به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی موسسه افرا مانا، در این نشست نقد صحنه علی جعفری (منتقد تئاتر) و بهزاد صدیقی (نمایش‌نامه‌نویس و دبیر نشست‌های نقد صحنه)، سیروس همتی (نمایش‌نامه‌نویس، بازیگر و کارگردان تئاتر) سامان دارابی (بازیگر)، حمیدرضا علی‌نژاد (تهیه کننده) درباره این اثر گفت‌وگو کردند.
بر اساس این گزارش، در این نشست ابتدا بهزاد صدیقی ضمن خسته نباشید به گروه اجرایی این نمایش و کارگردان این اثر، در خصوص اجرای نمایش "مزامزا" گفت: نمایش "مزامزا" اثری طنزآمیز، سیاسی، انتقادی است که مسائل روز جامعه در آن مطرح شده و به تصویر درآمده است. به نظرم سیروس همتی با زبان طنز اجرایی را برای مخاطبان فراهم آورده که ارتباط نزدیکی با آن برقرار می‌کنند. اما ای کاش در نمایش از عبارات و کلماتی که از آن به شوخی‌های جنسی تعبیر می‌شود، استفاده نمی‌شد چون نمایش این ظرفیت را در خود دارد که نخواهد در ورطه این نوع شوخی‌ها بیفتد.
وی در ادامه یادآور شد: یکی از ویژگی‌های این نمایش، طراحی صحنه کاربردی، مینیمال و فضاساز نمایش است که فضای صحنه و پشت صحنه نمایش را به خوبی نشان داده است. از طرفی برخی از بازی‌ها مثل بازی سامان دارابی به قوت اجرای این اثر بیش از پیش افزوده است.
در ادامه این نشست، علی جعفری، منتقد تئاتر در آغاز سخنان خود درباره متن این اثر گفت: نمایش‌نامه "مزامزا" اثری انتقادی و اجتماعی است که این مسائل ریشه در مسائل سیاسی دارد. در این اثر دریافت‌های اجتماعی نهاد قدرت هم دیده می‌شود که ماهیت سیاسی دارد.
این منتقد هم‌چنین یادآور شد: نویسنده و کارگردان این اثر نشانه‌هایی را ارجاع می‌دهد که نشان می‌دهد اتفاقات این نمایش در جامعه کنونی اتفاق می‌افتد و موقعیت‌های زمانی و مکانی همگی دلالت بر مکانی مشخص صحه می‌گذارد. اما نمایش، فضای صحنه و پشت صحنه را به خوبی به مخاطب نشان می‌دهد و این نمایش در نمایش آن‌قدر خوب اجرا می‌شود که تماشاگر با نمایش تا پایان اجرا آن را همراهی می‌کند.
علی جعفری در بخش دیگری از این نشست درباره نمایش‌نامه این اثر گفت: وقتی نمایشی آن قدر مبتنی بر اتفاقات روز و از آن چه در پیرامون ما و اکنون ما است بهره می‌گیرد، این نگرانی به وجود می‌آید که به فرض پنج یا ده سال دیگر، اگر قرار بر اجرای دوباره این نمایش‌نامه باشد، آیا حرفهای "مُزا مُزا" برای آدم‌هایی که در ده سال آینده مخاطب این نمایش‌نامه هستند، همین قدر جذاب است؟ بسیاری از حرفهای گفته شده، تاریخ مصرف امروزی دارند و به شدت به مسائل روز وابسته است. ممکن است ده سال دیگر، سیروس همتی برای اجرای دوباره نمایش‌نامه مجبور به بهروزرسانی تمام شوخی‌های نمایش‌نامه‌اش شود. اتفاقی که پیشتر در پیش پرده‌های نمایش ایرانی می‌افتد و یک متن به طور کامل مبتنی بر اتفاقات روز به روی صحنه می‌رفت.
وی در ادامه یادآور شد: نکته درخشانی که نمایش‌نامه "مُزا مُزا" دارد، ادغام دو فضا در یکدیگر است و مخاطبان در تشخیص دو فضا دائم دچار چالش می‌شوند و خیلی جذاب است که دادگاه، خودش بخشی از نمایش است. در ابتدا، احساس می‌شود مخاطبان از لحاظ حسی در حال خروج از فضای نمایشی هستند اما در عین حال در یک فضای نمایشی دیگر هستند و در اصل مخاطبان در حال تماشای یک نمایش در دل یک نمایش دیگر هستند و همه فضا یک فضای به طور کامل نمایشی است که مثل یک بازی می‌ماند که در آن هیچ چیزی جدی نیست.
این منتقد هم‌چنین یادآور شد: شاید پیش از این که سیروس همتی را به عنوان کارگردان و بازیگر بشناسیم، سیروس همتی نمایش‌نامه‌نویسی است که نمایش‌نامه را خیلی خوب می‌شناسد و با ساختار درام آشنا است بنابراین، گاهی این پیچ و مهره‌ها را طوری قرار می‌دهد که اثر شکل درستی بگیرد.
در بخش دیگری از این نشست سامان دارابی گفت: قسمت جذابی که نمایش "مُزا مُزا" دارد، صحنه و پشت صحنه است. من خودم به عنوان بازیگر، وقتی بچه بودم و به تماشای تئاتر می‌رفتم، پرده که بسته می‌شد، همیشه دوست داشتم پرده را کنار بزنم و ببینم بازیگر در حال انجام چه کاری است. به نظرم یکی دیگر از جذابیت‌های این نمایش، نزدیکی‌اش به نمایش‌های ایرانی است.
