سرویس تئاتر هنرآنلاین: مجید امرایی عضو موسس اتحادیه جهانی دراماتراپی، کارگران و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت‌های خود در ایام قرنطینه به دلیل جلوگیری از شیوع کرونا ویروس گفت: فعالیت اصلی من دراماتراپی است که این تخصص دو ساحت دارد؛ نخست حضور مراجعان نیازمند به درمان در کارگاه‌ها و ساحت دوم فعالیت ما، آموزش به والدین و مربیان است. از زمانی‌که فعالیت‌ها در پی شیوع کرونا ویروس به تعطیلی انجامیده، والدین و مربیانی که پیشتر در حال آموزش دراماتراپی بودند، آموزش‌هایشان متوقف نشده و از طریق فضای مجازی ادامه دارد. اکنون در این شرایط آن‌ها در منزل هستند و با پیگیری آموزش‌ها در فضای مجازی ضمن اینکه کار توانبخشی با فرزندان‌شان را پیش می‌برند، در اوقات فراغت خود به آگاهی‌های خود نیز می‌افزایند.
او در ادامه افزود: ما در تهران و نمایندگی استان‌ها مشغول آموزش‌ها به صورت مجازی هستیم؛ آموزش‌هایی درخصوص نمایش درمانی، تأثیرات درمانی نمایش درمانی، بهره‌گیری از بازی‌های خانگی با رویکرد توانبخشی، بازتوانی و رفع مسئله، چگونگی کنار آمدن با والدین در شرایط قرنطینه و چگونگی مدیریت پدران و مادران بر اوقات فراغت فرزندان‌شان و اینکه والدین چگونه رفتار کنند تا این روزها در منزل به خودشان و فرزندان‌شان سخت نگذرد.
امرایی همچنین اضافه کرد: از طریق ایمیلی که از اتحادیه جهانی دراماتراپی دریافت کردیم متوجه شدیم که باید رویکرد خود را تغییر دهیم و از نیمه اسفندماه آموزش‌های خود را در فضای مجازی آغاز کردیم هرچند که کار ما توانبخشی است و ظرفیت آن در تمرین کارگاهی و به شکل رخ به رخ با مخاطب انجام می‌شود. تاکنون 150 تا 200 ویدئو آموزشی در اینستاگرام قرار داده‌ام و مابقی همکاران من در اهواز، گیلان، کرمان، خراسان و دیگر نمایندگی‌های کشور بیش از این به کار مبادرت داشته‌اند و امیدوارم که مثمرثمر باشد؛ چراکه ما نیز در حال کسب تجربه هستیم.
این کارگردان تئاتر در بخشی از صحبت‌های عنوان کرد: یکی از بخش‌های تخلیه روحی و روانی استفاده و بهره‌گیری از فضای آموزشی است. اکنون که فضای آموزشی در اختیار نیست ما به خانواده‌ها، والدین و مربیان آموزش می‌دهیم که چگونه از فضای خانه به عنوان فضای آموزشی استفاده کنند. به عنوان مثال چگونه می‌شود فضای آشپزخانه به عنوان محلی به منظور پخت و پز در قالب یک بازی با بچه‌ها به کار گرفته شود تا بتوانند حتی در بحث آشپزی به والدین کمک کنند تا هم بیاموزند و هم حوصله‌شان سر نرود. یا اینکه چگونه بازی‌های خانوادگی انجام شود تا هم والدین از آن بازی‌ها استفاده کنند و هم بچه‌ها.
مجید امرایی ضمن اشاره به اینکه دوران قرنطینه به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا به ما درس بزرگی آموخت، اظهار کرد: سال‌های سال است که بر بازی‌های سنتی و خانگی گرد کهنه‌گی نشسته است در این فرصت این بازی‌ها مجدد ارزش‌های وجودی خود را نشان داد. مانند؛ قصه و متل‌گویی، بازی‌های جمعی خانوادگی، دور هم بودن در محفل محدود خانواده، استفاده از حداقل فضای 40- 50 متری یک خانه به منظور سپری شدن اوقات فراغت بچه‌ها و همچنین تنوع‌بخشی به اوقات فراغت کودکان از طریق آموزش آنلاین که از ظرفیت‌های مثبت فضای مجازی است.
این کارگردان در ادامه افزود: به اعتقاد من در ایام قرنطینه ضمن اینکه بازی‌های سنتی و کهن دوباره به روز شد از ظرفیت‌های مدرن و جدیدی که امروزه در فضای مجازی وجود دارد نیز استفاده شد. این روزها اینترنت و اپلیکیشن‌هایی که در اختیار داریم بسیاری از تنهایی‌ها را پر کرده است. در واقع روابط خانوادگی، دوستان و همسالان مجدد بازآموزی شد و بچه‌ها با نظارت والدین در فضای مجازی گروه‌هایی را تشکیل دادند و با هم در ارتباط هستند تا حوصله‌شان سر نرود. بیماری کرونا به یکباره بر من نازل شد و پیش از این به منظور بهره مثبت از فضای مجازی آمادگی چندانی نداشتیم، اما شیوع این بیماری درس‌های بسیاری به ما آموخت که می‌توانیم از آن بهره ببریم.
