به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی مؤسسه افرامانا، در دهمین نشست تئاتر کاغذی ابتدا نمایشنامه "تلخی ته گلو" نوشته و کارگردانی امیر امجد نقش‌خوانی شد و سپس این اثر با حضور مهمانان این نشست مورد بررسی قرار گرفت.
بر اساس این گزارش در ابتدا بهزاد صدیقی (نمایش‌نامه‌نویس و دبیر نشست تئاتر کاغذی) با اشاره به این که نمایشنامه" تلخی ته گلو" نمایش‌نامه‌ای است که دغدغه زبان و فرم نوشتاری دارد، گفت: نویسنده در این اثر شش شخصیت را در سه موقعیت قرار می‌دهد و موضوع داستان خود را در این سه موقعیت روایت می‌کند. در واقع این روایت‌ها در هم ممزوج و تقطیع می‌شوند و مخاطب را با خود به چالش می‌کشد.
صدیقی در ادامه یادآورشد: هر چقدر روایت‌ها جلوتر می‌رود، مخاطب با اطلاعات قطره چکانی نویسنده، کم کم پی به روابط آدم‌ها با یک‌دیگر و موقعیت‌ها می‌برد. موقعیت‌هایی که با پیشرفت داستان هم چون پازل یک دیگر را تکمیل می‌کنند. برای همین مخاطب همواره سعی می‌کند این رابطه‌ها را کشف کند و پی به این ارتباط ارگانیک اما در هم ریخته ببرد و در پایان متوجه آن می‌شود که با اثری کنش‌مند و با ساختاری هدفمند رو به روست. به نوعی این اثر ذهن مخاطب را همواره با خود درگیر می‌سازد و ذهنش را به چالش با موضوع و داستان درام خود می‌کند.
این نمایش‌نامه‌نویس در بخش دیگری از این نشست اضافه کرد: به نظرم امیر امجد با نگارش این اثر، هم‌چون دو اثر پیشین خود تور عروس و چشم بد دور نشان می‌دهد که زبان و دیالوگ‌ها و شکل و ساختار اثر برایش از اهمیت زیادی برخوردار است و صرفا به دنبال روایت ساده قصه و موضوع نمایشنامه و درامش نیست.
وی هم‌چنین تصریح کرد: یکی از ویژگی‌های این اثر در مبحث زبان، به کارگیری زبان و جملات موجز و پالوده برای شخصیت‌هاست. شخصیت‌هایی که مربوط به طبقه اجتماعی خاص خود هستند و کوشش می‌کنند هر یک به فراخور شخصیت وجودی خود سخن بگویند. در واقع امجد از طریق این زبان و با کنار هم قراردادن واژگان و جملات شخصیت‌های اثرش، یک ماجرا را بر بستر واقعیت، بازنمایی و تعریف می‌کند. در اصل با به کارگیری و استفاده درست از کلمات و عبارات آدم‌هایش، به فضاسازی و جغرافیای اثر پی می‌‌بریم و با شخصیت‌های اثرش همراه می‌شویم. از طرفی دیگر نیز متوجه می‌شویم این زبان به زبان دوره پهلوی اول و اوایل پهلوی دوم نزدیک است؛ زبانی که نمایش‌نامه‌نویسان دیگر معاصر نیز از آن بهره گرفتند و گویی در ادامه سنت نمایش‌نامه‌نویسی مدرن معاصر ایرانی است.
دبیر نشست تئاتر کاغذی در ادامه سخنان خود در خصوص توضیح صحنه‌های نمایشنامه "تلخی ته گلو" گفت: "تلخی ته گلو" برخلاف بسیاری از نمایشنامههای معاصر از توضیح صحنه‌ها یا دستور صحنه‌های مطول برخوردار نیست. توضیح صحنه‌های این اثر ضمن آن که زبان ادبی خوبی دارد، به روایت قصه و ریتم نمایشنامه کمک می‌کند و به اندازه و به درستی از آن استفاده شده است.
بر اساس این گزارش، امیر امجد (نمایش‌نامه‌نویس و کارگردان) در ابتدای سخنان خود در این نشست با اشاره به این که نمایشنامه "تلخی ته گلو" را در سال 1390 نوشته و در سال 1394 منتشر کرده است، گفت: در این اثر سعی کردم سه روایت را در سه موقعیت و لابهلای یک دیگر رج بزنم و بنویسم و اطلاعات داستانی آن را کم کم و اصطلاحا به صورت قطره چکانی به مخاطب بدهم. برایم تجربه کردن این فرم روایی جذاب بود.