سیروس همتی در ادامه افزود: آقای جعفری، اشاره خوبی داشت و من به شدت موافقم. در وهله اول، من در دیدن تئاتر و در کارگردانی تئاتر یا بازی کردن، خودم از کاری که می‌کنم، باید لذت ببرم. هر چند که می‌گویند این جمله، جمله پیتر بروک است و چه بهتر؛ این لذت شامل لذت بصری، لذت شنیداری در دیالوگ‌ها یا هر دو همزمان و توأمان می‌شود. من اگر قرار باشد ده سال دیگر، این نمایش را اجرا ببرم، به طور قطع مسائل روز آن زمان را هم طبق فرمایش شما، بهروزرسانی می‌کنم و مسائل آن زمان را مطرح خواهم کرد.
در ادامه، حمیدرضا علی نژاد، تهیه کننده نمایش "مُزا مُزا" که دیرتر به جمع این نشست پیوست، درخصوص تهیه‌کنندگی آثار دیگر نمایشی گفت: سال 1395، یک نمایشی را با امیر غفارمنش به نام کریم تهیه و تولید کردم. سال 1396، یک فیلم سینمایی به نام هایلایت ساختم، به جشنواره فجر راه پیدا کرد و دیدم باید یک سال به دنبال مافیا برای اکران بدوم از این‌رو، تهیه‌کنندگی فیلم را کنار گذاشتم و گفتم دوست داشتید اکران کنید، دوست نداشتید اکران نکنید. به همین دلیل من از سینما رفتم. آن سال، من دو نمایش دیگر داشتم و الان هم چهار، پنج نمایش دیگر هست که مراحل مختلف تولید را طی می‌کند.
بهزاد صدیقی در ادامه افزود: چه قدر خوب است که تئاتر آن قدر جذابیت دارد که تهیه‌کنندگان سینما را به سمت خودش جذب می‌کند. به نظرم از این که تهیه‌کنندگان جدیدی به صورت جدی و حرفهای وارد عرصه تهیه‌کنندگی تئاتر می‌شوند باید خوشحال بود.
علی جعفری در ادامه درباره شیوه اجرایی نمایش "مُزا مُزا" گفت: نمایش "مُزا مُزا" هم‌چون یک هزار تو است که از یک قصه کوچک، مخاطبان را وارد یک قصه بزرگ و بزرگ‌تر دیگری می‌کند. به گمانم، اجرای چنین قصه‌ای روی صحنه نیاز به تمهیداتی دارد که سیروس همتی درباره آن‌ها فکر و به طور کامل، رعایت کرده است. یک سازه وجود دارد که در طول نمایش، کارکردهای متفاوتی پیدا می‌کند و نمونه دیگر، تمهید هوشمندانه سیروس همتی در جداسازی جلوی صحنه از پشت صحنه است بدون این که تغییرات آن چنانی در صحنه رخ دهد و یک مثال خوب از قرارداد درست با مخاطب است که فهم بصری کارگردان را می‌رساند و استفاده درست از فهم بصری، به سرعت تماشاگر و نمایش در یک خط قرار می‌گیرند که دیگر نیاز به توضیح و تفسیر و ایجاد آشنایی ندارد. از طریق پرده در قسمت اول، مخاطبان به سرعت متوجه می‌شوند که سیروس همتی از کدام منظر و از کدام زاویه آن‌ها را در قصه پیش می‌برد و در فضای جدید نمایش قرار می‌گیرند.
این منتقد هم‌چنین اضافه کرد: قصه در خودش برگ برنده‌ای دارد که به اتفاقات روز وابسته است و هر مخاطبی به راحتی متوجه رد پای اتفاقات روز در نمایش می‌شود. شخصیت تعادل در صحنه‌های دادگاه به سادگی طراحی شده است و حرف خودش را می‌زند. یک تصویر معروفی در نمایش شهر قصه کار بیژن مفید است که فرشته عدالت، ترازوی کجی دارد و چنین تصویری در شخصیت تعادل قابل مشاهده است. تمام حرفی که درباره مسخرگی، غیرمنطقی بودن و غیرعادلانه بودن این دادگاه در قصه زده می‌شود، به واسطه شخصیت تعادل و آدمی که تعادل را روی صحنه نشان می‌دهد، به طور کامل گفته می‌شود.
جعفری در ادامه تصریح کرد: هر چه قدر که سیروس همتی در نمایش‌نامه، ژورنالیستی عمل کرده و رو حرف زده است و سعی کرده نمایش‌نامه‌اش مبتنی بر اتفاقات روز باشد و از پیچیدگی های دراماتیک در نمایش‌نامه دوری کند تا مخاطب، درگیر پیچیدگی‌ها نشود ولی در کارگردانی به طور کامل، هوشمندانه عمل کرده است و نوع نگاه او به فضای صحنه و اتفاقات روی صحنه، شکل متفاوتی از نمایش‌نامه به وجود آورده است. سیروس همتی در کارگردانی تلاش کرده تا فضاهای نمایشش را درست شکل دهد و میزانسن‌ها را به درستی در کنار هم بگذارد تا در کنار هم قرارگیری آن‌ها وحدت و یک پارچگی مفهومی برای مخاطب ایجاد کند و جذابیت‌های بصری برای نمایش‌اش به وجود بیاورد.
گفتنی است در بخش پایانی این نشست مخاطبان نمایش نیز نظرات خود را مطرح کردند و سپس لوح تقدیری از طرف مدیریت فرهنگی هنری منطقه سه و رئیس فرهنگسرای ارسباران به هر یک از مدعوین آن اهدا شد.