سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "دلارام ناآرام" به نویسندگی مصطفی جعفری خوزانی و نرگس صابری، کارگردانی و بازیگری نرگس صابری از 7 بهمن ماه ساعت 18 در تماشاخانه ماه حوزه هنری روی صحنه است. این اثر نمایشی در بخش چهل سالگی انقلاب سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور دارد و پیش از این نیز در شانزدهمین جشنواره تئاتر مقاوت به صحنه رفته است.
نرگس صابری در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره ایده نگارش"دلارام ناآرام" گفت: این اثر از نمایشنامه خیابانی "سارا چریک است" نوشته مصطفی جعفری خوزانی که اثری تک پرسوناژ است، اقتباس شده. از آنجا که علاقمند بودم در یک اثر نمایشی نقش چریکی را ایفا کنم آقای خوزانی این نمایشنامه را در سال 96 نگاشت و من در آن بازی کردم.
او درباره موضوع و مضمون نمایش "دلارام ناآرام" خاطرنشان کرد: نمایشنامه از جایی شروع می‌شود که دلارام تنها شخصیت نمایش تصمیم می‌گیرد در سپاه دانش خدمت کند و او برای تدریس به روستاهای غرب کشور می‌رود. دلارام در آنجا با گروه مجاهدین خلق آشنا شده و به آن‌ها می‌پیوندد. ایده و انگیزه اصلی دلارام به منظور پیوستن به این گروه، برابری حقوق زنان و مردان است و او همواره می‌خواهد که مدافع حقوق زنان باشد و از آنجا که این نگرش را دارد شعارهای این گروه او را جذب می‌کند. او در مسیر متوجه می‌شود که تساوی گروه مردان و زنان اتفاق نمی‌افتد و این گروه تماماً درگیر سوظن‌های جنسی است.
او در ادامه افزود: دلارام از مجاهدین خلق بیرون آمده و به حزب رستاخیز می‌پیوندد و درگیر ماجراهای این حزب و ساواک می‌شود. سپس متوجه می‌شود که این احزاب در ظاهر به زنان احترام می‌گذارند و زمانی‌که نارضایتی خود را نشان می‌دهد، آن‌ها مجابش می‌کنند تا امام خمینی (ره) را ترور کند. او به نوفل لوشاتو می‌رود و با نامه امام (ره) مواجه می‌شود...
این بازیگر تئاتر درباره سبک و فضای اجرایی این نمایش عنوان کرد: شاید در برخورد اول مخاطب معتقد باشد که این اثر ایدئولوژیکی است و با جهت‌داری خاص به صحنه آمده و مستقیم بر سر اصل مطلب رفته است و از فرمهای نمایش‌های امروزی فاصله گرفته. اما این نمایش فقط تکرار مشقت، رنج و سختی زنان در طول تاریخ است که همواراه به دنبال حقی بوده‌اند که از دست رفته و هر چه بیشتر به دنبال آن می‌روند بیشتر ضعیف می‌شوند.
او همچنین اضافه کرد: از ابتدا قرار نبود که این نمایش مملو از فرمهای عجیب و غریب باشد و من یک راست بدون هیچ پیچیدگی بر سر اصل مطلب و تساوی حقوق زنان که همه در طول تاریخ خواستار آن بوده‌اند، رفتم. به نظرم این آوانگاردترین شیوه برخورد با یک اثر نمایشی است و اگر برخورد آوانگارد را اینگونه در نظر بگیریم که یک صراحت بیان در آن است و بسیار راحت و بدون فرمهای ناپیدا حرف خود را می‌زند.
صابری درباره طراحی صحنه این نمایش عنوان کرد: از آنجا که نمایشنامه "سارا چریک است" یک اثر خیابانی است در آن صحنه‌ای طراحی نشده بود و من با اجازه آقای خوزانی آن را به نمایش صحنه‌ای تبدیل کردم. این نمایش یک نقطه پیوند هم دارد که کیوسک تلفن است و آن را به عنوان مکانی که ارتباطات در آن شکل می‌گیرد، تعریف کردم. این کیوسک تلفن از هم متلاشی شده است که در جریان نمایش مانند پازل قرار است بهم بچسبد.
