سرویس تئاتر هنرآنلاین: سهراب سلیمی کارگردان تئاتر در حاشیه بیست و سومین دوره نمایشگاه مطبوعات مهمان غرفه هنرآنلاین شد. سلیمی که این روزها نمایش "بوی خواب" را روی صحنه دارد، در خصوص این نمایش به خبرنگار هنرآنلاین گفت: نمایش "بوی خواب" نوشته محمد چرمشیر یک بازخوانی از نمایش "آرامش از نوعی دیگر" نوشته تام استوپارد است که دکتر مسعود دلخواه، قاسم زارع و شهره سلطانی به عنوان بازیگر در آن حضور دارند.
وی افزود: نمایش "بوی خواب" هر شب ساعت 19:30 در تالار قشقایی از مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می‌رود و خوشبختانه استقبال مخاطب از این نمایش خوب بوده است. امیدوارم در روزهای آتی تعداد مخاطبان بیشتری به دیدن این نمایش بیایند.
کارگردان نمایش "بوی خواب" در خصوص نمایشنامه این اثر گفت: "بوی خواب" قصه خیلی روان و ساده‌ای دارد و داستان انسانی هنرمند است که به دنبال مأمنی برای زندگی آرام است. تم نمایشنامه این اثر، بی‌پناهی، سرگشتگی و سر در گم بودن انسان موجود در کره خاکی است.
سهراب سلیمی در مورد انتخاب بازیگرهای نمایش "بوی خواب" اظهار داشت: معتقدم که هر سه بازیگر این نمایش در جایگاه خودشان، تعریف و تحلیل درستی از متن آقای چرمشیر پیدا کرده‌اند و با جهان این نمایش بیگانه نیستند. ضمن آن‌که دکتر دلخواه را از دانشکده می‌شناسم و حس می‌کنم با تحصیلات آکادمیکی که ایشان در خارج از کشور از کارهای ابزورد داشت و شناختش از آقای چرمشیر، انتخاب درست و مطمئنی برای این نمایش بود.
سلیمی در حاشیه نمایشگاه مطبوعات به نقش ویژه رسانه در تئاتر اشاره کرد و گفت: رسانه پیش از این‌که فضای مجازی به وجود آید و غالب شود، از ارکان مهم و تأثیرگذار تئاتر بود و حتی زمانی بخش مطبوعات و به ویژه منتقدان این حوزه آنقدر تأثیرگذار و حائز اهمیت بودند که برخی نمایش‌ها یک شب قبل از اجرای صحنه‌ای در حضور آن‌ها اجرا می‌شد و منتقدان کم و کاستی‌های نمایش را مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دادند. امروز دیگر چنین اتفاقاتی نمی‌افتد و نقش رسانه در حوزه تئاتر کمرنگ‌تر شده است.
وی در ادامه گفت: شاید نظارت‌های بی‌اندازه در بخش مطبوعات باعث شده که رسالت آزاد اندیشی مطبوعات در حاشیه قرار بگیرد. در واقع جریان بسته‌ای مطبوعات را هدایت می‌کند و مانع می‌شود حوزه مطبوعات رسالت خودش را انجام بدهد. در چنین شرایطی سایت‌های مجازی خیلی آزادانه‌تر عمل می‌کنند و بدون آن‌که کنترل شوند، گام مهمی در راه آزاد اندیشی بر می‌دارند. همچنان فکر می‌کنم که رسانه‌ها اگر یک جریان بسته بالای سرشان نباشد، می‌توانند در حوزه‌های مختلف تأثیرات مهمی داشته باشند.
این کارگردان با تجربه تئاتر در پاسخ به سؤالی درباره تأثیر سالن‌های خصوصی بر روی فضای تئاتر کشور گفت: وجود تئاترهای خصوصی در جریان تئاتر غنایی، معنایی و صاحب رسالت، صد درصد تأثیر منفی دارد. من با مفرح بودن هیچ مخالفتی ندارم و قبول دارم که هر تئاتری تعریف و مخاطب خودش را دارد اما آن چیزی که اکنون تئاتر کشور غالب شده، به منزله مخدوش کردن رسالت درست و اصولی تئاتر و مخاطب تئاتر است.
سلیمی با بیان این‌که تئاتر خصوصی ذاتاً منفی نیست و در خیلی از کشورها وجود تئاتر خصوصی مثبت عمل کرده است، خاطر نشان کرد: تئاتر خصوصی هم همچون تئاتر دولتی و دانشجویی باید وجود داشته باشد ولی مشکل این است که امروزه دولت شانه خالی کرده و همین باعث شده که تئاتر خصوصی روند مثبتی را در پیش نگیرد و غیر اصولی پیش برود.
سهراب سلیمی گفت: تئاتر ما به ظاهر عنوان تئاتر خصوصی گرفته ولی تعاریف تئاتر خصوصی را ندارد. زمانی که تئاتر خصوصی تعریف مشخصی بگیرد و نمایش‌ها بنابر تعاریف درست و اصولی تئاتر خصوصی تولید شوند، آن موقع می‌شود گفت که پشتوانه‌های تئاتر خصوصی محکم است، اما اکنون بسیاری از مسائل تئاتر خصوصی در ایران حرفه‌ای نیست و دولت هم پای خودش را کنار کشیده تا در نتیجه گسترش سالن‌های خصوصی، رسالت اصلی تئاتر زیر سؤال برود.
این کارگردان تئاتر صحبت‌هایش را حاصل 50 سال تجربه در عرصه تئاتر دانست و افزود: بسیاری از سالن‌هایی که به اسم سالن خصوصی فعالیت می‌کنند، در اصل تماماً خصوصی نیستند و از حمایت‌های دولتی برخوردارند. برخی از این سالن‌ها رفتارهای درستی با گروه‌های تئاتری ندارند و حتی در حساب و کتاب مالی هم برخوردهای‌شان حرفه‌ای نیست.
سلیمی ادامه داد: تئاتر ایران زمانی اصولی و حرفه‌ای می‌شود که تمام مسائل آن هم در وزارت فرهنگ و ارشاد، هم در وزارت کار و هم در قوانین دادگستری قانونمند شود و من به عنوان یک کارگردان احساس کنم سندیکایی وجود دارد که می‌تواند از حضورم در حوزه نمایش دفاع کند.