او با بیان اینکه صفحه دراماتراپی ایران در این ایام در فضای مجازی فعال است، تصریح کرد: این صفحه که فضای عمومی آموزش نمایش درمانی است به نشانی @dramatherapyiran در اینستاگرام فعال است. هر کدام از استان‌ها نیز بنا به سلیقه و شیوه کاری خود در فضای مجازی در اینستاگرام، تلگرام و واتساپ فضاهایی به منظور آموزش دارند. اتحادیه جهانی دراماتراپی پس از جهان‌گیر شدن معضل کرونا، بیانیه جهانی برای همه کشورها صادر کرد تا همه کشورها از تمام ظرفیت خود به منظور تنوع‌بخشی به زمان قرنطینه کودکان و مخاطبان استفاده کنند. به همین جهت مباحث آموزشی از سوی این اتحادیه از طریق انجمن دراماتراپی به ما منتقل شد و همچنین مباحثی نیز ما به آن‌ها منتقل کردیم. به عنوان مثال تکنیک قصه‌گویی و روایت‌گری نمایشی مبتنی بر توانبخشی بازآموزی و بازتوانی به عنوان تکنیک پایه‌ای بود که ما به آن‌ها منتقل کردیم که از طریق سایت ما و سایت جهانی، این بازی‌ها ارائه و بازآموزی شد. امیدوارم در شرایط بهتر پس از گذر از این بیماری، بتوانیم مکتوباتی را در این حوزه منتشر کنیم.
این مدرس گفت: آموزش‌هایی که ارائه می‌کنیم آموزش‌های عمومی است که بسیاری از خانواده‌ها آن را می‌دانند اما تحت عنوان یک آموزش به آن نگاه نشده، یعنی در واقع ما در حال رفرش و بازآموزی هستیم. به عنوان مثال به خانواده‌ها می‌آموزیم که چگونه می‌توان به بازی‌هایی چون "نون ببر کباب بیار" یا "کارت بازی" رویکرد توانبخشی داشت.
امرایی همچنین عنوان کرد: به هر حال این وضعیت یک اتفاق غیرمترقبه است که شاید در گذشته تجربه‌ای در این سطح نداشته‌ایم؛ اما ما کشور حادثه‌خیزی هستیم و به همین جهت به نظر می‌رسد از حوزه‌هایی چون اداره کل هنرهای نمایشی گرفته تا معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری، سازمان فرهنگی هنری و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، باید آمادگی آن را داشته باشند تا اکنون در این وضعیت برای بیست میلیون کودک در قرنطینه برنامه‌هایی داشته باشند.
او درباره اکران تئاترهای آنلاین طی این روزها اظهار کرد: برخی از تئاترهای آنلاین را در فضای مجازی دیده‌ام. سال 1390 که در روابط عمومی مجموعه تئاترشهر مشغول به فعالیت بودم قرار بر این بود تا تئاتر آنلاین از طریق سایت این مجموعه که دارای ظرفیت بالایی هم بود، پخش شود اما متاسفانه مدیریت وقت با این موضوع موافقت نکرد و اجازه این کار را نداد. در صورتی‌که همان زمان پخش تئاتر آنلاین از طریق سایت تئاتر شهر آغاز می‌شد و به این موضوع توجه نشان داده شده بود اکنون 9 سال تجربه اکران آنلاین تئاتر را داشتیم.
مجید امرایی در پایان صحبت‌هایش عنوان کرد: همواره از گذشته این موضوع که تئاتر نیاز بشری است عنوان می‌شود اما در این مدت نشان داده شد که تئاتر حداقل در ایران چندان هم نیاز بشری نیست. با اینکه ما دارای ظرفیت‌های بسیاری هستیم اما در این مدت به درستی از آن استفاده نشده و تئاتر رو به خاموشی رفت. با وجود همه ظرفیت‌ها اکنون همه هنرمندان ما خانه‌نشین شدند و به نظر می‌رسد هیچ برنامه‌ای برایشان در نظر گرفته نشده است. با این حال در این ایام بسیاری از هنرمندان در حالی‌که در منزل به سر می‌برند، کارهای با ارزشی از طریق فضای مجازی انجام می‌دهند. پس به نظر می‌رسد باید نظامی وجود داشته باشد و برنامه‌ریزی صورت گیرد تا بسط و گسترش یابد و از سلیقه‌های شخصی خارج شود و به عنوان چالش جمعی و دغدغه عمومی در میان اهالی تئاتر مطرح شود.