سرویس موسیقی هنرآنلاین: شب گذشته و در جریان دومین روز از سی و دومین جشنواره موسیقی فجر، گروه رستاک با نواهای بومی ایران به روی صحنه آمد و یک اجرای شاداب، پرانرژی و جذابی را به مخاطبانش تقدیم کرد.
آلبوم "میان خورشیدهای همیشه" که به تازگی منتشر شده همچنان خط مشی اصلی گروه را حفظ می‌کند اما رستاک توانسته به طرز چشمگیری کیفیت کار خود را ارتقا دهد.
اتفاقی که رستاک در موسیقی سنتی صورت داده است بسیار ارزشمند است. در واقع رستاک توانسته آن روی شاداب و پرجنب‌وجوش سکه موسیقی سنتی و نواحی را به مخاطب نشان دهد. اجرای دیشب نشان داد که کیفیت اجرای زنده و آنچه در آلبوم به چشم می‌خورد تفاوتی چندانی ندارد و پرفورمنس رستاک می‌تواند هر سلیقه‌ای را با خود همراه کند.
اعضای این گروه که هر کدام در نوازندگی سازهایشان حرف برای گفتن دارند، سال‌هاست که در کنار یکدیگر متواضعانه مانده‌اند تا این گروه دوست‌داشتنی را با انسجام حفظ کنند و با پرهیز از سانتیمانتالیسم رایج تلاش می‌کنند تا موسیقی خوب و درست را به گوش بدنه جامعه برسانند. این مهم‌ترین ارزشی است که گروه رستاک نسبت به سایر گروه‌های موسیقی دارد.
اما اجرای شب گذشته با قطعاتی از جنوب کشور و بوشهر آغاز شد این قطعات عموماً با اجرای سولوی ساز مربوط به آن منطقه همراه بود و ارتباط بسیار خوبی را با تماشاگر حاضر در سالن برقرار کرد. در ادامه این سفر موسیقایی، گروه رستاک به کردستان، شیراز، لرستان و سیستان بلوچستان رفت و نواهای بومی این مناطق را اجرا کرد.
قطعات اجرا شده توسط گروه رستاک بیشتر به شادمانه‌های بومی ایران تعلق داشت و تنظیم زبیای آن‌ها بارها و بارها سالن را به وجد آورد. یکی از لحظه‌های به یادماندنی این اجرا به تکنوازی ترومپت در قطعه کرمانی تعلق داشت.
انتخاب هوشمندانه ساز ترومپت و نوازندگی چشمگیر علیرضا میرآقا باعث شد تا برای لحظاتی از اجرای این قطعه تلفیق جالبی بین یک قطعه بلوچ و موسیقی جَز شکل گیرد. گرچه این بداهه‌نوازی و تلفیق برای لحظاتی اتفاق افتاد اما رستاک نشان داد که نواهای بومی ایران می‌تواند به بهترین شکل با دیگر نقاط جهان تلفیق شود و البته با تلفیق‌های دایج که بیشتر ترکیب است تا تلفیق متفاوت باشد.
در ادامه برنامه دو قطعه از گیلان اجرا شد که برای آواز این قطعات استاد ناصر وحدتی به روی صحنه آمد و قطعه معروف "رعنا" را به زیبایی اجرا کرد. اما قطعه آخر این اجرا به آذربایجان مربوط می‌شد و سازهای قوپوز، گارمون و ناقاره به ترکیب گروه اضافه شد. وحید اسدالهی نوازنده چیره دست ناقاره به همراه فرزندانش که سازهای گارمون و ناقاره را می‌نواختند علاوه بر اجرای قطعه آذری به یک دونوازی ناقاره دست زدند که در نوع خودش بسیار تازه و جذاب بود. این دو نوازی بدین شکل اجرا شد که وحید اسدالهی در حال نواختن ناقاره ریتم بعدی را برای فرزندش می‌خواند و از سر ضرب ریتم قبلی و به شکل بداهه ریتم جدید اجرا می‌شد. این اجرای جذاب که توانست تماشاگر خود را راضی و با یک حال خوب بدرقه کند با این دونوازی به کار خود پایان داد.