سرویس تئاتر هنرآنلاین، آریان رضایی کارگردان "آقای شادی" و "خانم آنلاین" به بهانه اجرای این نمایش آنلاین، یادداشتی را در اختیار هنرآنلاین قرار داد که متن آن بدین شرح است:
"ستایش کار دو بازیگر حرفه‌ای، متعهد و جسور، دلیل اصلی نگارش این یادداشت است. بازیگرانی که برای من افتخارِ اعتمادی را ساختند که موجب بدعتی تاثیرگذار در حیطه اجرا و بازیگری شد.
افشین هاشمی و نسیم ادبی در حالی از پایه‌گذاران این بدعت بودند که تاوان آغاز رسمی تازه را نیز پس دادند. متهم شدند به کاسب‌کاری، آن‌هم در حالی که تمام عواید اجرای نخست "آقای شادی" صرف کمک به پویش یاران درمانگران ایران شد و کمترین مبلغ ممکن برای نرخ بلیت اجرای دوم "خانم آنلاین" در نظر گرفته و در نهایت سود مالی برای هیچ‌کدام از اجراها عاید گروه نشد.
افشین هاشمی و نسیم ادبی با این‌که سال‌ها تجربه بازی در برابر تماشاگران تئاتر و تشویق آن‌ها را داشتند برای این بدعت، رنج اجرایی را یدک کشیدند که از قبل می‌دانستند قرار نیست در پایان آن برای‌شان دست بزنند و تشویق‌شان کنند. بنابراین از سال‌ها تجربه خود در دو مدیوم تئاتر و سینما بهره بردند و شاید این در آینده تبدیل به مولفه‌ای برای بازی در اجراهای آنلاین و این رسانه جدید شود. یعنی آشنایی به حضور هم در صحنه تئاتر هم مقابل دوربین.
افشین هاشمی و نسیم ادبی هر دو از قبل می‌دانستند، در حالی باید به ایفای نقش بپردازند که بر خلاف عادت همیشگی، شاهد حضور فیزیکی تماشاگران نخواهند بود و این دشواری کارشان را برای جلب توجه مخاطبانی که نمی‌دانیم در چه حالت و وضعیتی به تماشای‌مان نشسته‌اند دو چندان می‌کند.
اما شاید از همه مهم‌تر، حفظ پویایی و زنده بودن اجرا در یک پلتفرم دیجیتالی باشد، که در تعاملِ بازیگر/ اجراگر و مخاطب ساخته می‌شود و این‌جا، هر دو بازیگر در پلتفرمی آزموده نشده خطر این تعامل را به جان خریدند تا به هنگام ایفای نقش در وضعیتی شاید دشوارتر از تجربه‌های پیشین خود، وارد تعامل با مخاطبان خود شوند و بی‌تردید، عنصر تعامل، از مولفه‌های اصلی چنین رویدادی است. جایی که یک پلتفرم دیجیتالی تبدیل به مکان اجرا می‌شود و فرم تعاملی آن، حضور مخاطب را به ما یادآوری می‌کند.
واکنش بازیگران به این دو عنصر (مکان دیجیتالی و مخاطب آنلاین) نیز می‌تواند تداعی‌گر همان برداشتن دیوار چهارم نیز باشد.
تجربه این دو اجرا و کار با افشین هاشمی و نسیم ادبی در مدیوم این رسانه جدید، آن‌قدر برایم واقعی بود که حیف است برای توصیف آن از واژه‌هایی چون "مجازی" استفاده کنم.
حقیقت این است که در فرآیند این دو اجرا، ما فاصله‌ای میان خود و تماشاگران نمی‌دیدیم و حضورشان را به هنگام ورود به اتاق آنلاین اجرا با دیدن نام کاربری و خواندن گپ‌و‌گفت‌شان قبل از شروع احساس می‌کردیم.
انسان این توانایی را دارد که به هنگام انجام عمل خود را تماشا کند، این جادوی تخیل و وجه دیگری از تعریف اجراست. ما خود را به شکلی متفاوت اما واقعی مشاهده کردیم و این تجربه‌ای‌ست که درک آن فقط در گرو آزمودن آن است.
اکنون این فرصت را غنیمت می‌شماریم تا به دانسته‌های خود کمی شک کنیم. کاری که افشین هاشمی و نسیم ادبی انجام دادند، چیزی که نشان روشن‌فکری آن‌هاست و تعجب من از کسانی‌ست که هرگز به دانسته‌های خود شک نمی‌کنند اما در لباس روشن‌فکری، در برابر هر بدعتی مقاومت می‌کنند."