیمه ایام بیکاری و... برخوردار شوند.

او در ادامه افزود: شیوع ویروس کرونا نشان داد که تا چه اندازه مشاغل هنری بویژه تئاتر که زیرنظر هیچ نهادی نیستند، می‌توانند دچار بحران شوند و از نظر مالی و اقتصادی بسیار شکننده باشند و عملا از حیات خود باز می‌ایستند. همچنین زمانی که این مشاغل زیرنظر نهادی مانند وزارت کار پوشش داده شوند می‌توان از سویی انجمن‌های سراسری در کشور تاسیس کرد و از سویی دیگر از تمامی هنرمندان سراسر کشور حمایت کرد تا بتوانند در مواقع حساس خود و هنر خود را حفظ کنند. البته که در این زمینه جناب آقای ایرج راد سال‌ها تلاش کرده‌اند تا بتوانند تئاتر را به عنوان یک شغل ثبت کنند و ضمنا نباید از تلاش‌های آقای دکتر گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر هم به سادگی گذشت که بسیار بر این امر اهتمام دارد و جلسات متعددی با نمایندگان وزارت‌خانه‌ها برقرار می‌کند.

شمس همچنین اضافه کرد: اما باید برای نهادهای ذیربط که می‌توان به وزارت ارشاد و وزارت کار و...اشاره کرد این ضرورت احساس شود که افراد فعال در رشته‌های هنری دارای شغلی هستند که از آن کسب درآمد می‌کنند و حرفه آن‌ها باید به عنوان یک شغل به حساب آید و از مزایای آن برخوردار شوند تا بتوانند با استفاده از امکانات آن کمی با خیال آسوده به فعالیت‌های خود ادامه دهند.

او درباره نبود تناسب میان رشد کمی نیروی انسانی در عرصه هنر با فضای فعالیت نیز عنوان کرد: همیشه این بحث وجود داشته که چرا ما این همه خروجی از دانشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها و از سمتی دیگر نیروی کار آکادمیک یا فاقد تحصیلات آکادمیک غیر هنری که اساساً در رشته هنر تحصیل نکرده‌اند، داریم، در صورتی که نسبت آن با واقعیت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری جامعه تئاتری ما هیچ سنخیتی ندارد و عملاً افرادی که از این واحد وارد بحث حرفه‌ای تئاتر می‌شوند یا با سختی بسیار زیادی مشغول به کار می‌شوند یا این روند را نمی‌توانند تحمل کنند و به صورت کامل این حرفه را فراموش می‌کنند، حال آنکه اگر کمی با دقت به فضای امروز تئاتر ایران نگاه کنیم، فضا برای کسانی که حتی سالهاست هم در این عرصه مشغول هستند بسیار محدود و به دشواری پیش می‌رود، اما به نظر من باید کمی سخت‌گیرانه‌تر به وضعیت مراکز آموزشی و خروجی‌های آن نگاه کرد تا بتوان با تناسب درستی نیروی کار متخصص را وارد این حرفه کرد. از طرفی مسئولان امر باید به وضعیت فرهنگ و هنر رسیدگی کنند و این جزو اصول اولیه یک نظام یا دولت است تا بخش فرهنگ خود را تقویت کند که از طرفی با رشد و توسعه فضاهای فرهنگی و هنری و از طرفی دیگر با ارتقای کیفیت بسترهای آموزشی، تربیت نیروی کار متخصص و ماهر  همراه باشند و همچنین این نیروها بتوانند بعد از اتمام دوران آموزش به حیات حرفه‌ای خود ادامه دهند.

ایلیا شمس در پایان صحبت‌هایش گفت: با توجه اینکه حوزه فعالیت بنده در روابط عمومی و تبلیغات پروژه‌های هنری و علی‌الخصوص تئاتر معطوف است از مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز هنرهای نمایشی، شهرداری تهران و... خواستارم که بستری را فراهم آورند تا آثار هنری به ویژه تئاتر مورد توجه بیشتری قرار گیرد، همانطور که می‌دانیم هنر تئاتر به لحاظ اقتصادی قابل مقایسه با دیگر هنرهای موجود نیست و از توان بسیار کمتری برخوردار است، درست است که فعالین حوزه روابط عمومی و تبلیغات از خلاقیت‌های گوناگونی برای معرفی آثار خود استفاده می‌کنند، اما در مبحث تبلیغات شهری و محیطی نیاز به حمایت دارند تا با گسترش آن بتوانند اطلاع‌رسانی درستی به علاقمندان حوزه تئاتر کنند و از این طریق سبب پیشرفت و توسعه هنر تئاتر شوند.