سرویس تئاتر هنرآنلاین: پیام لاریان، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در جشنواره سی و هفتم با چهار نمایشنامه حضور دارد که در قالب پنج اجرا روی صحنه می‌روند.
"پرسه‌های موازی" از تبریز به کارگردانی علی کاظمی‌وند و "تاریخ مردم کوچه و بازار قرن 18 فرانسه" از قزوین به کارگردانی سعید شیخی در بخش مسابقه ایران یک، "استرالیا" از اصفهان به کارگردانی پیمان کریمی و "پروانه الجزایری" از کرمانشاه به کارگردانی سعید زندی و محمدرضا درند در بخش مسابقه ایران دو و "استرالیا" از بیجار به کارگردانی کامران جباری در بخش مسابقه تئاتر بین‌الملل، پنج اجرا از چهار اثر او را شکل می‌دهند.
لاریان در مورد این اقبال از جانب کارگردانانی خارج از تهران نسبت به آثار خود به خبرنگار هنرآنلاین گفت: حقیقت این است که من به بچه‌های تئاتر شهرستان بسیار علاقه‌مندم، چون خودم هم از بچه‌های تئاتر شهرستان هستم. همیشه وقتی نمایشنامه‌ای می‌نویسم اول آن دوستان زنگ می‌زنند و لطف می‌کنند و پیگیرند و می‌گویند نمایشنامه‌هایت را بفرست بخوانیم و من هم می‌فرستم. برای صدور مجوز اجرا در سطح ایران هیچ وقت نه ریالی دریافت می‌کنم و نه برای دادن مجوز مشکلی دارم، برعکس برای اجرا در تهران مجوز نمی‌دهم. چون یکی، دو بار این کار را کردم و پشیمان شدم و اکنون به هیچ کس جز اعضای گروه خودم، مجوز اجرای متن در تهران را نمی‌دهم.
او ادامه داد: دوستانی که از شهرستان تماس می‌گیرند خیلی هم باعشقند. یعنی آن جا فضا مثل این جا دچار رقابتی ناسالم نشده است و بچه‌ها با عشق کار می‌کنند. در نتیجه مدام در طول سال نمایشنامه‌هایی از من در شهرستان اجرا می‌شود.
لاریان با اشاره به معرفی شدن تعدادی از نمایشنامه‌های برجسته‌اش از مسیر دورههای پیشین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به کارگردانان، گفت: اکثر این نمایشنامه‌ها، نمایشنامه‌های برگزیده جشنواره تئاتر فجرند. در سه دوره پشت سر هم (دورههای 34، 35 و 36) جشنواره تئاتر فجر، "تاریخ مردم کوچه و بازار در قرن 18 فرانسه"، "پروانه‌های الجزایری" و "استرالیا" برگزیده بخش نمایشنامهنویسی شدند. علاوه بر این "پرسه‌های موازی" هم برگزیده بخش صحنه‌ای جشنواره تئاتر فجر در دوره سی و پنجم بود. فکر می‌کنم این نمایشنامه‌ها به دلیل موفقیت‌هایی که در جشنواره داشته‌اند بیشتر مورد استقبال بچه‌های شهرستان قرار گرفته‌اند و در کنار آن امسال این بخت را داشته‌ام که به خاطر حضورشان در جشنواره اسامی‌شان پشت سر هم ردیف شود و بیشتر به چشم بیایند وگرنه در مجموع چیز عجیبی نیست و این اتفاق در طول سال می‌افتد.
لاریان که در نشست "گفت‌وگوی نویسنده و کارگردان نمایشنامهنویسی امروز ایران: پیوستگی‌ها/ ناپیوستگی‌ها" از سلسله نشست‌های تخصصی نمایشنامهنویسی سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز به سخنرانی پرداخته بود در مورد این اقبال به نمایشنامه‌های ایرانی در جشنواره تئاتر فجر گفت: برای این که نمایشنامهنویسی ما رشد کند، باید بر روی آن کار کرد. نمایشنامه‌ها باید کار شوند تا خطای‌شان دربیاید. وقتی نمایشنامه یک نویسنده کار نشود، طبیعتا او مشکلات اثرش را نمی‌فهمد و تبدیل به انسانی منزوی می‌شود که فقط می‌نویسد. به نظر می‌رسد به سیاست کلانی احتیاج است و همین جشنواره تئاتر فجر می‌تواند از متون ایرانی حمایت کند.
او ادامه داد: سال گذشته اتفاقی عجیب در بخش مسابقه بین‌الملل رخ داد و به طور کلی تنها سه متن ایرانی در این بخش حضور داشت که با انصراف محمد مساوات تبدیل به دو متن شد و از آن دو متن یکی کاندیدا شد و به یکی هم جایزه دادند. این اتفاق وحشتناکی است آن هم برای کشوری با این سابقه ادبیات فارسی و ادبیات نمایشی. ولی امسال تقریبا همه متون ایرانی است، به جز چند مورد و این به نظرم اتفاق خوبی است و اگر فجر حمایت کند نویسندگان ایرانی، برای نوشتن مشتاق‌تر می‌شوند و کارگردانان هم برای اجرای این متون ابراز تمایل می‌کنند.