به گزارش هنرآنلاین، محمدجواد حق‌شناس رئیس کمیسیون فرهنگی- اجتماعی شورای شهر تهران در گفت‌وگو با روابط عمومی منطقه فرهنگی و گردشگری عباس آباد درباره فعالیت‌های فرهنگی و هنری که در این منطقه انجام می‌شود، گفت: فکر می‌کنم با روندی که به تدریج شکل می‌گیرد، در حال نزدیک شدن به رویکرد اصلی و ذاتی حوزه عباس آباد هستیم. مجموعه‌ای که از زمان شکل گیری قرار بود تبدیل به قلب فرهنگی تهران شود، اما متأسفانه چند دهه گذشته از رویکرد خود فاصله گرفت و به جای اینکه خود را برای رویدادهای بزرگ فرهنگی آماده کند، به مجموعه‌ای از ساختمان‌های اداری، وزارتخانه، شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی تبدیل شد و در حال حاضر این مجموعه تلاش می‌کند به رویکرد اصلی خود در حوزه فرهنگ بازگردد که امری بسیار مبارک است.
رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر ادامه داد: باعث مسرت و خوشحالی است که شاهد رویش اتفاقاتی هستیم که با کمک و همت اراضی عباس‌آباد و مجموعه‌های وابسته، مردم به تدریج نسبت به آن نگاه تازه‌ای داشته باشند. فعالیت‌های ما در مجموعه باغ کتاب و همچنین شکل‌گیری کتابخانه ملی و فرهنگستان ها گام های مثبتی بود، اما نگاه موجود در این حوزه‌ها مختص به نخبه‌ها و گروه‌های خاص می شد، اما اتفاقی که دوماه پیش در بوستان آب و آتش رخ داد و کنسرتی که در فضای باز شکل گرفت، آغازی امیدبخش بود.
وی درباره اجرای نمایش بزرگ میدانی، آیینی و مذهبی "رسول" نیز عنوان کرد: این نمایش در شرایطی اجرا می‌شود که چنین تئاتری برای اولین بار در کشور با فضایی که هم به لحاظ دکور و هم جمعیت تماشاگران و تعداد بازیگران می‌تواند یک اتفاق قابل توجه در عرصه هنرهای نمایشی با رویکرد آیینی باشد، اجرا می‌شود.
حق‌شناس با ابراز امیدواری نسبت به ادامه این نوع نمایش‌ها گفت: این تجربه می‌تواند در فصل‌های مناسب سال به خصوص بهار و تابستان تبدیل به فعالیت و مقری دائمی برای تجربه شادی جمعی مردم و فرصت مناسبی برای یک تجربه شهری مناسب باشد.
نمایش‌های میدانی از حالت همایش و مانور خارج شوند
دبیر شورای سیاست‌گذاری تماشاخانه ایرانشهر درباره نمایش‌های میدانی مانند "رسول" گفت: نمایش‌های میدانی به منظور ماندگاری بیشتر باید از حالت همایش و مانور خارج شده و در مسیر درام حرکت کنند.
حسین مسافرآستانه، کارگردان تئاتر و دبیر شورای سیاست‌گذاری تماشاخانه ایرانشهر در گفت و گو با روابط عمومی منطقه فرهنگی و گردشگری عباس آباد درباره نمایش‌های میدانی از قبیل "رسول" گفت: نمایش‌های میدانی از این دست که ابداع آن به دلیل ضرورت‌های اجتماعی صورت گرفته است، به تدریج جای خود را بین شکل‌ها و فرم‌های نمایشی باز کرده و بیشتر در ایران، به این شکل گسترده اجرا می‌شود.
مسافرآستانه ادامه داد: البته اجرای نمایش‌های میدانی و مناسبتی در جشن انقلاب اکتبر و سالگرد پیروزی جنگ جهانی دوم با ابعاد بزرگ اجرا می‌شد، اما به نظرم این نمایش‌ها از قالب مناسبت‌های خاص بیرون نیامده‌اند و به عنوان جریان رایج از آن استفاده نشده است.
مدیر اسبق پردیس تئاتر خاوران در پاسخ به این پرسش که چگونه امکان ادامه چنین نمایش‌هایی وجود دارد، گفت: اگر قرار باشد این نوع نمایش‌ها به عنوان گونه‌ای ماندگار شناخته شود اول اینکه، باید به تنوع موضوعی دست پیدا کند و تنها در مناسب‌های مذهبی خاص و ویژه اجرا نشود و دوم اینکه، از شکل همایش و مانور خارج شود و به سمت درام حرکت کند. اگر این اتفاق در این گونه نمایشی رخ دهد، قطعا می‌تواند به عنوان یکی از نمونه‌های نمایش مردمی و نمایشی که با قشر وسیعی از جامعه ارتباط برقرار می‌کند، موفق باشد.
کارگردان نمایش آیینی- مذهبی "خورشید کاروان" یادآوری کرد: همین که نمایش"رسول" قصه دارد یک گام به جلو محسوب می شود. بهتر است نمایش میدانی بر اساس قصه‌هایی مشهور و شناخته شده از ادبیات کهن ایران باشد که جای آن در درام خالی است. در کشورهای دیگر ریشه‌های ادبیات کهن جزو منابع تولید نمایش شناخته می‌شود، اما متأسفانه این روزها تنها شاهد استفاده ابزاری و جهت‌دار از شاهنامه هستیم.
مسافر آستانه افزود: اگر قصه‌ها به شیوه‌ای ساخته و پرداخته شود که از ادبیات غنی ایران استفاده شود و برای مردم لحظات جذابی را خلق کند، قطعا می‌تواند به عنوان یک جریان به کار خود ادامه دهد.
این کارگردان با تأکید بر لزوم حمایت از هنرمندان عنوان کرد: هنرمند برای ادامه فعالیت‌هایی از این دست نیازمند حمایت است و اگر حمایت به صورت حساب شده و با برنامه باشد، می‌توانیم شاهد حضور اقشار مختلف اجتماع در نمایش‌هایی از این دست باشیم و چنین نمایش‌هایی در ابعاد اجتماعی و در ارتقای فرهیختگی عموم جامعه نقش مؤثری ایفا می‌کند.
او در پاسخ به این پرسش که نمایش‌هایی از این دست تا چه اندازه می‌تواند فرهنگ نمایش دیدن را در مردم زنده کند، گفت: اکثر نمایش‌های مردمی که در فضای روباز اجرا می‌شود، بیشتر بر مبنای تفریح و اوقات خوش بوده و اگر اجرای این نمایش بر همین مبنا باشد، اجرای سالانه کفایت می‌کند، اما اگر به حرکت هدف‌دار فرهنگی تبدیل شود و حرفی برای گفتن داشته باشد، قطعا می‌تواند جریان خوبی را رقم بزند.