او درباره مدت زمان تمرینات این نمایش اظهار کرد: تمرینات این نمایش حدود 5 ماه به صورت فشرده به طول انجامید چرا که من کارگردان نمایش هم بودم و باید از همه صحنه‌ها فیلم تهیه می‌کردم و سپس از طریق فیلم صحنه‌ها را روتوش و بازبینی می‌کردم. مورد دوم اینکه نمایش "دلارام ناآرام" پیش از این به صورت خیابانی اجرا شده بود و من باید در اجرای صحنه‌ای برخورد خودم را با شخصیت عوض می‌کردم و حال اینکه در اجرای صحنه این شخصیت، مبارز هم شده است.
نرگس صابری در پاسخ به این سوال که چرا از بازیگر دیگری برای ایفای این نقش استفاده نکرده است، تصریح کرد: به این دلیل که ایده‌مند هستم و خودم را بیشتر بازیگر می‌دانم تا کارگردان. ایده‌ها را از ایفای نقش در نمایش "سارا چریک است" استخراج کردم و تبدیل به "دلاآرام ناآرام" شد و احساس کردم که می‌خواهم خودم این نقش را بازی کنم. پیش از این در چند نمایش بین‌المللی که معروف‌ترین آن نمایش "پرچم" بود نیز با اینکه کارگردان نمایش بودم بازی هم کردم. هر چند با توجه به سختی‌هایی که متحمل شدم تصمیم گرفتم دیگر این کار را انجام ندهم اما در این نمایش نیز این راه به نظرم تنها راه چاره بود. البته عنوان کارگردان در این اثر تنها یک اسم است در صورتی‌که من از دوستان بسیاری کمک گرفتم تا این نمایش را روی صحنه آوردم. احساس کردم این نقش را با توجه به اینکه بسیار خوب درک کرده‌ام هیچکس نمی‌تواند به خوبی من آن را ایفا کند.
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پایان صحبت‌هایش گفت: نمایش "دلارام ناآرام" ناآرامی یک زن در دوران‌های معاصر خودش را نشان می‌دهد که نتوانستند به آنچه علاقمند بودند، برسند و به حقوق برابر دسترسی پیدا کنند. احترام به زنان دیده شده اما کم است و ما باید بیشتر جایگاهی را که برای زنان متصور بودیم در شعارها محقق می‌کردیم. به نظرم این موضوع جای کار دارد و زنان هنوز با اعتماد به نفس در این جامعه زندگی نمی‌کنند و سرافکنده، ناراحت و بعضاً سرخورده هستند و برای اینکه به این حق‌شان برسند نیاز است که جامعه، هنرمندان و مردم بر روی آن کار کنند تا بستر فکری جامعه برای این تصاویر آماده شود و تنها به شعار اکتفا نکنیم چرا که تا عمل بسیار فاصله داریم.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: تهیه کننده: نرگس صابری، مشاور کارگردان: احسان ملکی، دستیار کارگردان: معراج کرمانی، مدیر برنامه ریزی: شاهین پورملک آرا، مدیر صحنه: کیوان کارگرنژاد، طراح صحنه: احسان ملکی و نرگس صابری، طراح لباس: ستاره کاظمی، طراح گریم: آرام یوسفی، نیا و زهرا رنجبر، آهنگساز: حسین منصف، طراح پوستر: علی منصوری، امیرحسین استادی و شاهین پورملک آرا، طراح بروشور: امیرحسین استادی و نرگس صابری، منشی صحنه: زهرا رضایی، عکاس و تصویربردار: الهام تقی پور، اجرایی: زهرا معصوم زاده، دستیار صحنه: کیمیا فروغی، امور فنی: اباالفضل صابری و محراب کرمانی، طراح پرتره: آتنا نظامی، تدارکات: مهدی زینالی، آکسسوار: امید عباس زاده و حسین شاکری و دستیار اجرا: پریا فاتحی، مهسا محمد زاده، محبوبه آقایی، زهرا آریا موحد، سمیرا صابری، محمد بابایی و سپهر بابایی.
علاقمندان می‌توانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.