سرویس تئاتر هنرآنلاین، سهراب سلیمی کارگردان و بازیگر باسابقه تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین ضمن اشاره به این موضوع که با وجود اینکه در ارتباط با خطر گسترش و همه‌گیری کرونا ویروس متخصصان سراسر دنیا به صورت مداوم هشدار می‌دهند، اما در مملکت ما گوش شنوایی وجود ندارد، گفت: با اینکه از سوی متخصصان دنیا اعلام شد که به منظور جلوگیری از شیوع این بیماری باید بلافاصله شهرها قرنطینه شوند اما در کشور ما این موضوع یک شوخی پنداشته شد و به تازگی و پس از گذشت بیش از یک ماه، ورودی شهرها بسته شد، در حالی‌که مردم به سفرهای خود رفتند.
او در ادامه افزود: مردم به دلیل نبود اعتماد، شهرهای خود را ترک کردند، در حالی‌که اگر اعتماد و اطمینانی وجود داشت، شهر خود را ترک نمی‌کردند. در شرایط به وجود آمده جلوگیری و کنترل گسترش این بیماری بسیار دشوار شده است. متاسفانه به دلیل نبود فرهنگ‌سازی صحیح، مردم نسبت به هشدارها بی‌‌توجه هستند و توصیه‌ها را جدی نمی‌گیرند و حال نبود این آموزش فرهنگی کلان درحوزه هنر و تئاتر پدیدارتر است و تئاتر نیز به شوخی گرفته شده است.
سلیمی همچنین اضافه کرد: قضیه این است که ما نیز مانند ویروس کرونا تکثیر می‌شویم اما کنترل نمی‌شویم. از تئاتر چه می‌خواهیم؟ بنیاد تئاتر چیست؟ اکنون مسئولان می‌توانند در این شرایط بخش‌های خصوصی را که مانند قارچ فعال شده‌اند را به لحاظ اقتصادی کنترل کنند؟ گروه‌هایی این سالن‌ها را به عنوان کرکره گشوده‌ای تلقی می‌کردند و می‌پنداشتند از این طریق چراغ حداقلی روشن است که به اعتقاد من این حداقل هم وجود ندارد چراکه استثنا قائده نیست.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه نمی‌توان گفت که طی این مدت گروه‌های نمایشی از طریق سالن‌های خصوصی به لحاظ اقتصادی تامین شده‌اند، اظهار کرد: به اعتقاد من خصوصی‌سازی در تئاتر تنها یک تبلیغ کاذب است که می‌خواهد بگوید تئاتر روی پای خود ایستاده است، در صورتی‌که اینگونه نیست.
سلیمی در ادامه افزود: اکنون مسئولان باید فکری کنند و ببینند چگونه می‌توان خیل عظیم فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها که بواسطه عشق و علاقه‌شان به این رشته وارده شده‌اند را پشتیبانی کنند. در حالی‌که دولت سالن‌های نمایش خود را به گروه‌ها اجاره می‌دهد چگونه می‌توان از بخش خصوصی انتظار داشت؟ دولت با راه‌اندازی بخش خصوصی در نظر داشت خود را از زیر بار مسئولیت‌ها خارج کند و این کار را نیز انجام داد و ما هنرمندان هم نشستیم و نظاره کردیم. بارها بارها این مسئله از سوی شخص من و همکاران گوشزد شد اما گوش شنوایی نبود. ما در قلعه‌ای گرفتار شدیم که تنها کدخدا درباره آن تصمیم می‌گیرد و وقعی به نفراتی که حتی با بینش بسیار بالایی این محصول را باربری می‌کنند، نهاده نشد.
کارگردان نمایش "مده‌آ" همچنین عنوان کرد: اکنون باید دولت با قدرت وارد شده و فکری برای این روزها کند و تحریم‌ها را بهانه قرار ندهند. فرض را بر این می‌گذاریم که تحریمی نبود و قحطی آمده بود چه باید می‌کردند؟ هجوم مسائل فرهنگی کاذب هم همین بلا را سر ما آورد. اکنون با تمام امیدی که من به آینده دارم انتظار می‌رود تا دگرگونی و خانه تکانی اساسی صورت گیرد و راهی به غیر از این وجود ندارد.
سهراب سلیمی در بخشی از صحبت‌هایش تصریح کرد: این روزها نباید تنها گروه‌های نمایشی را ببینیم که روی صحنه هستند! بسیاری از کارگاه‌های نجاری، آهنگری، پتینه کاری، دوزندگی و ... در اطراف تهران و کرج که ساخت دکور و دوخت لباس تئاترها را انجام می‌دهند، در این شرایط چه خواهند کرد؟ همینجاست که باید گفت زمانی‌که مدیریتی وجود ندارد، چگونه می‌توان از پس خیل سربازان بسیاری که وارد جامعه هنری شده‌اند، برآمد؟
کارگردان نمایش "بوی خواب" گفت: اکنون سال نوست اما چه سالی؟ من نو را زمانی می‌بینم که احساس کنیم که همگی با یک بینش تازه و حرکت تازه‌تر بدون خصومت و کینه در حال خانه تکانی هستیم. متاسفانه اکنون همه در مقابل هم قرار گرفته‌اند. دولت مسئولیت دارد که آستین‌ها را بالا زده و وارد حرکت و عمل شود و بررسی کند که چگونه باید از هنرمندان حمایت کند. امیدوارم زیرساخت‌های درستی به این منظور آماده شود.
سلیمی ضمن اشاره به اینکه قرار بر این بود تا نمایش "آقای اشمیت کیه؟" سال جاری در تماشاخانه ایرانشهر به صحنه آید، یادآور شد: متاسفانه اجرای نمایش "آقای اشمیت کیه؟" در سال گذشته همزمان با وقایع آبان ماه و سانحه هواپیمای اکراینی شد و مدتی نیز به دلیل قطع اینترنت امکان اطلاع‌رسانی مناسبی برای اجرای این نمایش فراهم نبود. بنابراین تصمیم گرفتم که سال جاری اجرای این نمایش را ادامه دهم. از آنجا که از سال‌های پیش در انتظار اجرا در تماشاخانه ایرانشهر بودم قرار بر این شد تا این نمایش را تیرماه در این تماشاخانه به صحنه آوریم که اکنون با توجه به شرایط پیش‌آمده حق تقدم با کسانی است که اجرای نمایش‌شان به تاخیر افتاده است. با این حال اطمینان دارم، در شرایطی که حتی دگرگونی‌ها به سمت مثبت برود این امکان وجود ندارد که در زمان مقرر این نمایش به صحنه آید.
او در پایان صحبت‌هایش درباره فعالیت‌هایش در روزهای قرنطینه گفت: هر آدمی به منظور پیشبرد فعالیت‌هایش نیاز به آرامش دارد، به خصوص حرفه ما که نیاز به تمرکز دارد. من نیز جدا از این شرایط نیستم و در رابطه با این و آن هستم و در این وضعیت تمرکز کافی برای خواندن کتاب و دیدن فیلم ندارم. در حقیقت آرامشی که به منظور تداوم فعالیت‌هایم نیاز است وجود ندارد اما با این حال من ادامه می‌دهم برای اینکه من انسان امیدواری هستم. ما باید در هر شرایطی در حال آماده‌سازی خودمان باشیم.