سرویس موسیقی هنرآنلاین: کریستیانه کارایوا نوازنده شهیر اتریشی در کنسرت شامگاه ٢٨ فروردین به اجرای آثاری از اسکریابین، پروکوفیف، لیست، شوبرت و شمیدینگر پرداخت.
او در ابتدا قطعه‌ای از الکساندر اسکریابین را اجرا کرد که به نوعی یک پیش‌درآمد یا مدخل برای کنسرت بود که در طول آن این هنرمند علیرغم بالا بودن سطح گستره نت‌ها، بیشتر روی کلاویه‌های میانی و کلاویه‌های بم پیانو تمرکز داشت.
بعد از آن کارایوا با اجرای قطعات "Allegro ma non tropo"، "scherzo"، ""Andante و "Vivace" از سرگئی پروکوکیف با ایجاد فراز و فرودهای شنیداری و طراحی منحصربه‌فرد در ترتیب اجرا، فضا را برای یک تنفس آماده کرد.
بعد از تنفس، کارایوا با دفترچه نت خود وارد شد و به اجرای قطعه‌ای به شدت سخت از هلموت شمیدینگر پرداخت، قطعه‌ای که با نواختن برخی نت‌ها از داخل خود پیانو و فارغ از کلاویه‌ها همراه بود. او در این قطعه چند بار مجبور به ایستادن و نواختن به اهرم‌های داخل پیانو شد که این کار تماشاگران را حیرت‌زده کرد.
بعد از این قطعه که نواختن آن با دشواری‌های اجرایی همراه بود، هنرمند اتریشی به اجرای چهار قطعه مشهور از فرانتز شوبرت پرداخت که همگی از اجرای "Moments Musicaux III –IV D780" انتخاب شده بودند و به دلیل ساختارهای ریتمیک و ملودی‌های به هم پیوسته‌ای که داشتند، فضای متضادی با دیگر آثار اجراشده به وجود آوردند.
این بخش با اجرای دو قطعه از فرانتز لیست به پایان رسید. حرکات دست نوازنده در اجرای قطعه "Mephisto-Walzer" تماشاگران را به وجد آورد و موجب تشویق ممتد این نوازنده برای مدت زمانی طولانی شد.
این تشویق‌ها موجب شد کارایوا علیرغم وقت محدود اجرایی، به دلیل استقبال فراوان به صحنه بازگردد و با اجرای قطعه کوتاه دیگری از شوبرت، شب به‌یادماندنی را برای حاضران رقم بزند.