نویسنده نمایشنامه "تلخی ته گلو" در ادامه هم‌چنین یادآور شد: هم‌چنین زبان خاص این اثر برایم اهمیت داشت و دوست داشتم این تجربه زبانی را هم در این اثر داشته باشم و زبان به فراخور موقعیت شخصیت‌ها، فضا و جغرافیای احتمالی و زبانی برای مخاطب آشنا باشد و هم این که این اثر زبان خاص خودش را داشته باشد؛ زبان مردم کوچه و بازاری که پالوده و از اضافات دور باشد و از طرفی ریتم داشته باشد.
امجد در ادامه اضافه کرد: هم‌چنان که اشاره کردید، نمایشنامه "چشم بد دور" در همین فضا و حال هواست. اما از نظر مضمونی نمایشنامه "تلخی ته گلو" یک مجلس قربانی در هم است. ماجرای آدم‌هایی که هر کدام به نوعی خود را قربانی کردند. در این اثر سعی کردم این سه روایت درهم را بر بستر رئال یا واقع‌گرایانه نشان دهم و در جاهایی نیز کمی فضای سوررئال را تداعی کند.
این نمایش‌نامه‌نویس در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: علاوه بر این کوشش کردم اطلاعات قصه را در درام یک جا ارائه نکنم بلکه این اطلاعات را در طول نمایشنامه پخش کنم. در واقع بر حسب تکنیکی که انتخاب کردم این فرم زبانی و این فرم داستان‌گویی درام را در این اثر به کار گرفتم.
در بخش دیگری از این نشست افشین هاشمی (نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان و بازیگر) که در این اثر یکی از شخصیت‌های این نمایشنامه را در این نشست نقش خوانی کرد، درباره این نمایشنامه گفت: نمایشنامه "تلخی ته گلو" در ادامه یا هم‌چون نمایشنامههای کارگاه نمایش است و به لحاظ زبانی به زبان نمایشنامههای اسماعیل خلج و از نظر فرمی و تقطیع صحنه‌ها به جنس نمایشنامههای عباس نعلبندیان به خصوص نمایشنامه "داستان‌هایی از بارش مهر و مرگ ..." نزدیک است.
این نویسنده هم چنین با تأکید بر این که نمایشنامه "تلخی ته گلو" اساسا خیلی کارگاه نمایشی است، گفت: قصه این نمایشنامه، امروزی طراحی شده و ماجرای یک قتلی که اتفاق افتاده را در سه موقعیت روایت و تعریف می‌کند.
بهزاد صدیقی در پایان دهمین نشست تئاتر کاغذی با اظهار امیدواری این که به زودی شرایط و امکان اجرای این نمایشنامه در صحنه فراهم آید، گفت: نمایشنامه "تلخی ته گلو" جزو آن دسته از نمایشنامه‌هایی است که دست کارگردانان را برای خوانش‌ها و شکل‌های اجرایی متفاوت باز می‌گذارد تا هر یک از آن‌ها نگاه ویژه خود را به این اثر در اجرا داشته باشند. در واقع این اثر پیشنهادهای اجرایی متفاوتی را به کارگردانان می‌دهد تا نگاه و تحلیل خاص خو د را با این اثر داشته باشند و این ویژگی نیز به ارزش‌های آن اضافه می‌کند.
گفتنی است در پایان این نشست که با استقبال زیادی از تماشاگران و مخاطبان روبه‌رو شده بود، لوح تقدیری از طرف مدیریت فرهنگی هنری منطقه سه و فرهنگسرای ارسباران به هر یک از مهمانان و نقش‌خوانان این نشست اهدا شد.
در این نشست تئاتر کاغذی که ساعت ۱۸ روز شنبه 15 اردیبهشت ماه 97 در سالن استاد ذوالفقاری فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، افشین هاشمی، هدایت هاشمی، آناهیتا اقبال نژاد، ریحانه سلامت، مونا فرجاد و سام کبودوند به کارگردانی امیر امجد نقش‌خوانی کردند و در حضور گلاب آدینه، جلیل فرجاد، مارال فرجاد، رضا چوبینه، محسن سلیمانی، بنفشه رسایی، سلیم باشکوه و علاقه‌مندان تئاتر و ادبیات نمایشی این نمایشنامه‌خوانی اجرا شد.
لازم به یادآوری است نمایشنامه "تلخی ته گلو" نوشته امیر امجد در سال 1394 در 64 صفحه قطع جیبی با شمارگان 2000 نسخه توسط نشر نیلا به قیمت 6000 تومان در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.